به گزارش مشرق، برانکو ایوانکوویچ زمانی از پرسپولیس جدا شد که در اوج شهرت و محبوبیت قرار داشت. او سه قهرمانی لیگ برتر، یک جام حذفی، ۱ سوپرجام و یک مدال نقره لیگ قهرمانان آسیا را تنها در چهار سال همراه این تیم به دست آورد هرچند خیلی از پرسپولیسی‌ها نایب قهرمانی در اولین فصل حضور او را نیز قهرمانی تلقی می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

توافق برانکو با الاهلی با تمام جزئیات

برانکو در حالی از پرسپولیس رفت که تا آخرین لحظه انتشار خبر توافقش با الاهلی عربستان، این ذهنیت وجود داشت که می‌توان او را برای یک فصل دیگر نگه داشت. در واقع مدیران پرسپولیس برای تمدید قرارداد با برانکو و حال مشکل آن فرصت‌های مناسب را از دست دادند تا تلاش‌های دقیقه نودی آن‌ها نتیجه‌ای نداشته است. این شباهت زیادی به ماجرای جدایی مامه تیام از استقلال دارد.

زمان شناسی و روانشاسی مدیریتی

مدیران پرسپولیس همان اشتباهی که مدیران استقلال در قبال مامه تیام انجام دادند را درباره برانکو هم تکرار کردند. مدیران استقلال در همان روزهایی که مهاجم سنگالی در این تیم بازی‌های درخشانی انجام می‌داد باید قرارداد او را تمدید می‌کردند اما آن‌ها همه چیز را به آخر فصل و پایان قرارداد تیام موکول کردند و نتیجه اش این شد که مهاجم گلزن این تیم به پیشنهادی به مراتب بهتر (از نظر مالی) پاسخ داد و رفت.

به نظر می‌رسد در وهله اول مدیران و مسئولان و سپس هواداران باید دیگر این واقعیت را بپذیرند که فوتبال قبل از هرچیز یک تجارت پولساز و بزرگ است. در ایران اما متاسفانه مدیران به این موضوع دامن می‌زنند و به نوعی همه به این عادت کرده اند که بخش زیادی از مسئولیتی که برعهده دارند را از روی دوش خودشان برداشته و به گردن طرف مقابل بیندازند. به خصوص که یک خارجی باشد و از ایران برود آن وقت دیگر همه مسئولیت بر دوش آن‌ها خواهد بود.

مدیران پرسپولیس براساس عادت قدیمی، منتظر این بودند که برانکو وفاداری و تعصب به خرج دهد و بین پیشنهاد ۳ میلیون دلاری الاهلی و وضعیت بحرانی مالی و مدیریتی پرسپولیس، در این تیم بماند. انتظاری عجیب که غیرمتناسب با قوانین و ضوابط یک تجارتی به بزرگی فوتبال است. مدیران استقلال هم تصور می‌کردند تیام در این مدت کوتاه که لباس آبی را به تن کرده باید تعصب و وفاداری بی حد و حصری خرج کند.

البته که هم برانکو و هم تیام آنقدر از حضور در پرسپولیس و استقلال و میزان محبوبیتی که داشتند راضی بودند که اگر در زمان مناسب برای تمدید قراردادشان اقدامات لازم می‌شد، هر دو احتمالاً می‌ماندند و شاید اتفاق‌های متفاوت‌تری از آنچه امروز رخ داده است می‌افتاد. هواداران استقلال هرگز مدیرانشان را به خاطر جدایی مامه تیام نبخشیده اند و هنوز هم اخبار غیرموثق بازگشت این مهاجم بیش از هر خبر دیگری برای هواداران جذابیت دارد.

رفتن برانکو نیز می‌تواند تبدیل به نقطه تاریک مدیریت افرادی باشد که شاید صد درصد در عدم تمدید قرارداد مقصر نباشند. اما آنچه مشخص است اینکه پرسپولیسی‌ها می‌توانستند این اقدامات برای تهیه پول برانکو را زودتر از این حرف‌ها انجام داده و در پایان فصل تکلیف سرمربی تیمشان را می‌دانستند.

فوتبال در حال حاضر یکی از مهمترین تجارت‌های جهان است و این توقع زیادی است که بخواهیم برانکو پیشنهاد بالای دیگر تیم‌ها را نادیده بگیرد آن هم در حالی که مدیران پرسپولیس می‌توانستند با اقدامات سریع‌تر و به موقع او را مجاب به ماندن کنند.

این موضوعی است که هواداران و رسانه‌های فوتبالی ایران نیز باید یک بار برای همیشه بپذیرند که فوتبال یک بیزینس جدی و بزرگ است و پول در آن حرف اول را می‌زند. پول آنقدر قدرت دارد که لوئیز فیگو را از قلب کاتالان به مادرید ببرد و این ذات و فلسفه این تجارت بزرگ است.