به گزارش مشرق، تعداد لژیونرهای فوتبال ایران در اروپا اصلا کم نیست اما تا اینجا که در بیشتر لیگ‌های اروپایی حدود یک سوم فصل را گذرانده‌ایم نمی‌توانیم انگشت روی نام یکی از این لژیونرها بگذاریم و بگوییم فلانی در فلان لیگ درخشیده و می‌تواند در جام ملت‌های آسیا با این میزان از آمادگی ستاره تیم ملی باشد و تیم را تا فینال جلو برد. فصل قبل درخشش کریم انصاری‌فرد در یونان و علیرضا جهانبخش در هلند به علاوه هنرنمایی سامان قدوس در اوسترسوند سوئد امیدوارمان کرده بود که در جام جهانی می‌توانیم روی این لژیونرها حساب کنیم که قاب جام جهانی بزرگتر از ظرفیت لژیونرهایمان بود. در آن تورنمنت جهانبخش نمایشی کمتر از حد انتظار ارائه داد، قدوس فرصت بازی پیدا نکرد و انصاری‌فرد در پست غیر تخصصی به بازی گرفته شد تا نمایش ستاره‌های داخلی مثل امیری، ابراهیمی و بیرانوند بیشتر از لژیونرهایمان به چشم بیاید.

بعد از جام جهانی طبیعی بود تعداد لژیونرهای فوتبال ایران بیشتر از فصل قبل شود. تیم ملی با چهار امتیاز و با کمی بداقبالی به مرحله دوم نرسید و مقابل تیم‌های قدرتمند گروهش نمایشی آبرومندانه و متهورانه داشت. هر چند تعداد ترانسفرهای بازیکنان شاخص فوتبال ایران به اروپا متناسب با درخشش تیم ملی در جام جهانی نبود اما به هر حال بهترین‌های تیم ملی راه خودشان را به سوی اروپا یا تیم‌های حاشیه خلیج فارس که دستمزد بالایی می‌دادند، باز کردند یا آنهایی که در اروپا مانده بودند در لیگ‌های مختلف جابجا شدند. البته جام جهانی برای برخی لژیونرهای چند سال اروپا دیده‌مان «آمد» نداشت تا جایی که برخی از آنها مثل شجاعی، دژاگه و قوچان نژاد یا به لیگ ایران آمدند یا به لیگ‌های کوچکتر و تیم‌های ضعیف‌تر نقل مکان کردند. در این میان حتی ستاره‌هایی مثل احسان حاجی‌صفی و رامین رضاییان با وجود حضور ثابت در ترکیب اصلی و نمایش درخشان در این تورنمنت فرجام خوشی نداشتند تا جایی که یکی در اوج به ایران برگشت و دیگری بدون تیم ماند. برخی از انتقال‌ها هم خیلی دیر انجام شد. از علیرضا جهانبخش که داستان رفتنش به برایتون به دلایل متعددی طولانی شد تا حضور عزت‌اللهی در ردینگ و سرانجام پورعلی گنجی که خیلی دیر راهی بلژیک شد. حتی قدوس هم خیلی دیر به امی‌ین فرانسه رفت چرا که داستان حضور در هوئسکا اسپانیا برایش مشکل ساز شده بود. یکی هم مثل کریم انصاری‌فرد عجیب ترین مدل انتقال را تجربه کرد و بعد از فسخ قراردادش در روز آخر نقل و انتقالات راهی ناتینگهام فارست شد اما هنوز و بعد از حدود 40 روز از آن تاریخ ویزای کار انگلیس نگرفته و شاید سر از تیم دیگری در بیاورد. اما مصدومیت مساله مهم و عمده دیگری طی این دو سه ماه بوده که اجازه نداده لژیونرهای فوتبال ایران انتظارات را برآورده کرده و خودشان باشند. آخرین نمونه‌اش سوشا مکانی بود که در آستانه یک کار بزرگ با تیم دسته دومی میوندالن- که با کلین شیت‌های بسیار و صعود احتمالی به دسته بالاتر می‌توانست دوباره به چشم کی‌روش بیاید- رباط صلیبی پاره کرد و خانه نشین شد. امسال بسیاری از لژیونرهای فوتبال این طعم تلخ مصدومیت را در هفته‌های ابتدایی فصل لیگ‌های اروپایی چشیدند. اتفاقی که برای هر فوتبالیست می‌تواند تلخ و گزنده باشد چرا که بازگشت به شرایط مسابقه با توجه به رقبای هم‌پستی قدر دشوارتر می‌شود. این مساله برای آن دسته از بازیکنانی که تازه به اروپا رفته‌اند و نخستین فصل حضورشان در تیم جدیدی را تجربه می‌کنند دشوارتر هم هست که اتفاقا بیشتر این بازیکنان چنین وضعیتی دارند.

کاوه رضایی که با انتقالی گرانقیمت و پر سر و صدا از شارلروا به بروژ رفت بعد از شروع امیدوار کننده و گلی که با پیراهن این تیم قدر به ثمر رساند مصدوم شد و ضمن از دست دادن دو بازی ملی طی یازده مسابقه‌ای که تیمش در لیگ بلژیک انجام داده فقط سه بار به میدان رفته که سومی‌اش همین جمعه شب بود. او دو بازی مهم در لیگ قهرمانان اروپا را هم از دست داد و در حالی که تنها ایرانی حاضر در این رقابت‌هاست باید امیدوار باشد که از این هفته در سی ال به میدان برود.

از بازیکنان حاضر در لیگ بلژیک امید نورافکن جوان هم در همان ابتدای فصل مصدوم شد تا در بیشتر بازی‌ها سکونشین یا نیمکت نشین شده و از 10 بازی تیمش سهمی 37 دقیقه‌ای داشته باشد. مرتضی پورعلی گنجی هم که خیلی دیر به بلژیک رفته بود بعد از یازده هفته از ژوپیلر لیگ فقط 258 دقیقه بازی کرد و مصدوم شد که بخشی از غیبت‌هایش به خاطر دیر اضافه شدن بوده و قرار است بازی‌های بعدی تیمش را هم به مدت دو ماه از دست بدهد.

سعید عزت‌اللهی هم خیلی دیر به ردینگ رفت اما بسیار زود در ترکیب اصلی تیمش قرار گرفت و اعتماد پل کلمنت سرمربی ردینگ را هم جلب کرد. عزت اللهی که قبل از مصدومیتش 9 بازی ردینگ را از دست داده بود در چهار بازی پیاپی 327 دقیقه بازی کرد و با مصدومیت در اردوی تیم ملی ضمن از دست دادن بازی با بولیوی احتمالا دو سه بازی آینده تیمش را نیز از دست خواهد داد. مصدومیت گریبان دو لژیونر حاضر در سوپرلیگ ترکیه را هم گرفت که برای وحید امیری گران‌تر تمام شد. امیری درست قبل از بازی اول فصل مصدوم شد و هنوز جایگاه محکمی در تیمش به دست نیاورده. او از 8 بازی ابتدایی تیمش در 5 دیدار به میدان رفته که سهم او از حضور در میدان 194 دقیقه بوده. مصدومیت البته یقه مجید حسینی با استعداد را هم گرفت اما او 5 بازی کامل برای ترابزون انجام داده و دوباره در ترکیب اصلی تیمش می‌درخشد. غول مصدومیت نابهنگام در هفته دوم لیگ برتر روسیه سراغ سردار آزمون هم رفت و بعد از شروع فوق‌العاده او با دو گل مقابل کراسنودار، این مصدومیت می‌توانست نگران کننده باشد و البته سردار به ترکیب برگشت اما در روند گلزنی‌اش اختلال بزرگی به وجود آمد.

آسیب دیدگی برای لژیونرهای ایران در مورد فرشاد احمدزاده در لیگ لهستان هم اتفاق افتاد و او که در 8 بازی ابتدایی فصل بازیکن ثابت بود و گل هم زد بعد از مصدومیت جایگاهش را تا حدودی از دست داد تا جایی که در یازده بازی ابتدایی فصل تیمش 670 دقیقه در زمین بوده است.

این مصدومیت‌ها بخصوص در مورد نفراتی که در ماتریس کی‌روش قرار دارند می‌تواند برای درخشش تیم ملی در جام ملت‌ها نگران کننده باشد بخصوص که با تداوم بازی‌های فشرده باشگاهی و البته فیفادی پیش رو رفت و آمدهای این نفرات به ایران و اروپا ادامه خواهد داشت.