به گزارش مشرق، بیش از دو ماه از رفتن بطحایی از آموزشوپرورش می‌گذرد و دولت برای معرفی وزرای پیشنهادی خود به مجلس کمتر از یک ماه فرصت دارد. تاکنون چندین اسم برای این وزارتخانه مطرح شده که هریک از آن‌ها می‌توانند پیشنهاد دولت برای این پست حساس و استراتژیک به مجلس باشند. درادامه این گزارش سوابق برخی از آن‌ها را بررسی می‌کنیم.
ناپایداری وزرای آموزشوپرورش در 40 سال گذشته تشدید شده و در هر دولت، طول عمر وزرای آموزشوپرورش از عمر دولت‌ها کوتاه و کوتاه‌تر شده است؛ به‌طوری‌که در طول عمر دولت دکترروحانی این چهارمین‌بار است که قرار است مجلس وزیر جدیدی برای این وزارتخانه انتخاب کند.
بیشتر بخوانید:
یکی از دلایل بی‌ثباتی وزرا در این جایگاه، انتظارات حلقه‌های سیاسی از این وزارتخانه است؛ موضوعی که پیش‌ازاین آقای سیدمحمد بطحایی، وزیر سابق آموزشوپرورش، آن را دلیل استعفایش عنوان کرده بود. حلقه‌ها و احزابی که عمدتا جنس سیاسی و لابیگری دارند و به‌دنبال منافع خود هستند و از وزیر انتظار تأمین خواسته‌هایشان را دارند، ممکن است وزیر به انتظارات آن‌ها تن دهد و آن را برآورده کند که دراین‌صورت بدنه آموزشوپرورش او را پس می‌زند یا ممکن است وزیر به این انتظارات پاسخی ندهد که درنهایت، به سرنوشت آقایان فانی و بطحایی دچار می‌شود. وزرای آموزشوپرورش این سال‌ها دربرابر دو لبه قیچی، یعنی انتظارات بدنه آموزشوپرورش و خواسته‌ها و انتظارات گروه‌های سیاسی، قرار گرفته‌اند. این مسائل و نیز حمایت‌نکردن دولت ناپایداری‌ها را تشدید و وضعیت آموزشوپرورش را به بحران نزدیک می‌کند.
17خرداد امسال، بطحایی بعد از دو سال از وزارتخانه آموزشوپرورش دولت تدبیر و امید کنار رفت و این وزارتخانه دوباره روزهای پرالتهابی را تجربه کرد. علاوه‌بر قشر فرهنگیان، مردمان عادی هم در انتظار انتخاب وزیری هستند که ضمن وفاداری به شعارهای دولت، جایگاه وزارتخانه را از موقعیت کنونی‌اش ارتقا دهد و پاسخگوی مطالبات و نیازهای معلمان، دبیران و دانش‌آموزان باشد. پس‌ازآن، آقای سیدجواد حسینی، معاون سیاسی استانداری مشهد، به‌عنوان سرپرست به این منصوب گمارده شد. حالا حدود دو ماه از سرپرستی حسینی بر این وزارتخانه می‌گذرد و تاکنون کار ویژه‌ای از او دیده نشده است که البته مسلط‌نبودن وی بر این حوزه بی‌تأثیر نیست. اگرچه در ابتدا نزدیکان رییس‌جمهوری از وی به‌عنوان گزینه نهایی این وزارتخانه نام می‌بردند، ظاهرا آن‌ها نیز از وی ناامید شده‌اند و به‌دنبال شخص دیگری هستند. حرف‌های آقای اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهوری، دراین‌باره این را به‌خوبی نشان می‌دهد. جهانگیری روز گذشته در حاشیه افتتاح ایستگاه قطار شهری شهیدکاوه مشهد درباره زمان اعلام گزینه نهایی وزیر آموزشوپرورش اعلام کرد: وزیر پیشنهادی نهایی می‌تواند زن باشد؛ البته بستگی به تصمیم رییس‌جمهوری دارد و دکترروحانی کسی را برای معرفی در این زمینه دارد؛ اما درنهایت گزینه نهایی وزارت آموزش‌و پرورش تا دو هفته آینده مشخص می‌شود.
آسیب‌های نداشتن وزیر برای یک وزارتخانه بزرگ
وزارت آموزشوپرورش این روزها با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ از حق‌وحقوق عقب‌افتاده فرهنگیان گرفته تا طرح رتبه‌بندی آن‌ها و از چندهزار کلاسی که در کشور به بازسازی نیاز دارند تا نظام آموزشی که رفته‌رفته در حال تغییر و تحول است. حالا که حدود 40 روز به آغاز سال تحصیلی مانده است، این وزارتخانه مهم همچنان با سرپرست اداره می‌شود؛ آن‌هم سرپرستی که ماندن یا رفتنش مشخص نیست. هنگامی‌که وزارتخانه‌ای با سرپرست اداره می‌شود، از پویش و رشد همیشگی خود بازمی‌ایستد. سرپرست نه‌تنها تمام اختیارات وزیر را ندارد؛ بلکه حتی زمانی هم برای انجام اقدامات زمانبر و طولانی‌مدت ندارد؛ پس طبعا در مدت کوتاه مسوولیتش سعی در انجام اقداماتی نمادین دارد تا با کمترین زمان، بیشترین بازخورد را در میان جامعه هدف خود داشته باشد. سرپرست صرفا حافظ وضعیت موجود است و نمی‌تواند اقدامات خاصی انجام دهد؛ چراکه انگیزه و ابتکار لازم را ندارد و دستوراتش در حوزه مدیران پایه و میانی کاربرد ندارد. باوجوداین، همه این مصائب برای حسینی چندبرابر است و پیامدهای ویژه‌تری گریبان آموزشوپرورش را خواهد گرفت؛ چراکه وی بر حوزه کاری خود تسلطی ندارد و تا پیش‌ازاین، فقط سابقه دو سال مدیرکلی آموزشوپرورش را در کارنامه خود دارد.
منبع : صبح نو
۱۱:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۵/۱۹
