به گزارش مشرق، مهدی تارتار درباره مشکلات مالی باشگاه پارس جنوبی و خداحافظی‌اش از بازیکنان این تیم تاکید کرد: من واقعاً دیگر خسته شده‌ام. از اول فصل مدام دارم به بازیکنانم دروغ می‌گویم. مگر من چقدر صبر دارم؟ واقعاً نمی‌توانم هم تمرکزم روی مسائل فنی تیم باشد و هم بابت مسائل مالی به بازیکنان پاسخ بدهم. بازیکن من ذهنش بهم ریخته و درست نیست بیشتر از این آنها را اذیت کنم. دیگر کارد به استخوانم رسیده است؛ تا کی به بازیکنان بگویم به خاطر من چیزی نگویید و مسائل را نادیده بگیرید.
وی درباره اتفاقی که امروز در شهرستان جم افتاد، بیان کرد: ما دیروز یک بازی خوب مقابل فولاد انجام دادیم و قرار بود که صبح امروز با پرواز به تهران برگردیم اما گفتند پرواز جا ندارد و ساعت ۱۶ امروز به تهران برمی‌گردیم. وقتی جلوی در خوابگاه جمع شدیم تا به فرودگاه برویم، متوجه شدیم که به دلیل مسائل مالی پروازی گرفته نشده و تیم بلاتکلیف مانده است. از این دست مسائل در تیم‌مان کم نداریم. به همین خاطر من دیگر نمی‌توانم طاقت بیاورم. با بازیکنان خداحافظی کردم و شخصاً به تهران برمی‌گردم.
بیشتر بخوانید:
تحصن بازیکنان پارس جنوبی جم +عکس
تارتار در بخش دیگری از حرف‌هایش عنوان کرد: ما با ماندن در شهرستان جم مشکلی نداریم، اما باید از نظر سخت‌افزاری و امکانات مشکلات این شهر حل شود. ما می‌خواهیم به تهران بیاییم تا تمرینات‌مان مثل روز قبل از بازی با فولاد خوزستان در چمن مصنوعی برگزار نشود. وگرنه از خدایمان است که در جم کنار هواداران خوبمان بمانیم و تمرین کنیم. واقعیت این است که در جم امکانات زیر ساختی لازم مهیا نیست و تنها دلیلی که به تهران سفر می‌کنیم همین است.
سرمربی پارس جنوبی در پاسخ به این پرسش که آیا احتمال دارد به تیم برگردد، تاکید کرد: من تا زمانی مشکلات مالی باشگاه حل نشود، برنمی‌گردم. دیگر ادامه دادن در این شرایط درست نیست. وجدانم راحت است که هرچه در توان داشتم گذاشتم و با تمام وجودم برای این تیم کار کردم. من پارس جنوبی را مثل بچه‌ام دوست داشته و دارم اما نمی‌توانم دیگر در چشم بازیکنانم نگاه کنم.
تارتار همچنین گفت: از مجموعه پارس جنوبی تشکر می‌کنم که در این چند سال اعتماد کردند. از مردم خوب استان بوشهر و شهرستان جم و به ویژه هواداران خوب پارس جنوبی هم ممنونم که همیشه حمایتم کردند. بسیار خوشحالم که چند سال کنارشان بودم و الطاف آنها هیچ‌وقت از ذهن من پاک نمی‌شود.
