به گزارش مشرق، مسعود ده‌نمکی کارگردان سینما و تلویزیون در چهلمین نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی گفت: ما جریانی داریم که از اول انقلاب مطالبه عدالت را دارد و مبنای عدالتخواهی را در سخنان امام می بیند. اینکه این عدالتخواهی از ابتدای انقلاب تا به اینجا چه مسیری را طی کرده بحث مهمی است.
وی ادامه داد: پیش از همه باید توضیح داد که از ابتدای انقلاب یک نوع ریاکاری و مخفی کاری در بین مسئولین ممکلت ایجاد شد، نوعی تظاهر به ساده زیستی شکل گرفت و رفته رفته سبک و عرف زندگی در بین خواص را تغییر داد.
بیشتر بخوانید:
جوایز فیلم‌های ده نمکی در یک قاب +عکس
ده‌نمکی تاکید کرد: در همین دوران که جنگ اشرافیت و مانور تجمل به اوج خود رسیده بود، جریان عدالتخواهی با تریبون‌های مختلف فریاد عدالتخواهی سر می‌داد، اما طبقه‌ای جدید در جامعه شکل گرفت، طبقه‌ای که مطالبات جدیدی هم دارد، از دست رفتن آرمان و اخلاق را جز مطالبات خود به حساب نمی‌آورد، در این بستر، یک جنگ واقعی بین ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها در می‌گیرد.
این کارگردان سینما گفت: برای عدالتخواهی از منظر اسلامی باید یک مسیر مطالعات تاریخ اسلام داشته باشید، اگر این‌طور نباشد افراد دچار مشکل تحلیلی خواهند شد، اگر مشکل تحلیلی به وجود آید افراد به یاس و انزوا کشیده می‌شوند و یا تبدیل به ضد اندیشه‌های خود می‌شوند.
وی ادامه داد: تغییر سبک زندگی اقتضائات و شرایط جدیدی را ایجاد می‌کند که اگر آنها را نشناسیم دچار مشکل می شویم.
ده‌نمکی با طرح این سوال که آیا ما در دهه چهارم انقلاب در جریان مطالبه عدالت شکست خورده‌ایم؟ گفت: نیمه پر لیوان مبارزه با عدالتخواهی را باید دید! جریان عدالتخواهی برخلاف روند فزاینده ای که جریان اشرافیت و تغییر آرمان‌ها به امیال طی می‌کرد، راه خود را درست پیمود.
این فعال رسانه اظهار داشت: امروز مطالبه عدالت تبدیل به یک گفتمان عمومی شده است اما باید آسیب شناسی هم کرد، هشدار باید داد به این جریان، اگر در مباحث ایدئولوژیک کار نشود این جریان دچار التقاط می‌شود.
این کارگردان سینما تاکید کرد: انقلابیون اگر نتوانند مبانی ایدئولوژی خود را تقویت و اقتضائات زمانه خود را بشناسند یا به التقاط می رسند یا منفعل می‌شوند.
ده‌نمکی با بیان اینکه امروز سه جریان در خصوص عدالت در حال شکل گیری است، تاکید کرد: یک جریان عدالت را ابزاری برای کسب قدرت سیاسی می‌داند، جریان دیگر عدالت را ابزاری برای به زیر کشیدن طیفی از قدرت سیاسی می‌داند و جریان دیگر عدالت را به عنوان یک اصالت شعاری و آرمانی در نظر دارد.
