به گزارش مشرق، «امیدرامز» در یادداشت روزنامه «وطن امروز» نوشت: 

«یکی از خطاهای محاسباتی این است که انسان در چارچوب عوامل محسوس و صرفاً مادی محدود بماند یعنی عوامل معنوی را، سنت‌های الهی را، سنت‌هایی که خدا از آنها خبر داده است، آن چیزهایی را که با چشم دیده نمی‌شود، ندیده بگیرد؛ این ‌یکی از خطاهای بزرگ محاسباتی است... آیه‌ شریفه‌ قرآن می‌فرماید: «اَلَم تَرَ کَیفَ ضَرَبَ‌الله مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهٍ کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهً اَصلُها ثابِت وَ فَرعُها فِی السَّماء. تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذنِ رَبِّها». کلمه طیب، اقدام درست، اقدام پاکیزه، اقدام برای خدا این‌جوری است که این می‌ماند، در زمین ریشه می‌دواند، مستحکم می‌شود و ثمربخش خواهد بود. نظام جمهوری اسلامی آن کلمه طیب است، مثل شجره طیبه باقی مانده است، مستحکم‌تر شده است. امروز نظام جمهوری اسلامی به‌عنوان یک نظام، به‌عنوان یک حکومت، به‌عنوان یک مجموعه سیاسی با ۳۰ سال قبل از لحاظ استحکام قابل‌مقایسه نیست». (دیدار مسؤولان نظام با رهبر معظم انقلاب / ۱۶ تیر ۹۳)

«افزایش قدرت منطقه‌ای ایران؛ شیعه قدرتمندتر می‌شود»، «سیاست‌های آمریکا باعث قدرتمند شدن ایران شده است»، «ایران در حال صدور انقلاب فرهنگی و سیاسی خود است»، «ایران هژمونی آمریکا را در منطقه به چالش کشیده است»، «ایران به لحاظ ژئوپلیتیک، قدرت کلیدی منطقه است» و «قدرت و نفوذ ایران در منطقه بیش از آمریکاست»، اینها تنها بخشی از عناوین مهم مطالعات راهبردی مراکز تحقیقاتی و عملیاتی مهم آمریکاست که نشان می‌دهد ریشه شجره طیبه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی روز به روز مستحکم‌تر و ساقه‌های آن متناوبا بارورتر می‌شود. «ایران» همچنان از پرکاربردترین کلیدواژه‌های اسناد امنیت ملی ایالات متحده و قدرت روزافزون آن، آماج راهبردهای متکثر و متنوع آمریکاست.

وقتی «فرانسیس فوکویاما» پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در کتاب «پایان تاریخ و آخرین انسان» لیبرالیسم را به عنوان ایدئولوژی نهایی جهان و آمریکا را قدرت لایزال خواند، نه او و نه همکسوتان او گمان نمی‌کردند کمتر از ۲ دهه بعد، اینچنین قدرت ایالات متحده به چالش کشیده شود.

امروز اولا شکست جبهه غربی- عربی- عبری در عراق و سوریه پس از ۶ سال جنگ فرسایشی و کمک‌های مالی و لجستیکی به وحوش داعشی و متعاقبا تغییر موازنه قوا در منطقه به نفع مقاومت، ثانیا حفظ اقلیم کردستان و کرکوک عراق از استقلال با تدبیر حاج قاسم و جلوگیری از تولد اسرائیل جدید و طرح‌ریزی جبهه غربی برای ممانعت از قرارگیری کامل مناطق عراق در جبهه مقاومت و ثالثا تشکیل بازوی قدرتمندی به نام حزب‌الله که به اذعان روزنامه یدیعوت آحارانوت اسرائیل به مستحکم‌تر شدن جای پای جمهوری اسلامی در مرزهای رژیم صهیونیستی انجامیده، میوه‌های شجره طیبه انقلاب اسلامی و سپاه قدسی است که مجله تایم، فرمانده‌ آن سردار سلیمانی را «استاد شطرنج خاورمیانه» می‌نامد و اینک ریشه‌های آن تا قلب آفریقا و آسیا نفوذ کرده و میوه جدیدش را با حوثی‌های یمنی می‌چیند و اخیرا ضرب شست آن را به محض شنیدن صدای فرمانده، در بستن باب‌المندب دیدیم.

اگر  نشریه Foreign Affairs به نقل از پمپئو، اعتراف می‌کند ایران در حال صدور انقلاب خود و افزایش دستاوردهایش است، اگر «هربرت مک‌مستر» مشاور امنیت ملی آمریکا به خاطر از دست دادن اقلیم کردستان عصبانی است، اگر ناتو باور دارد شیعه در منطقه در حال قدرتمندتر شدن است، اگر اتاق‌های فکر آمریکایی در مرکز سیاست‌گذاری فراحزبی Bipartisan Policy Center قدرت ایران را مانع هژمونی آمریکا در منطقه می‌دانند و اگر امروز همپیمانان جمهوری اسلامی و بازوان جبهه مقاومت آماده هرگونه جنگ نیابتی در مرزهای خود هستند اما در بین سکانداران امروز کشور در حوزه‌های برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و اجرایی هستند کسانی که پس از سال‌ها در مراکز راهبردی نظام، انقلاب را محدود به بهمن ۵۷ و ادامه آن را برای کشور هزینه‌زا می‌دانند، در حالی که هم از منافع اندیشه و کنش انقلابی غافلند و هم به این نکته از بیانات رهبر معظم انقلاب بی‌توجهند که هزینه سازش از مقاومت و انقلابی‌گری بیشتر است؛ آنچنان که امروز پس از گذشت ۵ سال از گفتمان «سازشکاری»، «تنش‌زدایی» و پرهیز از انقلابی‌گری شاهدیم.

به این بیندیشیم که جمهوری اسلامی چه ویژگی بارزی دارد که اینگونه خواب سیاسیون آمریکایی و صهیونیستی را آشفته کرده و برای مقابله با آن راهبردهای مختلفی اتخاذ می‌کنند. چرا در طول ۹ سال حداقل ۱۱ استراتژی مختلف (اعم از آژاکس۲، مکانیزم ماشه، مده‌آ، دایم پارادایم و...) برای مقابله با ایران طرح‌ریزی می‌شود در حالی که آمریکا از ۱۹۱۷ تا ۱۹۹۰ در برابر شوروی فقط ۳ استراتژی تغییر می‌دهد.

حالا که این شجره طیبه بر توفان‌های ۴۰ سال گذشته غلبه کرده و به فضل الهی هر روز تناورتر شده و در حال ثمر دادن است که دوست و دشمن به آن معترفند، نکند تبر بی‌تدبیری شاخه‌های نوشکفته آن را بشکند، نکند موریانه‌های فساد به جان آن بیفتند، نکند حاج قاسم فریاد بزند فقط یک شمشیر مانده تا چشم فتنه را کور کنم ولی بی‌بصیرتی عوام و خواص موجب شود «علی» بگوید برگرد!