به گزارش مشرق، اولین شب از برنامه «سه روز با مرتضی آوینی» با رونمایی از نسخه ترمیم‌شده از فیلم مستند «حقیقت؛ و این است فتح الفتوح» به کارگردانی شهید سیدمرتضی آوینی شامگاه سه‌شنبه ۲۰ فروردین‌ماه در خانه هنرمندان برگزار شد.

پس از اکران این مستند در ابتدا آنیس دوویکتور استاد هنر در دانشگاه سوربن فرانسه پشت تریبون قرار گرفت و درباره ویژگی‌های سینمای مرتضی آوینی مطالبی را گفت که خواندنی است.
از همه کسانی که مرا کمک کردند تا آثار ناشناخته شهید آوینی را بشناسم تشکر می کنم. من یک مورخ سینما هستم و درباره فیلم‌هایی که درباره جنگ ساخته شده کار می‌کنم. تا امروز تنها بخشی از آثار این هنرمند را شناخته‌ام و هنوز یک دنیای ناشناخته برابر من وجود دارد.

مرتضی آوینی در این فیلم، ساز و کار جدیدی در سینما به وجود آورده است و مکانیسم خاص سینمای آوینی کاملاً برای مخاطب قابل لمس است. این اتفاق در ابتدا یک شکاف ایجاد می‌کند که مطلوب فیلم‌های جنگی که پر از پروپاگاندا نیست. سینمای آوینی همه آنچه که نامرئی است را به نمایش می‌گذارد.

در سینمای آوینی مساله زمان بسیار متفاوت است و هیچ شباهتی به آثار جنگی دیگر دنیا ندارد که این امر برای من بسیار جالب است. آثار آوینی برای من به معنای سلوک نگاه و عرفان یک هنرمند است. او معنای اصلی جنگ را با وسعت بسیاری نشان می‌دهد که باعث برآشفته شدن بیننده می‌شود، در حالی که دیگر کارگردانان جنگی سعی می‌کنند آرامش ذهنی مخاطب خود را بهم نزنند.

آوینی به ما می‌گوید به هر آنچه اول می‌بینید اعتماد نکنید و ورای نامرئی آن را ببینید. برای من آوینی نقش یک واسطه را بازی می‌کند که با زاویه دید متفاوت خود مخاطب را دعوت به دیدن حقیقت از نگاه دیگری می‌کند.

لحن بیان خاصی از راوی که خود شهید آوینی است را روی تصاویر این مستندها می‌شنویم که تنها گزارش جنگ نمی‌دهد، بلکه این صدا راهی برای رسیدن به آنچه که در جنگ دیده شده است.

آوینی از نظر من خیاط زمان است و مخاطب با تدوین‌های متفاوت، زمان‌های مختلف را تجربه می‌کند که شامل زمان فیلمبرداری، زمان مونتاژ، زمان دیدن فیلم و زمانی که خود مرتضی

آوینی خلق کرده که جنبه اسطوره‌ای هم دارد و جنگ را به کربلا وصل می‌کند، می‌شود. کارهایی که آوینی با زمان می‌کند امروز به معنای سینمای مدرن است.

فیلم‌هایی که در زمان جنگ ساخته می‌شود تصاویر با سرعت فیلمبرداری می‌شود، در صورتی که آوینی معنای جنگ را بسیار آرام و بدون عجله به مخاطب نشان می‌دهد.

ویژگی دیگری که جنبه مدرن به آثار آوینی می‌بخشد سفرهای زمانی است که مخاطب تجربه می‌کند، گاهی مکث‌های معناداری روی برخی تصاویر وجود دارد، که باعث ایجاد ارتباط بین مخاطب و فیلمساز می‌شود. به لطف همین مکث‌ها ارتباط مخاطب با فردی که تصویرش دیده می‌شود ایجاد می‌شود. این اثر متعلق به یک فرهنگ متفاوت است اما مخاطب با یک فرهنگ دیگر مانند من، آن را درک می‌کند و بسیار آن را دوست دارد؛ معتقدم هرچند این فیلم برای تلویزیون ساخته شده اما به سینما تعلق دارد. تاکید می‌کنم که تصاویر این فیلم بسیار زیبا و متفاوت گرفته شده است.

هربار این فیلم را در کشورهای دیگر نشان داده‌ام مورد استقبال مخاطب قرار گرفته است.