به گزارش مشرق،  برخی دولتمردان انگار روی ابرها سیر می کنند. می خواهند وام مسکن بدهند تا مثلا اقشار فرودست بتوانند صاحب خانه شوند، اقساط ماهیانه آن را 5 میلیون تومان اعلام می کنند؛ حداقل دو برابر یک حقوق معمولی. انگار دارند برای یک مدیر نجومی نسخه می پیچند!

می خواهند آمار ایجاد اشتغال بدهند، مثل آقای روحانی می گویند " ایجاد چند میلیون شغل از افتخارات دولت است، اما خیلی از مردم، این دستاورد را باور نمی کنند".

آقای روحانی، همین امروز گفته "اجاره بها در تهران به طور متوسط، ۳۰ درصد افزایش یافته که این رقم امیدوارکننده است"! اولا اگر سی درصد هم بود، کمرشکن بود؛ چرا که حقوق دریافتی کارمندان و کارگران، 30 درصد افزایش نمی بابد.

ثانیا همین آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی در سال 92 تاکید داشت که "معیار تورم، جیب مردم است". آیا اکنون همین گزاره، به عبارت "معیار تورم، جیب مدیران دولتی و نجومی است"، تغییر کرده است؟

ثالثا مردم درگیر اجاره نشینی می گویند امسال به نسبت پارسال، اجاره بیش از صد در صد افزایش داشته است. با این وجود روشن نیست آقای روحانی چرا مانند سایر آمار دولتی، این آمار را هم تقلیل می دهد و ضمنا امیدوار کننده می خواند؟ واقعا چنین فشاری بر مستاجران، امیدوار کنده است؟

این نکته هم جالب است که دولت ظرف شش سال، 10 طرح مختلف برای حل مشکل مسکن اجرا کرده است؛ یعنی تقریبا هر سال دو طرح! و این یعنی این که هیچ طرحی را اجرا نکرده و جدیت و اهتمام و باوری به هیچ یک از آنها نداشته است. و الا باید لااقل هر طرح را برای دو سال اجرا می کرد.

قیمت مسکن فقط در یک سال اخیر، بالغ بر 120 درصد رشد داشت. دولت درباره راه اندازی سامانه املاک و اخذ مالیات از 2/6 میلیون خانه خالی، چهار سال کوتاهی کرد و مجموعا رکورد تورم قیمت مسکن و رکود ساخت و ساز در ده سال گذشته را شکست.