به گزارش مشرق، خیار و گوجه فرنگی از جمله میوه جات خوشمزه و پر مصرف خانواده‌ها محسوب می‌شوند اما زمزمه‌هایی نظیر اینکه این دو میوه را با هم مصرف نکنید، به گوش می‌رسد. در این مقاله یافته‌های محققان در مورد این کهخیار و گوجه فرنگی را با هم نخورید، را مطالعه کنید.

برای بسیاری از ما تنها معیار برای تهیه یک سالاد ترکیب برخی مواد غذایی خوشمزه با یکدیگر است، اما به جز عطر و طعم باید موارد دیگری را نیز مد نظر قرار داد. برخی مواد تشکیل دهنده سالاد با هم جور در نمی آیند که از آن جمله می‌توان به ترکیب گوجه فرنگی و خیار اشاره کرد. هر یک از این سبزیجات دارای مدت زمان گوارش متفاوت هستند و بنابر آیورودا، پزشکی سنتی هند، ما باید از زمان گوارش دقیق هر ماده غذایی که مصرف می‌کنیم، پیش از ترکیب آنها با یکدیگر آگاهی داشته باشیم.

بیشتر بخوانید:

بهترین سحری از نظر طب سنتی

مهمترین توصیه‌های تغذیه‌ای برای وعده سحری

ترکیب مواد تشکیل دهنده که از گوارش سریع و کند برخودار هستند، ایده خوبی نیست. این شرایط می‌تواند تخمیر مواد غذایی در معده را به همراه داشته باشد که ممکن است کل بدن را مسموم سازد. گوارش کند و تخمیر قندها و نشاسته‌ها چیزی است که در نهایت تجربه می‌کنید و بر همین اساس، آن گونه که باید از وعده غذایی خود لذت نخواهید برد. افزون بر این، فرآیند تخمیر می‌تواند موجب شکل گیری گاز، تورم و درد در معده و همچنین مشکلات روده شود.

خیار و گوجه فرنگی با یکدیگر سازگار نیستند و نباید به همراه هم مصرف شوند. هنگامی که این دو ماده غذایی به معده می رسند و فرآیند تخمیر آغاز می‌شود، اسید ترشح شده در حفره شکمی برای گوارش غذا می‌تواند مشکلات گوارشی متعدد را موجب شود.

محققان عنوان می‌کنند گوجه فرنگی و خیار حاوی پروتئینی هستند که منجر به ابتلاء به آلزایمر می‌شود.

دکتر استیون گاندری، محقق از دانشگاه کالیفرنیا، بین زوال حافظه و پروتئین «لکتین» ارتباطی یافته است. لکتین در خیار، گوجه فرنگی، غلات کامل، سویا، دانه‌ها، فلفل، جوانه غلات، سیب زمینی و برخی محصولات لبنی یافت می‌شود.

به گفته محققان، لکتین برای روده مضر است و می‌تواند موجب بروز مشکلاتی همچون زوال حافظه شود.

محققان تأثیر لکتین را بر روی انواع گروه خونی آزمایش کردند و دریافتند این پروتئین می‌تواند نقش مهمی در اختلالات مغزی داشته باشد.

به گفته محققان، این پروتئین بر روی افراد به شکلی متفاوت تأثیر می‌گذارد و آسیب ناشی از آن به ژنتیک هر فرد بستگی دارد.

محققان دریافتند بین گروه خونی فرد و این پروتئین ارتباط وجود دارد و امکان اجتناب از لکتین میسر نیست چراکه برای برخی افراد خوب و برای برخی دیگر مضر است.

محققان عنوان می‌کنند لکتین می‌تواند موجب تغییر بدن، سیستم ایمنی و میزان خون شود. می‌تواند گیرنده‌های انسولین را متوقف کند که به مرور زمان بر عروق خونی و حتی بر مغز تأثیر می‌گذارد.

شباهت لکتین به سایر پروتئین‌ها در بدن موجب حمله سیستم ایمنی می‌شود که در نهایت منجر به واکنش‌های التهابی در بدن و مشکلاتی در دستگاه گوارش، مغز، اعصاب و بیماری‌های خودایمنی می‌شود