به گزارش مشرق، با توجه به مخالفت هیات تطبیق فرمانداری تبریز با مصوبه شورای شهر تبریز مبنی بر ادامه فعالیت سازمان ورزش و در ادامه تائید رأی هیات تطبیق توسط شورای حل اختلاف استان آذربایجان شرقی متشکل از نمایندگان سه قوا و نماینده شورای استان، راهی جز پایان تمامی فعالیت‌های سازمان ورزش را پیش‌روی قرار نداده و ورزش تبریز ناچار باید به این رأی تن دهد.

تیم‌های مورد حمایت شهرداری تبریز از بسکتبال قهرمان گرفته تا والیبال محبوب و دوچرخه‌سواری پر افتخار همگی منحل شدند و روز گذشته نیز خبر تعطیلی مسابقات لیگ برتر فوتسال کارکنان شهرداری تبریز، مسابقات المپیاد ورزشی محلات تبریز، طرح صبح و ورزش در 100 پارک و مسابقات فوتسال و والیبال بانوان تا اطلاع ثانوی منتشر شد. 

این روزها خبری از علایم حیاتی در ورزش تبریز نیست، رشته‌هایی که به لطف حمایت شهرداری جان گرفته بودند، به یکباره از بین رفتند و قطعاً این شرایط به وجود آمده ظلم در حق تمامی افرادی است که در طول این سال‌ها برای سرپا نگه داشتن نماینده تبریز در والیبال، بسکتبال، فوتبال، شیرجه، شطرنج و ... تلاش کرده‌اند. حدود دو ماه دیگر تور دوچرخه‌سواری ایران (آذربایجان) بدون حضور نماینده‌ای از تبریز –که مهد دوچرخه سواری ایران است- برگزار خواهد شد!  

در این بین وضعیت تیم فوتبال شهرداری تبریز پیچیده‌تر است، این تیم با بازیکنان مدنظر سرمربی قرارداد منعقد کرده و طبق برنامه 21 مرداد ماه باید در اراک به مصاف تیم آلومینیوم این شهر برود. باتوجه به قرارداد منعقد شده با بازیکنان و کادرفنی، در صورت انحلال، تیم فوتبال شهرداری متحمل ضرر مالی می‌شود. 

تیم‌داری شهرداری در رشته‌های مختلف، موجی از امید را برای جوانان تبریز ایجاد کرده بود تا با پروراندن استعدادها در تیم بزرگسالان رشته‌ی مورد نظر بازی کنند، ولی اکنون وضعیت چطور است؟ جوانان تبریزی با چه امیدی والیبال، بسکتبال، دوچرخه‌سواری و ... را در رده‌های پایه پیگیری کنند؟ هدفشان حضور در کدام تیم تبریزی باشد؟ 

عملکرد سازمان ورزش شهرداری تبریز در طول یکسال گذشته نشان داده که حمایت از ورزش حرفه‌ای تناقضی با توسعه ورزش همگانی ندارد. این سازمان توانسته علاوه بر برپایی ورزش صبحگاهی و عصرگاهی، المپیاد ورزشی محلات و مسابقات شطرنج سیمولتانه را با حضور ۲۰۱۸ ورزشکار برگزار کند و این قضایا در حالی رخ داد که سازمان ورزش برای اداره‌ی تیم‌های ورزشی با ورزشکاران صد درصد بومی آماده می‌شد. 

البته می‌توان همین تیم‌های بسکتبال و والیبال را هم نوعی حمایت از شور و نشاط اجتماعی تلقی کرد؛ چرا که هر هفته هزاران ورزش دوست از مسابقات این تیم ها استقبال می‌کردند که اکنون این شور و نشاط جای خود را به یأس و ناامیدی داده است. 

به نظر می‌رسد شهردار تبریز باید هر چه سریع‌تر موضع خود را در قبال این رأی شورای حل اختلاف اعلام کند و متولیان امر نیز به خاطر اذهان عمومی در خصوص رأی صادر شده و دلایل آن شفاف سازی کنند. مسئولان استان قطعا دلیل و توضیحی برای این اقدام خود دارند، ولی ای کاش با اتخاذ تدابیری شرایط را مدیریت می کردند تا شاهد انحلال یکباره این همه تیم پر افتخار نباشیم.

سال‌ها طول می‌کشد ورزش تبریز در اکثر رشته‌ها تیم داشته و به شرایط سال‌های گذشته خود برگردد، انحلال تمامی تیم‌های این مجموعه سقوط آزاد است، سقوطی که اوج گرفتنش شاید دیگر ممکن نباشد.