به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود درباره اعمال تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران، نوشت:
وقتی برجام را با همه خسارت‌ها و امتیاز دادن‌هایش پذیرفتیم، تقریباً هیچ تحریم مهمی برداشته نشد.
تحریم‌های مالی و بانکی ادامه بلکه توسعه پیدا کرد. چرا که بانک‌ها و شرکت‌ها مدام از سوی دولت اوباما تهدید می‌شدند در صورت همکاری با ایران تحریم خواهند شد.
چند نوبت هم اموال ما در آمریکا و اروپا را غارت کردند و با ۴- ۵ میلیارد دلاری که از اموال خودمان از بلوکه آزاد شده بود، یِر به یِر شد! حتی برخلاف متن و روح برجام، #تحریم_های_ویزایی را پس از برجام تصویب و اجرا کردند که موجب شد فعالان اقتصادی ۳۸ کشور از خیر مراوده با ایران بگذرند.
شرایط فشار تحریمی در همان دوره اوباما به حدی بود که آلمانی‌ها حاضر نشدند در سفر وزیر خارجه برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ، به هواپیمای او بنزین بدهند!
یادداشت دیگری از محمد ایمانی را بخوانید:
ساماندهی اقتصاد و قهر و آشتی اعضای کابینه
نسلِ صیّادِ پهپاد می‌تواند
اقتصاد منتظر این جوانان است
ظریف همچنین شهریور ۹۶ در نیویورک و در جمع وزرای خارجه کشورهای عضو برجام گلایه کرد؛ "بیست ماه بعد از اجرای برجام نمی‌توانیم حتی یک حساب بانکی در لندن افتتاح کنیم.
در همین دوره، سفیر #کره_جنوبی در تهران اذعان کرد که امکان مبادلات بانکی وجود ندارد و دولتش مجبور است حقوق کارمندان سفارت را با #چمدان و هواپیما بفرستد! داستان بی سرانجام سویفت و بی نتیجه ماندن بسیاری از سفرهای تجاری نمایشی هم که داستان جداگانه ای است. همچنین است چند قرارداد با پژو و ایرباس و بویینگ و توتال که نیم بند بود و با اولین تهدید دولت ترامپ، بدون پرداخت خسارت نقض کردند.
وقتی هم ترامپ آمد و عمق دلبستگی و وابستگی دولت ما به برجام را دید، به سادگی آب خوردن زیر پا گذاشت و سپس گستاخ‌تر شد و بی هیچ هزینه‌ای، برجام را باطل اعلام کرد.
وقتی برجام را با همه خسارت‌ها و امتیاز دادن‌هایش پذیرفتیم، تحریم‌ها ماند و به تدریج توسعه پیدا کرد. اما اکنون که بزرگ‌ترین پهپاد جاسوسی و نظامی آمریکا را منهدم کرده‌ایم - ولابد باید #جنگ می‌شد- دولت آمریکا چون قریب یک دهه است به سقف تحریم‌ها رسیده، مجبور می‌شود صرفاً نمایش برگزار کند و چند فرمانده سپاه و دفتر رهبری را مشمول تحریم اعلام نماید.
این روند یعنی اینکه اولاً آمریکایی‌ها مادام که تحریم را ابزار فشار موثر بدانند، هرگز -ولو با توافق- کنار نمی‌گذارند و هر بار امتیاز جدید طلب می‌کنند. ثانیاً چون به سقف توانایی خود رسیده‌اند، ولو هنگام دریافت ضربت نظامی، نمی‌توانند تحریم موثر و تازه ای رو کنند.
این همان حقیقت مهمی است که اوباما و جان کری و شرمن پس از برجام فاش کردند؛ "تحریم‌ها در حال فروپاشی بود. متحدان ما شاکی بودند و اگر با توافق امتیاز نمی‌گرفتیم و ادامه می‌دادیم، تحریم‌ها از هم می‌گسیخت".
اوباما در نطق خداحافظی خود در شیکاگو تصریح کرد «اگر ۸ سال پیش به شما گفته بودم می‌توانیم برنامه هسته‌ای ایران را بدون شلیک یک گلوله تعطیل کنیم، احتمالاً می‌گفتید بیش از حد بلندپروازانه است. اما با توافق توانستیم».
توماس فریدمن مشاور دولت اوباما هم ۱۲ تیر ماه ۹۴ (۱۰ روز قبل از اعلام توافق) در نیویورک تایمز نوشت «توافق پیش‌رو به اوباما این امکان را می‌دهد تا به کنگره و اسرائیل بگوید این بهترین توافقی است که با یک غلاف خالی از اسلحه می‌توان به دست آورد».
آمریکا وقتی دولت ما را بدون شلیک گلوله ترساند -یا دولت ما، مردم را از سایه موهوم جنگ ترساند- هم امتیاز گرفت و هم تحریم‌ها را نگاه داشت و توسعه داد.
اما وقتی ما تصمیم به تغییر راهبرد گرفتیم و ضمن آغاز رفع برخی تعلیق‌های هسته‌ای، به پهپاد متجاوز او شلیک کردیم، ناتوان از واکنش (حتی تحریم موثر) بود. و اگر مقاومت اقتصادی و سیاسی پیشه کنیم، همین تحریم‌ها نیز بی اثر می‌گردد و شکسته می‌شود.
