۱- این برداشت که «با ظهور امام زمان(عج) نیازی به تبعیت از ولایت فقیه نیست» غلط و اشتباه است. چرا که مسئله ولایت فقیه مخصوص عصر غیبت نیست و در زمان حضور امام زمان(عج) ولایت فقیه مشروعیت کامل و جامع دارد. حدیث امام صادق(ع) مبنی بر «انی جعلت علیکم حاکما الراد علیهم الراد علینا و الراد علینا الراد علی الله و هو علی حد شرک لله» مسئله ولایت فقیه را تأیید می کند که در عصر حضور ائمه معصومین(ع) اطلاق آن شامل عصر غیبت هم می شود. کسانی که در دوران امام صادق(ع) در مکان های دور افتاده زندگی می کردند، از طریق فقها و علما که نماینده امام بودند مطالب و نکات روز دین اسلام را دریافت میکردند؛ از این رو فقها و علما از سوی ائمه اطهار ولایت داشته اند. مسئله ولایت فقیه در عصر ظهور اکبر امام زمان(عج) کاربرد دارد و در دوران ظهور امام زمان(عج)، ایشان برای رسیدگی به امورات شیعیان و بررسی مشکلات آنان از طریق نمایندگان خاص خود با شیعیان ارتباط برقرار می کند که این نمایندگان حضرت ولی عصر(عج) در آن محدوده خاص هستند؛ بنابراین انکار کاربرد مسئله ولایت فقیه در عصر ظهور سخنی غلط و بیهوده است.
۲- اقدامات جریان های انحرافی علیه مهدویت تازگی ندارد. علت اصلی اقدامات جریان های منحرف برای خدشه دار کردن مسئله مهدویت، قداست و معنویت آن در بین مردم و ریشه دار بودن این مسئله در آیات قرآن و سنت پیامبر است. همه امت اسلامی به معنویت، قداست و مقام ویژه الهی مهدویت معتقدند و جریان های انحرافی به قصد سوء استفاده از این جریان مقدس و معنوی اقدامات سوء و شیطانی علیه این عرصه انجام می دهند. پیدایش جریان های منحرف در عرصه مهدویت در خارج و درون تشیع و قبل و بعد از انقلاب از دغدغه های کارشناسان این عرصه است که در حوزه خارج از تشیع فرقه هایی از قبیل، مهدی عباسی پسر منصور دوانیقی، ابن تومرث در قرن ششم در آفریقا و نیز مهدی سودانی در قرون اخیر و عبدالکریم جهیمان سعودی در سال ۱۳۵۸ شمسی از جمله جریاناتی هستند که در قرن های گذشته و اخیر از مدعیان دروغین و باطل در عرصه مهدویت مطرح شده اند. در درون حوزه تشیع نیز انشعاباتی تحت نام مهدویت صورت گرفت از قبیل کیسانیه و اسماعیلیه در زمان ائمه و در قرون اخیر فرقه بهائیت و بابیه توسط محمدعلی باب و دیگر افراد پرورش یافته و از حمایت های دستگاه های استعماری غرب بهره می بردند، از جمله جریانات انحرافی هستند که از درون مذهب تشیع برخواسته اند. جریان های منحرف رجعت، گروه های مدعی مهدویت، انجمن حجتیه و گروه هایی که مدعی بودند ارتباطات خاص با امام زمان(عج) دارند از جریان های منحرفی هستند که در دوران بعد از انقلاب اسلامی ایران ظهور کرده اند.
۳- همه جریان های انحرافی جنبه التقاطی دارند و جریان تصوف ملغمه ای از مشرب های زهد اسلامی، رهبانیت مسیحی و مرتاضی هندی و همچنین جریان منحرف مارکسیسم اسلامی التقاطی از مارکسیسم و اسلام است که نشانگر التقاطی بودن جریان های انحرافی است. مهر و محبت، عدالت گستری و ارتباط با امام زمان(عج) از جمله ترفندهایی است که جریان های انحرافی برای تشویش اذهان عمومی بکار می برند ولی با انجام اقدامات شتاب زده حیله آنها نقش برآب می شود؛ از این رو امکان داشت عدم انجام اقدامات شتاب زده از سوی این جریان خطر شدیدتری را در جامعه ایجاد کند ولی خوشبختانه در برهه کنونی مراتب خطر این جریان کم تر شده است.
۴- مهدویت مقوله ای اعتقادی و دینی است و حوزه های علمیه و علمای شیعه متولی معرفی صحیح مسئله مهدویت در جامعه هستند و هر مرکز یا نهادی خارج از سیطره حوزه علمیه به مسئله مهدویت بپردازد جریانی منحرف و انحرافی است؛ چراکه خود حضرت حجت(عج) علمای شیعه را ملجأ، مرجع و حجت خویش به مردم معرفی کرده است. براساس حدیث حضرت مهدی(عج) مبنی بر این که «أماالحوادث الواقعه فارجعوا الی روات احادیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجت الله » ورود غیر از حوزه های علمیه و علمای شیعه در مسئله مهدویت برابر با انحراف و باطل است.
۵- تضمین کننده سلامتی راه درست رجوع به حجت های الهی است و راهی را که ائمه اطهار برای ما مشخص کرده اند را باید در پیش بگیریم که همان راه سعادت و کمال است و از اقدامات که مانند برخی جریان های منحرف کوه نسازیم و در حد خودش برای آن هزینه کنیم.
* عضو مجلس خبرگان رهبری
