به گزارش مشرق، رهبر انقلاب اسلامی در بیانیه‌ی « گام دوم انقلاب» با مرور تجربه‌ی ۴۰ ساله‌ی انقلاب اسلامی اعلام کردند: انقلاب «وارد دوّمین مرحله‌ی خودسازی و جامعه‌پردازی و تمدّن‌سازی شده است». گام دومی که باید در چارچوب «نظریه‌ی نظام انقلابی» و با «تلاش و مجاهدت جوانان ایران اسلامی» به‌سوی تحقق آرمانِ «ایجاد تمدّن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی (ارواحنافداه)» برداشته شود.

به همین مناسبت پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR طی سلسله یادداشت‌ها و گفت‌وگوهایی در قالب پرونده‌ی «گام دوم انقلاب» به بررسی و تبیین ابعاد مختلف این بیانیه می‌پردازد. در ادامه سلسله مطالب این پرونده، آقای مهدی فضائلی تحلیلگر مسائل سیاسی به چرایی اهمیت بیانیه رهبر انقلاب اسلامی پرداخته است.

بیانیه‌ی تفصیلی رهبر حکیم انقلاب اسلامی به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب و آغاز «فرایند بزرگ و جهانی چهل سال دوم» به جهات متعددی بیانیه‌ای بسیار مهم و راهبردی است.

۱. این بیانیه مهم است به‌دلیل صادرکننده و امضای زیر آن! صادر کننده این بیانیه شخصیتی است با ویژگی‌های حقیقی ممتاز و جایگاه حقوقی رفیع. شخصیتی که رنگ انگشترش خبرساز است و نخ‌های قبای ایشان یا تصویر راه رفتن ایشان در یک روز برفی برای تدریس، سوژه‌ای جذاب برای رسانه‌ها و میلیون‌ها کاربر فضای مجازی می‌شود. بیانیه‌ی حدوداً شش هزار کلمه‌ای چنین شخصیتی که تک تک واژگانش با عنایت انتخاب شده اند حتماً مهم و نیازمند تعمق و شایسته تدبر در آن است.

۲. این بیانیه مهم است به‌دلیل مقطع صدور آن یعنی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دهه‌ی پنجم و چهل سال دوم انقلاب. فراموش نکنیم که سردمداران شیطان بزرگ در خفا و علن وعده پایان انقلاب تا قبل از این ایام را داده بودند.

۳. این بیانیه همچنین مهم است به‌دلیل مخاطب اصلی آن یعنی جوانان؛ جمعیتی انبوه، تحصیل‌کرده، پُرانرژی و آینده‌ساز؛ حدود ۳۵ میلیون نفر (اگر فقط جوانان ایرانی را مخاطب این بیانیه بدانیم) که هر کدامشان می‌توانند موتور محرکه و پیشران حرکت و اقدامی مهم و سازنده برای کشور باشند.

۴. و این بیانیه همچنین مهم است به‌دلیل محتوا و مضامین راهبردی آنکه سخن اصلی همین‌جاست! در این بیانیه که می‌توان آن را منشور انقلاب اسلامی در نقطه عطف چهل‌سالگی ارزیابی کرد، محورها، فرازها و نکته‌های پُرمغز موج می‌زند و با تعمق و ژرف‌اندیشی در آن، این حقیقت روشن‌تر می‌شود. بدیهی است که اینجا مجال مناسبی برای پرداختن و حتی مرور همه‌ی آن‌ها نیست، لذا فقط به برخی سرفصل‌ها و فرازهای این منشور که خود گویای اهمیت آن است بسنده می‌کنم:

* ورود انقلاب اسلامی به دومین مرحله خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی
* نسل جدیدی که وارد فرایند بزرگ و جهانی چهل سال دوم می‌شود
* انقلاب اسلامی؛ آغاز عصر جدید در جهان
* نزدیک شدن راست مدرنیته به احتضار خود
* شعارهای جهانی، فطری و همیشه‌زنده انقلاب اسلامی
* نظام‌سازی انقلاب اسلامی با دفاع ابدی از نظریه نظام انقلابی
* متحجر نبودن انقلاب و درعین‌حال پایبندی شدید به اصول خود
* قدرتمند، اما مهربان، باگذشت و حتی مظلوم بودن انقلاب و پرهیز از افراط و چپ‌روی
* صراحت و شجاعت در برابر زورگویان و گردنکشان و دفاع از مظلومان و مستضعفان
* سه‌قطبی شدن جهان با وقوع انقلاب اسلامی و دوقطبی بودن کنونی جهان یعنی اسلام و استکبار
* برکات بزرگ انقلاب اسلامی: از ثبات و امنیت و حفظ تمامیت ارضی ایران تا به اوج رساندن مشارکت مردمی و ارتقاء شگفت‌آور بینش سیاسی آحاد مردم و از سنگین کردن کفه عدالت در تقسیم امکانات کشور تا پیشرفت‌ها در عرصه علم و فناوری و افزایش معنویت و اخلاق
* سرفصل‌ها و توصیه‌های اساسی برای گام دوم انقلاب: از امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده به‌عنوان کلید اساسی همه قفل‌ها تا دست یافتن به قله دانش، و از معنویت و اخلاق تا اقتصاد و عدالت و مبارزه با فساد و استقلال و آزادی و عزت ملی و مرزبندی با دشمن و در پایان لزوم مقابله جهادی هوشمندانه با سبک زندگی غربی

بیانیه یا منشور گام دوم انقلاب اسلامی در عین انقلابی بودن، بسیار عالمانه و منصفانه به نگارش درآمده و ضمن دفاع کامل از راه پیموده‌شده، کاستی‌ها و فاصله طولانی تا بایسته‌ها و آمادگی برای تصحیح خطاها در آن پذیرفته شده است.

ادبیات سلیس، جامعیت، عالمانه و منصفانه بودن این بیانیه در عین انقلابی و تهاجمی بودن را می‌توان از ویژگی‌های این بیانیه برشمرد که بخشی از عصبانیت دشمن، عناصر بیگانه و ضد انقلابیون رسوای خارج‌نشین را باید در همین ویژگی‌ها جستجو کرد.

رهبر حکیم انقلاب اسلامی در این بیانیه نه‌تنها خط القای یأس و ترس دشمن را فروپاشیده‌اند بلکه امواج واقعی امید را در ملت ایران و خصوصاً جوانان جاری کرده‌اند؛ و سخن پایانی اینکه باید به‌شدت مراقبت کرد تا این بیانیه به «سندی بالادستی» به این معنی که تمجید و تجلیل بشود، اما به‌کار بسته نشود، تبدیل نشود و اتفاقاً «سندی دم‌دستی» -یعنی منشوری کاملاً عملیاتی و اجرایی- باشد.