به گزارش مشرق، حجت الاسلام علی ثقفی طی یادداشتی درخصوص زیارت اربعین نوشت:

حماسه راهپیمایی اربعین مانند یک نهال سال بسال قد می کشد، کسانی که سالهاست بذر نهضت اسلامی را کاشته اند به اعجاب وامی دارد و معاندان را بطور روز افزون عصبانی می کند.

حمله حساب شده و در حقیقت منفعلانه سیاه لشگر بی مقدار دشمن در داخل که قرار است به حساب خود بطور هماهنگ مردم را از محبت جوشان امام حسین ع منصرف کنند گاه آنها را به کارهایی وامی دارد که لقمه حرامهای متهتک داخلی شان پستی و رذالت و نجاست وجودی شان را آشکار کنند. نظیر اتفاقی که این روزها در آستانه اربعین توسط یکی از همان سپاهیان سیاه بخت تر از سپاه ابن زیاد وابسته به نشریه ای مزین به اصلاح رخ داده است.

اما این کور باطنها متوجه تغییر زمانه در عالم بواسطه بیداری معنوی ناشی از انقلاب اسلامی نیستند و این خاشاکهای بی مقدار نخواهند توانست مخالف جریان این سیل عظیم و پر قدرت حرکت کنند و دست و پا و جسمشان خرد خواهد شد. این بدبختها خطری نیستند بلکه مردم را در راه خود مصمم  تر می کنند.

اما شیاطین بیکار نیستند و بدنبال سناریوهای بدیلِ سیاستهایی هستند که از زمان اموی و عباسی تا زمان صدام حسین ادامه داشته است. لذا باید خطرات و آسیبهای این راه پر افتخار را دید و زمینه های نفوذ شیاطین را در این صفوف شناسایی کرد.

یکی از این زمینه ها همان ویروسی است که همواره در جوامع دینی و شیعی وجود داشته و آثار و زمینه های رشد آن امروز هم به چشم می خورد.

فرهنگ عاشورا با اسلام سیاسی و انقلابی و اسلام اجتماعی پیوند خورده است و چنانچه ویروس تکلیف گریزی ناشی از فرار از میدانهای سخت و پر مخاطره در کسی رخنه کرده باشد او براحتی برای خود فرهنگی از امام حسین و عاشورا و کربلا می سازد که هیچ چالش و مساسی در صف بندی کربلایی عصر حاضر را برنتابد.

یک حس قوی دینی فردی، یک رابطه روحی فردی با امام و نهایتا یک خواست جمعی برای حل مشکلات مردم با توسل به امام بدون فهم تکالیف خود، همان چیزی است که شیاطین را در ایجاد انحراف در خط ناب مبارزه ی همه جانبه ی عاشورایی به تامل و طمع می اندازد.

زائری که تکلیف اجتماعی و سیاسی خود را از خلال عبارت سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم در زیارات متعدد امامان نمی شناسد،  اتباع و پیروی از امام را در درگیری با جبهه ی جهانی یزید در این زمانه در نمی یابد،  نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ را می خواند اما نصرت امام را درست معنی نمی کند و حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ را امر خارج از اراده خود می یابد و فتح نهایی دین حق را امری آسمانی و بدون پیوند با تغییر انفسی زمینی ها می داند، امام را در این زمانه در نمی یابد، اینکه امام پیشوا و مدافع دین بوده را با امروز و پیشوا و مدافع این زمان تطبیق نمی کند، مصادیق اطاعت از اهل نفاق و شقاق را در تکالیف سیاسی و انتخاباتی اش باز شناسی نمی کند، می گوید فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لاَ مَعَ عَدُوِّکُمْ ولی رمز این تکرار معکم را که برای جداشدن کامل صف اهل ولایت الله از ولایت باطل و شناسایی امتداد رگه های خفیف و ناپیدای جبهه کفر و نفاق و ازاله ی آن در جامعه ی دینی است درک نمی کند، این چنین کسی معلوم نیست چه بهره ای از معرفت و عنایت و رضایت امام حسین ببرد.

چنین کسی حتی عاشورا را به ظهور وصل می کند و با دعا در مسیر زیارت امام حسین برای ظهور منجی همراه با رنج و سختی های سفر که کشیده در خود احساس رضایت می کند و در بازگشت چهره ی کسی که گرد و غبار این سفر از او شخصیتی تحول یافته و ساخته شده برای سر آسیمه بسوی تکالیف انقلابی هجوم بردن و آماده فدا کردن  همه ی هستی و دار و ندار و مال واهل و اعتبار خود برای میدانی که انتهایش یا عاشورای قرن پانزدهم هجری است و یا شکسته شدن طاق کسرای ظلم در این زمان مشاهده نمی شود.

دین فردی  که تصویری دیگر از امام حسین ع می سازد چنین سرشتی دارد و قبل از آنکه شیاطین این تصویر را در صحن و سرای جامعه ی دینی قاب کنند باید آن را از ذهن عاشقان امام حسین (ع) زدود.