به گزارش مشرق، بعد از آنکه نام کیانوش رستمی در بین مسافران اعزامی به کاپ قطر قرار نگرفت، صدای اعتراض این وزنه‌بردار که بعد از طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو توفیقی نداشت، بلند شد که فدراسیون یک فرصت خوب و مهم را از او گرفته است.
رستمی در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ تصمیم گرفت در دسته ۹۶ کیلوگرم، یعنی وزنی که سهرابِ مرادی منظم و با برنامه در آن حضور دارد، وزنه بزند که نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد و البته این هم قابل پیش‌بینی بود چرا که او تازه وزنش را تغییر داده و رسیدن به رکوردهای خوب در دسته جدید نیاز به زمان و تمرین زیادی دارد.
بیشتر بخوانید:
کیانوش رستمی: حق ندارند بگویند به مسابقات نروم
کیانوش به همین علت در مسابقات جهانی عشق‌آباد هم شرکت نکرد، در جایی که سهراب مرادی با رکورد ۱۸۶ در یک ضرب، ۲۳۰ در دوضرب و ۴۱۶ کیلوگرم مجموع، با سه طلا مقام اول را به خود اختصاص داد. او و دیگر ملی‌پوشان ایران با حضور در جهانی ترکمنستان یکی از ۶ مرحله گزینشی که باید تا المپیک پشت سر بگذارند را تجربه کرد. در ادامه هم چند وزنه‌بردار به کاپ قطر رفتند تا همه مدعیان، یک میدان گزینشی را پشت سر گذاشته باشند، همین موضوع اعتراض رستمی را به همراه داشت تا به این ترتیب کاپ پادشاهی تایلند برای او در نظر گرفته شود.
رستمی که تحت حمایت کمیته ملی المپیک است در حالی که همچنان قصد تن دادن به تمرینات کادر فنی تیم ملی وزنه‌برداری را ندارد، برادرش را برای حضور در تایلند به فدراسیون معرفی کرد. برادری که سابقه‌ای در وزنه‌برداری دنیا ندارد و اگر به جرات نگوییم که سابقه‌ای در کار وزنه‌برداری و مربیگری ندارد، لااقل می‌شود ادعا کرد که جزو مربیان بنام این رشته و در حد قهرمانی چون کیانوش رستمی محسوب نمی‌شود.
او از فدراسیون خواست که ماساژورش را هم با او به تایلند بفرستند که همه این کارها انجام شد. ظاهراً قرار نیست در هیچ نقطه‌ای با ورزشکارسالاریِ عجیب در وزنه‌برداری مبارزه کرد، چراکه کیانوش حالا علاوه بر اینکه خودش مربیانش را انتخاب می‌کند و هرگز زیر بار حضور در تمرینات مربیان تیم ملی نمی‌رود، تعیین می‌کند که چه پرواز و چه هتلی برایش در نظر گرفته شود.
در شرایطی که ضوابط خاصی در مورد رزرو پرواز فرست کلاس یا بیزینس کلاس برای ورزشکاران وجود دارد که از جمله آن بلندی قد یا سنگین‌وزن بودن است، کیانوش رستمی بدون دارا بودن هیچ‌یک از این شرایط با پرواز بیزینس راهی تایلند شد که این موضوع چیزی در حدود ۴۰ میلیون تومان برای ورزش ایران هزینه داشته است.
قبلاً هم بارها نوشته‌ایم که دندان لق را باید کشید و این‌بار هم می‌گوییم حتی اگر قرار به کسب مدال طلای المپیک هم باشد، باز هم کسی ورزشکارسالاری را نمی‌پذیرد. خصوصاً حالا که با حضور کیانوش رستمی در دسته ۹۶ کیلوگرم و رقابتش با سهراب مرادی، کسی شانسی برای مدال طلای او قائل نیست.
علاوه بر این تعداد سهمیه‌های وزنه‌برداری ایران به دلیل دوپینگ، به دو سهمیه مردان کاهش پیدا کرده و قطعاً معقول نیست که بخواهیم این اندک سهمیه را هم در یک وزن بسوزانیم و از سوی دیگر با توجه به قوانین در هر وزن یک نفر می‌تواند در مسابقات شرکت کند.
کیانوش رستمی در شرایطی در کاپ تایلند مدال طلا گرفت که رکورد ۱۶۰ کیلوگرم یک ضرب، ۲۱۱ کیلوگرم دوضرب و ۳۷۱ کیلوگرم مجموع را از خود بر جای گذاشت که رکورد مجموع او ۴۵ کیلوگرم با رکورد جهانی سهراب مرادی در دسته ۹۶ کیلوگرم فاصله دارد. او در یک ضرب به رکورد سهراب حمله کرد اما در آنجا هم ناکام بود.
درست است که میزان آمادگی و رکوردهای وزنه‌برداران در رقابت‌های گزینشی المپیک با آمادگی قهرمانان در میدان‌های رسمی و بزرگ چون جهانی و المپیک فاصله زیادی دارد اما اختلاف ۴۵ کیلویی هم چیزی نیست که بشود در این چند ماه باقی‌مانده تا جهانی بعدی و المپیک ۲۰۲۰ جبران شود.
۰۸:۵۳ - ۱۳۹۷/۱۱/۲۴
