به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای طی یادداشتی درباره سخنرانی روحانی در سازمان ملل در کانال تلگرامی خود نوشت:

انتظار ما اگر در سقف انتظار آشنا و ابتکار باشد که دو ساعت مانده به سخنرانی رئیس جمهور در سازمان ملل، ویدئوی "روحانی نباز" را منتشر کردند، لابد باید از این سخنرانی تشکر کنیم.

اما اگر به واقعیات عنایت داشته باشیم که توافق مورد تایید قطعنامه شورای امنیت نقض شده و باز هم آمزیکا گستاخی و طلبکاری می کند، باید نمره متوسطی به آقای روحانی داد.

این سخنرانی ذیل چهارچوب های شورای امنیت انجام شد؛ اما بدون مطالبه گری جدی و قاطع درباره نقض برجام که سند مورد تایید قطعنامه 2231 شوراست. ما باید دست کم به شورای امنیت شکایت می کردیم، بلکه بی کفایتی شورای امنیت را زیر سوال می بردیم.

بیشتر بخوانید:

نقشه راهِ می‌شود و می‌توانیم

فرق 31 شهریور 97 با 31 شهریور 59 چیست؟

پروژه تابستان داغ ؛ پایان فضاحت بار

شورای امنیت بارها قطعنامه های تحریمی علیه ما صادر کرد اما هنگامی که پای مذاکره رفتیم و توافقی خسارت آمیز را پذیرفتیم که مورد تایید #شورا قرار گرفت و به اجرا گذاشتیم، طرف مقابل زیر آن زد و شورا فقط تماشاچی بوده است. از این حیث راهبردی، سخنرانی بلکه عملکرد روحانی در سازمان ملل ضعیف و کم مایه است

در موضوع مذاکره، روحانی دوپهلو حرف زد و هرچند می داند این باب مسدود است، باز هم از آمادگی برای مذاکره سخن گفت. این حمل بر ضعف او خواهد شد. اما واقعیت این است که دولت روحانی نمی تواند مذاکرات را در حالی که دولتین قبلی و فعلی آمریکا به توافق موجود پایبند نماندند، از سر بگیرد. این اقتضای شرایط است و نه تصمیم روحانی.

تشت رسوایی، بی حاصلی و خسارت آمیزی مذاکره، دو سال است از بام افتاده. آقای روحانی در همین سخنرانی به درستی تصریح کرد "آمریکا (دولت اوباما) از همان ابتدا به اجرای تعهداتش در برجام وفادار نماند. متعاقباً دولت فعلی آمریکا به بهانه‌های واهی با نقض تعهدات خود، از این توافق خارج شد".

روحانی می توانست درباره شهدای مظلوم ترور در اهواز، با تاکید بیشتری حرف بزند و اصلا چیدمان سخنرانی را بر مبنای همین جنایت و تصاویر تکان دهنده آن طراحی کند. به یاد بیاوریم که نتانیاهو با نمایش نقاشی جعلی از "میزان پیشرفت بمب هسته ای ایران" (!؟) کوشید تصویر سازی کند، آن هم با اتهام پراکنی محض و دستان خالی از سند اما آلوده به جنایت.

روحانی گفت "تعهد در برابر تعهد و نقض در برابر نقض"، اما خود به آن وفادار نبوده است. سیاست ماندن در برجام با وجود نقض عهد طرف اصلی آن، رویکرد عقیمی است که روحانی با اجرای تعهدات ایران، همچنان دنبال می کند؛ بی آن که تکلیف تعهدات بر زمین مانده طرف مقابل روشن شود.

نگرانی از اثر سوء اقتصادی خروج کشورمان از برجام، در حالی است که نوسانات بازار حاصل دستکاری تروریسم اقتصادی و رسانه ای است و ربطی به بود و نبود برجام ندارد. اینجا یک عملیات فریب بزرگ رخ داده است. این همان بزنگاهی که دولت روحانی باز گذاشته است. دولت از جای دیگری ضربه می خورد اما نمی خواهد غرورش را بشکند و بپذیرد اشتباه کرده است.

البته نفوذی ها در این میان با علم کامل مشغول خیانت به ملت و نظام و حتی دولت هستند. روحانی همچنان گرفتار تله خودساخته برجام و به حواله دادن مدیریت داخلی به سیاست خارجی (تنش زدایی یکطرفه با قدرت های زورگو و زیاده خواه و بدعهد) است.

جنگ جای دیگری در جریان است و برخی دولتمردان یا غافلند، یا می دانند و گرفتار دعاوی اشتباه خویشند و یا می دانند و خیانت می کنند. وقتی قیمت دلار شبانه در فضای مجازی و کانال های تلگرامی و اینستاگرامی و مشابه آن تعیین (دستکاری) می شود، یعنی دولت برای جنگ اقتصادی و اخلالگری ارزی، معبری راهبردی را باز گذاشته و دشمن از همان جا، دومینوی القای بی ثباتی اقتصادی و قیمتی را به حرکت درمی  آورد.

سازمان ملل، فرصت اعلام مواضع است اما جنگ جای دیگری است و چون دولت، جبهه واقعی را بی تدبیر در مقابل ترفندهای دشمن رها کرده، بنابراین از تریبون عمومی سازمان ملل نمی تواند استفاده ای در تراز اقتدار ایران بکند. آقای روحانی هنگامی می تواند در سازمان ملل بدرخشد که به توانمندی های بی نظیر داخل ایران اسلامی ایمان بیاورد و بها بدهد. آن گاه می تواند قاطع تر و نافذ تر حرف بزند و اعتبار پیدا کند.