به گزارش مشرق، اگر اقتصاد آمریکا واقعا رو به بهبود است، پی چرا شمار بی خانمان ها با چنین سرعتی رو به افزایش دارد؟ همزمان با تعمیق شکاف بین ثروتمندان و فقرا، طبقه متوسط به شدت به سمت نابودی پیش می رود. نشانه های زیادی دال بر اینکه طبقه متوسط در آمریکا به طور نظام مند درحال از بین رفتن است وجود دارد. هر روزی که می گذرد آمریکاییان بیشتری  از طبقه متوسط جدا می شوند و به جرگه فقرا می پیوندند و این یکی از دلایل اصلی توضیح دهنده افزایش شدید تعداد افراد بی خانمان است. برای مثال تعداد کسانی که در لس آنجلس در خیابان ها می خوابند، ظرف ۶ سال گذشته تا ۷۵ درصد افزایش یافته است.

البته لس آنجلس از این نظر تنها نیست. دیگر شهرهای بزرگ در ساحل غربی نیز با مشکلات مشابهی مواجه اند که سیاتل نیز از جمله آنهاست. بر اساس یافته های موجود امرالد سیتی تنها ظرف یک سال گذشته شاهد افزایشی ۴۶ درصدی در شمار  افرادی بوده که در اتومبیل های خود شب را صبح می کنند.

تعداد کسانی که به دلیل ناتوانی در یافتن مسکن مناسب و ارزان در اتومبیل هایشان می خوابند رو به افزایش است، با اینکه این کار در بسیاری از شهرهای آمریکا غیرقانونی است.

بر اساس یک آمارگیری در مورد بی خانمانی که اخیرا در کینگ کنانتی سیاتل انجام شده، تعداد کسانی که در کاروان ها و دیگر وسایل نقلیه اقامت دارند، ظرف یک سال گذشته ۴۶ درصد رشد داشته است. به نوشته گاورنینگ، این مشکل در شهرهایی که بازارهای مسکن گران قیمتی دارند از جمله لس آنجلس، پورتلند و سان فرانسیسکو حالتی «انفجاری» دارد.

آمازون، مایکروسافت و دیگر شرکت های بزرگ فناوری در منطقه سیاتل واقع شده اند. این اتفاق در منطقه ای رخ می دهد که قرار است نماد «رفاه» باشد، با این حال این وضعیت همچنان ادامه دارد.

متاسفانه تنها مناطق شهری بزرگ نیستند که شاهد خوابیدن تعداد بیشتری از مردم در وسایل نقلیه خود هستند. در سوفالز در داکوتای جنوبی خیلی از بی خانمان ها حتی شب های سرد زمستانی را نیز در اتومبیل هایشان سر می کنند:

استفانی مونرو مدیر اجرایی «خدمات کودکان، جوانان و خانواده» در سازمان داوطلبان آمریکا درداکوتا داستان مشابهی را بازگو می کند. حداقل ۲۵ درصد از  مراجعه کنندگان سوفالز به این سازمان غیرانتفاعی، در مقطعی از زندگی شان در اتومبیل هایشان زندگی کرده اند، حتی در طول زمستان و ایامی که هوا به شکل استخوان سوزی سرد بوده است.

او در مصاحبه ای می گوید: «خیلی از اجتماعات ما خدمات رسمی فراهم کردن سرپناه ندارند. این وضعیت می تواند به آنجا ختم شود که افراد زندگی در اتومبیل های شخصی خود و دیگر وسایل نقلیه را انتخاب کنند.»

زمان پذیرش این واقعیت است که با یک مشکل مواجه ایم. تعداد بی خانمان ها دراین کشور به شدت رو به افزایش دارد و ما باید  دست به کار یافتن راه حل های بهتری شویم.

اما به جای آن بسیاری از اجتماعات تنها قوانینی را به تصویب می رسانند که خوابیدن مردم در اتومبیل هایشان را غیرقانونی اعلام می کنند.

در مطالعه تازه ای که توسط  «مرکز  قوانین ملی مربوط به بی خانمانی و فقر» انجام شده، با بررسی سیاست های جاری در ۱۸۷ شهر دریافته است که تعداد ممنوعیت ها علیه اقامت در اتومبیل ظرف دهه گذشته به بیش از دو برابر افزایش یافته اند.

این قوانین قرار نیست چیزی را حل کنند. در بهترین حالت آنها فقط برخی از بی خانمان ها را تشویق می کنند که به منطقه دیگری بروند.

 اگر درحالی که علی الظاهر اقتصاد رو به رشد است، بحران بی خانمانی ما  با چنین نرخ سرسام آوری در حال شدت گرفتن است، پس وقتی که دوران رکود رسما شروع شود باید تا کجا شاهد وخامت این وضعیت باشیم؟

ما در زمانه ای زندگی می کنیم که هزینه های زندگی با افزایشی سرسام آور رو به روست اما حقوق های دریافتی ما خیر. در نیتجه خانواده های طبقه متوسط  زیر چنان فشاری قرار گرفته اند که تاکنون هیچگاه سابقه نداشته است.

در مقاله ای که اخیرا مارک واچ منتشر کرده، به  معضلات زندگی مت باری معلم تاریخ کالیفرنیایی و همسرش نیکول پرداخته شده است:

«نیکول همسر باری نیز تدریس می کند. آنها در مجموع سالانه درآمدی ۶۹ هزار دلاری دارند که تا همین مدتی نه چندان دور برای تامین یک زندگی خانوادگی راحت کفایت می کرد. اما با توجه به هزینه های نجومی این دوره، از جمله هزینه های مسکن – قیمت یک خانه ۱۴۰ مترمربعی از ۶۸۰ هزار دلار شروع می شود به بالا- رانندگی کردن برای اپلیکیشن مسافربر اوبر یک ضرورت محسوب می شود.

باری در کتاب جدید آلیسا کوارتز «زیر فشار له شده: چرا خانواده های ما نمی توانند از پس هزینه های آمریکا بربیایند»  به نقل از او نوشته است: «معلمان دارند خودشان را می کشند. من نباید آخر هفته ها تا ساعت هشت شب برای اوبر مسافرکشی کنم. زیر فشار دارم خرد می شوم. ورقه بچه ها را در فاصله بین گرفتن مسافر جدید تصحیح می کنم.»

قیمت خانه به کلی خارج از کنترل شده، اما این حباب باید به زودی بترکد. با این حال دیگر اقلام هزینه زندگی ما نیز هر چه می گذرد شکل دردناک تری پیدا می کند. هزینه مراقبت های درمانی هر سال بسیار سریع تر از نرخ تورم رشد می کنند. قیمت مواد غذایی دارد به شکلی باور نکردنی مضحک می شود و هزینه تحصیل در کالج دیگر را که اصلا نمی توان تصور کرد. به نوشته آلیسا کوارت زندگی طبقه متوسط ۳۰ درصد گران تر از همین دو دهه پیش شده است:

کوآرت با اشاره به خصوصا هزینه های مسکن، تحصیلات، مراقبت های درمانی و مراقبت از کودک می نویسد:  «زندگی برای طبقه متوسط اکنون ۳۰ درصد گران تر از ۲۰ سال پیش شده است. در برخی موارد هزینه زندگی روزمره به نسبت ۲۰ سال پیش دو برابر شده است.»

در این میان به برکت جنگ تجاری، قیمت ها با سرعتی بیش از آنچه که مدت های زیادی شاهد بودیم، روند افزایشی را در پیش گرفته اند.

ای کاش خبرهای بهتری برای شما داشتم. همه ما مجبوریم سخت تر از قبل، هوشمندانه تر و کارآمدتر کار کنیم.. بعلاوه شکی نیست که باید کمربندهایمان را نیز بسیار محکم تر کنیم.

خیلی از خانواده های طبقه متوسط برای گذران زندگی خود از این ماه تا ماه دیگر، بر بدهی اتکا دارند. در نتیجه بدهی مصرف کننده در ایالات متحده به شدت و به طور همیشگی افزایش داشته است. اما در نهایت روز داوری از راه می رسد و همه ما این را خواهیم فهمید.

اقتصاد آمریکا به هیچ وجه قرار نیست از وضعیتی که هم اکنون در آن قرار دارد بهتر شود. پس زمان آن است به هر طریقی که شده به فکر پس انداز چیزی باشیم، چرا که داشتن یک پشتوانه مالی برای ایام دشواری که قطعا پیش روی ماست بسیار اهمیت پیدا می کند.

نویسنده: مایکل اسنایدر (Michael Snyder)  نویسنده، روزنامه نگار و فعال سیاسی