به گزارش مشرق، علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی اخیراً در بازدید از  پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی مدعی "جریان‌سازی علیه مهندسی ژنتیک و فناوری تولید محصولات تراریخته" شده و گفته: "مخالفان در داخل کشور حرف‌هایی مشابه ترامپ و نتانیاهو را تکرار می‌کنند! برای تولید داخلی محصولات تراریخته در برابر جریان‌های مخالف عقب‌نشینی نکنید و مقاومت کنید."

بیشتر بخوانید:

ماجرای نامه کلانتری درباره محصولات تراریخته به رئیس صدا و سیما

چنین سخن و موضعی آن هم در یک مکان علمی ـ پژوهشی، فقط از یک فرد سیاسی قابل فهم است و نه یک دانشمند مسلط بر فناوری‌های نوینی مانند مهندسی ژنتیک! علی‌اکبر صالحی مسئولیت‌های بسیاری در طول 40 سال نظام جمهوری اسلامی ایران داشته است؛ با این اوصاف، نخستین سؤالی که در ذهن مخاطبان و ناظران درباره اظهارنظر اخیر صالحی مبنی بر "ضرورت عدم توجه به منتقدان تراریخته و ادامه راه تراریخته‌سازی ایران" مطرح می‌شود این است که "چرا آقای صالحی در راه توسعه صنعت هسته‌ای در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکائیها و صهیونیست‌ها ایستادگی نکردند و با پر کردن قلب رآکتور اراک با بتن، یکی از مسیرهای کلیدی توسعه فناوری هسته‌ای کشور را کور کرد! مگر صنعت هسته‌ای کشور، فناوری محسوب نمی‌شود؟!

یکی دیگر از مسئولیت‌های علی‌اکبر صالحی، ریاست دانشگاه شریف در دو دوره مختلف بوده است؛ انتظار از یک فرد دانشگاهی، رعایت اصول نقد علمی در هر زمینه منجمله موضوع محصولات دستکاری شده ژنتیکی است؛ وی با مقایسه کردن و مشابه دانستن نظرات منتقدین محصولات تراریخته در کشور با حرف‌های ترامپ و نتانیاهو، متاسفانه لطمه‌ای بزرگ به چهره علمی خود زده است.

کیست که نداند موضوع تراریخته در جهان کاملا از نظر علمی مورد مناقشه و بحث‌انگیز است؛ 39 کشور مختلف از جمله کشورهای پیشرفته اروپایی، سیاست عدم کاشت این محصولات را دنبال می‌کنند؛ تعداد کشورهای تولیدکننده محصولات تراریخته در طی سه سال گذشته از 28 کشور به 24 کشور کاهش یافته و حتی کشور بورکینافاسو هم عطای تولید پنبه تراریخته را به لقایش بخشیده است!

بنابراین کشیدن بحث ترامپ و نتانیاهو به این حوزه نشان از عدم تشخیص صالحی در ورود به موضوع و یک طرفه به قاضی رفتن است! جای تعجب است که وی به عنوان سیاستمداری که در طول 40 سال گذشته عهده‌دار سمت‌های بالایی در نظام بوده و با "سیاست" عمل می‌کرده چرا و چطور حاضر به اظهارنظری فاقد هرگونه مبنای عقلانی و مطالعاتی طی یک بازدید و بدون اطلاع از نظر فرهنگستان علوم پزشکی کشور در مورد تراریخته‌ها شده است؟!

به نظر می‌رسد علی‌اکبر صالحی در اظهارنظر نسنجیده اخیر خود کاملا در دام گروه تجار تراریخته و جریان مافیایی تراریخته گرفتار و تا حدی هم "جوگیر" شده است؛ چنانچه تا به امروز جریان پرنفوذ تراریخته‌پرست به مدد رانت‌های ویژه‌ای که از طریق دولت تدبیر و امید به دست آورده است تمام تلاش خود را برای همراه نشان دادن چهره‌های مختلف سیاسی با خود به کار گرفته است؛ در نمونه اخیر، این جریان سعی در کسب موافقت سعید جلیلی با تراریخته را نیز داشت اما وی هرگونه اظهارنظر درباره تراریخته را منوط به بررسی تمام جوانب علمی، اجتماعی و اقتصادی تراریخته‌ها کرد؛ اگر چه تیم تجار تراریخته علاقمند بود از آقای جلیلی هم یک جمله‌ای در تایید تراریخته  بگیرد اما وی هوشمندانه گفت "بررسی نظرات علمی و مستندات موافقان و منتقدان محصولات تراریخته اولویت دارد."

اما به نظر می‌رسد شمه سیاسی علی‌اکبر صالحی در جریان اخیر به شدت دچار اخلال و ضعف شده تا جایی که بدون اشراف به ابعاد و تبعات کشت و مصرف محصولات تراریخته، منتقدان را در زمره ترامپ و نتانیاهو قلمداد کرده است!

قطع به یقین رویه علمی و عقلانی در چنین مواقعی اقتضا می‌کند که یک چهره دانشگاهی پیش از اظهارنظر درباره موضوعات پیچیده‌ای که اشراف و اطلاعی از آنها در دست ندارد، نظر کارشناسان آن مسئله را به دور از سمت و سوگیری‌های سیاسی جویا شود و با سنجیدن ابعاد مختلف آن مسئله، اقدام به اعلام موضع خود کند.

ظاهراً جناب آقای علی‌اکبر صالحی اطلاع ندارند که در کنار ابعاد مخرب زیست‌محیطی و تبعاتی که مصرف محصولات تراریخته برای سلامتی انسان می‌تواند داشته باشد، در اصل تراریخته می‌تواند یک پروژه آمریکایی ـ صهیونیستی برای کنترل غذا، مدیریت کشاورزی جهان و مالکیت بذرهای کره زمین نیز باشد.

آیا علی‌اکبر صالحی اطلاع دارد که تنها دستاورد ملی تراریخته یعنی "برنج تراریخته" با حمایت مالی بنیاد صهیونیستی راکفلر در موسسه آمریکایی IRRI در فیلیپین تولید شده است! پنبه تراریخته هم یک پنبه وارداتی است که منشاء آن بذر پنبه مونسانتو است!

حداقل انتظار از یک سیاستمدار خردمند این بود که ابتدا در مورد عقبه‌ها و ابعاد مسئلهتراریخته‌ها در سطح جهان و ایران مختصری مطالعه می‌داشت و بعد به اظهارنظر درباره آن می‌پرداخت چرا که خِرد یک فرد سیاسی اقتضا می‌کرد در صورت تصمیم برای اعلام موضع درباره موضوع حساس و پرمناقشه‌ای مانند محصولات تراریخته حتما پیش از اعلام موضع، نظرات اساتید مبرز و برجسته منتقدان تراریخته نیز شنیده می‌شد که عدم رعایت همین اصل عقلانی، اعلام موضع نسنجیده اخیر علی‌اکبر صالحی را به همراه داشته است.