به گزارش مشرق، حضور دژاگه در لیگ ایران می‌تواند اتفاق ویژه‌ای برای هواداران تراکتورسازی و لیگ برتر فوتبال ایران باشد که صاحب یک بازیکن بین‌المللی شده‌اند اما حضور دیرهنگام اشکان در فوتبال داخلی به اندازه چند سال قبل و تمام سال‌هایی که شایعه حضور در لیگ برتر ایران درباره او وجود داشت جذاب نیست.

دژاگه همان بازیکنی است که برای دیدنش در تیم ملی ذوق کرده بودیم. از همان بازی اول مقابل قطر در مقدماتی جام جهانی قبلی با نمایش استثنایی‌اش به وجد آمدیم. شاید باورمان نمی‌شد بازیکنی که پیراهن شماره 10 تیم جوانان آلمان به‌عنوان قهرمان اروپا در آن رده سنی را می‌پوشید حالا عضوی از تیم ملی ایران باشد. هافبکی توانمند، صاحب شروع‌های انفجاری، شوتزن و البته بازیسازی توانا که حرکاتش تماشاگر را به وجد می‌آورد. همبازی نویر، بواتنگ و هوملس در تیم جوانان آلمان دیگر عضوی از تیم ملی ایران شده بود و همه به ساق‌های او دل بسته بودند. اشکان به‌عنوان عضوی از تیم ولفسبورگ قهرمان بوندس لیگا و شاگرد فلیکس ماگات سرشناس به تیم ملی آمد. حتی در فولام هم بازیکن فوق‌العاده‌ای بود و ستاره ایران در لیگ‌های اروپایی به حساب می‌آمد اما بعد از آن همه چیز به شکل دیگری پیش رفت.

انتخاب العربی قطر برای به دست آوردن پولی کلان یا آنتراکی بین حضور در لیگ‌های درجه یک اروپا با یک بدشانسی بزرگ به نام مصدومیت توام بود و جام جهانی گذشته نیز به نوعی نقطه اوج حضور درخشانش در بازی‌های ملی به شمار می‌رفت. بعد از آن و طی چهار سال اخیر اشکان با سرعت از قله پایین آمد و در مسیر نزولی قرار گرفت؛ حضورش در ولفسبورگ و ناتینگهام فارست کاملا ناموفق بود تا جایی که با نیمکت نشینی محض در جام جهانی به نقطه صفر رسید.

اشکان بعد از این تورنمنت وحشتناک و حدود سه فصل بدون حضور در میادین باشگاهی دیگر نمی‌توانست با انتقال به تیمی در لیگ‌های اروپایی شگفت زده مان کند. او که در چند سال اخیر همواره به شایعات مربوط به حضورش در استقلال و پرسپولیس پشت کرده بود حالا به لیگ برتر ایران آمده است و برای نخستین بار حضور در فوتبال ایرانی را تجربه خواهد کرد. دژاگه زمانی که برای فوتبالدوستان ایرانی و تعقیب‌کنندگان لیگ برتر چهره‌ای جذاب و ستاره‌ای بین‌المللی به حساب می‌آمد هرگز علاقه‌ای به حضور در ایران نشان نداد اما حالا که تا حدود زیادی از چشم افتاده و از کانون توجه فوتبالدوستان دور شده به لیگ برتر آمده تا بلکه منجی تراکتورسازی متوسط و بی‌ستاره جان توشاک باشد که باید دید بعد از این همه مصدومیت و سکونشینی کیفیتی متناسب با خواسته‌های هواداران تراکتورسازی خواهد داشت و دوباره می‌تواند تبدیل به بازیکنی مهم و چهره‌ای جذاب برای تعقیب کنندگان لیگ برتر شود یا خیر.

پایان دوران باشگاهی بدون پرسپولیس و استقلال
شجاعی - لیگ برتر، بعد از ۱۲ سال

مسعود شجاعی بعد از 12 سال به لیگ فوتبال ایران برگشته است و جدا از اینکه تراکتورسازی با جذب او واقعا خرید خوبی داشته یا نه بازگشت کاپیتان تیم ملی به لیگ برتر می‌تواند یکی از اتفاقات ویژه این فصل باشد.

شجاعی 12 سال قبل و بعد از جام جهانی 2006 در حالی که بازیکن تکنیکی و جوان سایپا شناخته می‌شد به امارات و بعد به لالیگا رفت تا برای اوساسونا بازی کند. او در تمام این دوران طولانی حضور در تیم‌های اسپانیایی، اماراتی، قطری و یونانی را تجربه کرد و با تجربه حضور در دو لیگ اروپایی و دو لیگ حوزه خلیج‌ فارس هم درآمد خوبی داشت هم تجارب فوق‌العاده‌ای کسب کرد.

شجاعی که حالا با سه دوره حضور در جام جهانی تنها بازیکن ایرانی است که به این افتخار می‌رسد 34 سال و 2 ماه سن دارد. او به‌عنوان بازیکن 22 ساله پرشی بزرگ از سایپا به شارجه و بلافاصله به اوساسونا داشت و خیلی خوب در اروپا دوام آورد اما به نظر می‌رسید بعد از جام جهانی 2018 و تنها نمایشی که در این تورنمنت داشت و تا حدودی ناامید کننده هم بود، نتواند حتی تیمی درجه سه در اروپا پیدا کند و مثلا در تیم‌های رده پایین سوپرلیگ یونان به فعالیتش ادامه دهد.

حالا شجاعی به لیگ برتر فوتبال ایران برگشته و از آنجایی که در این لیگ سابقه حضور در تیم‌های نفت آبادان و سایپا را دارد شاید بدون حضور در یکی از دو تیم سرخابی پایتخت دوران فوتبال باشگاهی‌اش را به پایان برساند که این را هم می‌توان به ویژگی‌هایش اضافه کرد.