به گزارش مشرق، کامبیز نوروزی نوشت: «اینکه تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی مدتهاست اصل بنیادی بی‌طرفی را کاملاً کنار گذاشته و کاملاً جانبدارانه علیه ایران حرکت می‌کند، به جای خود. اینکه کیفیت اخبار و کارشناسان مدعو این تلویزیون به نازلترین سطوح رسیده است، به جای خود، اینکه بخش‌های تحلیلی این تلویزیون به تکرارهای ملال‌آور و خالی از هر نوع خلاقیت حرفه‌ای رسیده است، به جای خود. همه اینها به کنار.
سقوط تأسف‌بارتر جدید این است که این تلویزیون پرمدعا، در این چند روزه وقت زیادی از برنامه‌های خبری و تحلیلی خود را در اختیار چند نفر از اعضای ناشناخته یک گروه سلطنت طلب تازه پا قرار می‌دهد که چند نفر خارج کشوری‌های گمنام تشکیل داده‌اند، که هیچ وزنی در سیاست ایران ندارند و پیروان رضا پهلوی‌اند و وطن فروشانه دست به دامن ترامپ شده‌اند. این گروه طرفدار تحریم و مداخله نظامی در ایران است.
وقتی که بی‌بی‌سی به این گروه داده، بیشتر شبیه رپرتاژ آگهی است. این را از آنجا می‌توان حدس زد که نه اعضای این گروه در شمار شخصیت‌های قابل اعتنای سیاسی و فرهنگی ایرانند، نه آنکه این گروه در بیانیه خود حرف خاصی گفته است. آنها طرفداران رضا پهلوی هستند که قبلاً خواستار تحریم ایران و اقدام نظامی آمریکا علیه ایران بودند. آنها دنبال براندازی‌اند. از نظر حرفه‌ای، تشکیل این گروه ارزش خبری چندانی ندارد. اما بی‌بی‌سی آن را به خبر یک خود بدل کرده و برنامه اختصاصی برایش می‌گذارد.
هیچ وقت انتظار نمی‌توان داشت تلویزیون‌هایی مثل بی‌بی‌سی و من و تو (که از همان اول هم طرفداری‌اش از خانواده پهلوی آشکار بود) و ایران اینترنشنال یا جاهایی مثل رادیو فردا و ایران وایر و آموزشکده توانا و آمد نیوز و امثال اینها که با بودجه‌های کشورهای دیگر کار می‌کنند، بی‌طرف بمانند اما وقتی ایران اینترنشنال می‌شود مبلغ مجاهدین خلق و بی‌بی‌سی فارسی می‌شود مبلغ رضا پهلوی و به حد تلویزیونهای فارسی زبان خارج کشور در دهه‌های 1360 و 1370 سقوط آزاد می‌کند، باید افسوس خورد به روزنامه‌نگاری گروهی از ایرانیان خارج از کشور که حرفه روزنامه‌نگاری را در اختیار کسانی گذشته‌اند که خود را در خدمت منافع کشورهای دیگر قرار داده و در تبعیت از سیاستهای دولتهای دیگر کمر علیه ملت ایران بسته‌اند.»
این یادداشت در حالی است که نشریات زنجیره‌ای مدعی اصلاح‌طلبی، تأمین کنندگان اصلی تیم مدیریت و تحریریه شبکه بی‌بی‌سی انگلیس بوده‌اند و بسیاری از عناصر نفوذی همکار نشریات مذکور، پس از خروج از کشور، در کسوت همکاران BBC درآمده‌اند. حتی وزیر ارشاد دولت اصلاحات و معاون وی نیز مدت‌ها با شبکه بی‌بی‌سی همکاری کرده‌اند.
اکنون سؤال این است که کدام هم افقی و همفکری مدعیان اصلاح‌طلبی را به چنین خیانت‌هایی در هم‌پوشانی با شبکه دولتی انگلیس وا می‌دارد و چگونه نشریات مدعی اصلاح‌طلبی، شبکه زرد بی‌بی‌سی را تغذیه می‌کنند یا از آن خط می‌گیرند؟!
