گروه جهاد و مقاومت مشرق - اسمش را به غلط تصادف نهاده اند اما کیست که نداند هیچ اتفاقی تصادفی نیست.
خاصه که پای عروج جا مانده‌ای از خیل شهدا و از زمره مجاهدان و دلباختگان مکتب حسینی همچون سردار شهید ابراهیم حقیری عزیز در میان باشد.
این عروج غافلگیرانه تصادفی نیست همچنانکه وقتی با استشمام بوی خوش شهادت بر اثر شکفتن خمپاره ۶۰ پیش پایش آسمانی نشد و ماند تا همچنان بندگی خدا و خدمت به خلق و سربازی رهبرش کند. ماند تا افقی نو را درعرصه خدمات و مجاهدت‌هایش باز کند، تصادفی نبود ماندنش، حکمتی داشت که باید عملی می‌شد و شد و رسید زمان تلخ وداع با پیکر پاکش. گر چه روح این شهید همیشه زنده خیلی پیشتر با آسمانیان پیوند داشت.
نه میشود گریست، گر چه تلخ است این پرده حجاب بر دیدگان که دیگر در جمعمان نمی یابیمش و نه میشود این بغض گلوگیر را فریاد نکرد.
تنها دلخوشی مان چراغ روشنی است فرا راه که افروخته اند و معبری به صلاح که گشوده اند تا راه گم نکنیم و معیار حق از کف ندهیم.
عروج این دلاور مخلص و سردار سرفراز مولانا الخامنه ای بر این شهید عزیز و بر خانواده مکرم و دوستان و همرزمان و همشهریان تبریک و تسلیت باد.
یادش روشنای زندگی و خاطرات و سلوکش رسم بندگی مان باد.
* منصور منشی زاده
***
حاج محمد ابراهیم حقیری از جانبازان ۷۰ درصد دامغانی، صبح روز ۲۶ دی ماه بر اثر سانحه تصادف به یاران شهید خود پیوست.
شهید محمد ابراهیم حقیری مدت ۳۸ ماه در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور داشت. حضور در عملیات‌های بیت المقدس، رمضان، محرم، والفجر مقدماتی، والفجر ۸، کربلای ۴ و ۵ از جمله افتخارات شهید حقیری بود.
شهید حقیری در عملیات والفجر مقدماتی با اصابت مستقیم گلوله خمپاره ۶۰ روی سرش به شدت مجروح شد.
بیشتر بخوانید:
هر وقت نیازمندی را می‌دید، حالش بد می‌شد!
وقتی «حاج ابراهیم» لِی لِی می‌کرد
وقتی حاج ابراهیم با ترکش آبکش شد / شبی که هیچ تیر و ترکشی به رزمندگان اصابت نمی‌کرد
