به گزارش مشرق، «محمد ایمانی» در کانال تلگرامی خود نوشت:
تصمیم اجماعی دو ماه قبل در شورای عالی امنیت ملی برای توقف تعلیق های هسته ای، یک #تصمیم_راهبردی با ۱۲ ماه تاخیر است. نباید این تصمیم راهبردی را به خاطر #رفتار_تاکتیکی و #عملیات_تاخیری اروپا و بسته پر از خالی #اینستکس به تاخیر انداخت.
بیشتر بخوانید:
این اینستکس همان "تقریباً هیچ" است
آیا دولت روحانی باز هم فریب اروپایی‌ها را می‌خورد؟
فریب زرنگ‌بازی چشم آبی‌ها را نخورید!
بیانیه نشست کمیسیون مشترک برجام
ضرب الاجل دو ماهه نباید بر زمین بماند و گرنه، اروپا را درباره جدی بودن ایران به تردید می اندازد و سرآغاز بی مبالاتی و فشارهای جدید غرب خواهد بود. انتظار ایران روشن است: اجرای تعهدات برجامی از سوی غرب و لغو تحریم های نفتی و مالی و بانکی.
اروپا اگر نه می خواهد و نه می تواند تعهدات خود را عملی کند، بنابراین فاقد اعتبار و اهمیت راهبردی است و نباید رفتار تاکتیکی فریبنده آن، ما را از رفتار محاسبه شده و راهبردی باز دارد. باید توجه داشته باشیم که اکنون تحریم های غیر قانونی، در نهایت و سقف خود قرار دارد.
آمریکا هم اکنون فراتر و بیشتر از تحریم های قبلی سازمان ملل، علیه ما اعمال تحریم کرده و تیر شلیک نشده در ترکش ندارد. اروپایی ها نیز از ما نفت نمی خرند و کل تجارت شان با ما به عدد بسیار ناچیزی رسیده است. کشورهای طرف معامله ما نیز با وجود تحریم ها، با ما همکاری می کنند.
اما اهمیت تصمیم راهبردی ایران به این است که "هزینه صفر" برای بدعهدی و بازگرداندن تحریم ها را به هم می زند. این تصمیم در کنار سایر رفتارهای بازدارنده کشورمان (و محور مقاومت) در حوزه سیاسی و نظامی و امنیتی، می تواند محاسبات آمریکا، اروپا و به ویژه جهان غیر غرب را تغییر دهد.
راهبرد جدید ایران می گوید؛ تعهد و امنیت برای همه، پیمان شکنی و ناامنی و بی ثباتی نیز برای همه. تجارت امن نفتی و غیر نفتی برای همه، بی ثباتی و التهاب بازار نیز برای همه.
بدین معنا، اینستکس می خواهد بدون تامین حداقل حقوق ایران، او را مثل چهار سال گذشته همچنان معطل و منفعل نگه دارد. هیچ جای برجام، نامی از #ایستکس نیامده، چرا که محتوای ایستکس اصالتاً محتوایی مربوط به ذیل بند هفت منشور شورای امنیت بلکه حتی کمتر از آن در حوزه کاهش تحریم ها می باشد.
اولاً ادعا می شد برجام قرار است ما را از ذیل بند مذکور خارج و تمام تحریم ها را لغو کند. ثانیاً عراق بدون برجام و در حالی که ذیل بند هفت بود - و ما نبودیم- مجاز به مبادله نفت در مقابل غذا و دارو بود.
اما اروپایی ها در بسته پر از خالی ایستکس و به نام برجام، حتی نپذیرفته اند که چنین مبادله ای با ایران داشته باشند. بلکه وعده می دهند که در ازای پول نفت فروخته شده ایران به دیگر کشورها، غذا و دارو به ما بفروشند!
دولت ما چرا باید پذیرنده و خریدار چنین توهینی باشد و حال آنکه موازنه قدرت منطقه ای، به نفع ما و به ضرر آمریکا و اروپاست؟ اگر واقع بین باشیم، هدف اروپا توهین و تحقیر، به قصد کوچک نمایی و کتمان اقتدار بلا منازع ایران در منطقه است. نباید اجازه داد این فریب چند لایه را جا بیندازند.
آنها همچنان امیدوارند کسانی در دولت، زیر تصمیم دیرهنگام اما راهبردی و اجماعی شورای عالی امنیت ملی بزنند. شورا نباید به هیچکس اجازه بدهد که جدیت و قاطعیت جمهوری اسلامی ایران (ضرب الاجل صادره) را در نظر دشمنان دچار تردید نماید.
راه سومی وجود ندارد؛ یا ما پای تصمیم راهبردی دیرهنگام اما ضروری خود برای تامین حداقل حقوق ملی می مانیم، و یا اینکه به دست خود، در تصمیم راهبردی خویش خلل و اختلال وارد می کنیم. هدف عملیات تاکتیکی حریف، همین اخللل و اختلال برای بی اعتبار کردن تصمیمات راهبردی ایران است.
