به گزارش مشرق، محسن مهدیان امروز پس از تصویب لایحه الحاق جمهوری ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (CFT)  در یادداشتی نوشت: 

یکم. رای کارشناسی مجلس، هرچه بود اما تیرخلاص را آقای لاریجانی با خبر نامه رهبری زدند. نظر رهبری حکم حکومتی نبود و بهتر بود از ابتدا مخالفان محترم بجای تاکید بی اندازه بر نظر رهبری، استدلال شان را تقویت می کردند؛ چه آنکه خبر نامه را پیش از جلسه گرفته بودند.

دوم. مجلس حاضر نشد رای گیری شفاف و علنی داشته باشد. بهانه ها برای تصویب لایحه، شفافیت بود؛ حال آنکه حاضر نشدند به این حداقل شفافیت عمل کنند. از چه چیز ترسیدند؟ چرا نخواستند نام شان در تاریخ ثبت شود؟

سوم. جلسه مجلس پر از تنش بود. دهها بار مخالف و موافق همدیگر را دروغگو خطاب کردند. این سطح از بگومگو در شان خانه ملت است؟ وقتی در مجلس چنین متعصبانه مجادله می شود، چه انتظاری است رسانه ها و مردم در شبکه های اجتماعی با آرامش بحث کنند؟

و اما چهارم؛

این جلسه با همه اشکالاتش درسی آموزنده از سبک مدیریت رهبری داشت. ضمن توجه به سه نقد فوق، یک بار ماجرا از منظر مردم سالاری مرور کنید:

رهبری انقلاب نظرشان را درباره کنوانسیون ها گفتند. صریح هم گفتند. اما حاضر نشدند نظرشان در تصمیم مجلس دخالت داده شود و نهاد مردم سالاری صدمه ببیند. توجه کنیم که اگر نامه علنی نمی شد، رای مجلس مخالفت با حکم حکومتی رهبری تلقی میشد و رهبرانقلاب حاضر شد این هزینه را هم بپذیرند اما مجلس در راس امور بماند.

این برای همه ما آموزنده است که بجای خونی نشان دادن مسائل و ایدئولوژیک کردن اختلافات اجازه دهیم سازوکارهای مردمی به منطق خودش عمل کند. همه چیز بزودی روشن می شود. تاریخ در معرفی خادمان و دلسوزان مردم دچار خطا نمی شود.