به گزارش مشرق، امروز یکشنبه در یادداشتی با عنوان «چرا سیاست خارجی "فشار حداکثری" ترامپ نتایج حداقلی در بر دارد»، به انتقاد از مواضع دولت آمریکا پرداخته است.
«جولیان برگر» سردبیر بخش «امور جهانی» گاردین نویسنده این یادداشت است. در ابتدای این یادداشت آمده است: «دونالد ترامپ بدون هیچ موفقیت مشخصی در سیاست خارجی، برخی ناکامی‌های چشمگیر و سلسله‌ای از بحران‌های در حال ظهور در مناطق مختلف جهان، در حال ورود به انتخابات (ریاست جمهوری آمریکا در سال) ۲۰۲۰ است، موضوعی که می‌تواند تلاش او برای پیروزی مجدد در انتخابات را تضعیف کند».
بیشتر بخوانید:
گاردین می‌نویسد: «به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران اعتقاد دارند که رئیس‌جمهور (آمریکا) برای برهم زدن روند کنونی دست به دخالت‌های چشمگیر در مسائل جهانی بزند، دخالت‌هایی که مشخص نیست چه نتایجی به بار آورد و این موضوع سبب می‌شود که در ۱۶ ماه آینده ریاست جمهوری او بسیار بیشتر آنچه که تاکنون بوده، دچار بی‌ثباتی شود».
به اعتقاد نویسنده این یادداشت، «ترامپ از توافق‌های هسته‌ای با ایران (برجام) و روسیه (معاهده منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد) خارج شد اما در حال حاضر احتمال تحقق پیش‌بینی‌های قبلی او برای حصول به توافق‌های بهتر، ضعیف‌تر از هر زمان دیگری است».
برگر همچنین با اشاره به کودتای نافرجام خوان گوایدو در ونزوئلا علیرغم حمایت‌های آمریکا (+) نوشت: «تلاش (آمریکا) برای خلع رژیم نیکلاس مادورو در ونزوئلا در ماه آوریل یک شکست مفتضحانه بود و تلاش‌های متعاقب (واشنگتن و متحدانش) برای فشردن گلوی اقتصاد این کشور هم سبب نشده که نشانه‌ای از دستیابی به اهداف سیاسی دیده شود. همین هفته قبل، میچله باچلت کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل هشدار داد که اقدامات (واشنگتن علیه دولت مادورو) سبب تشدید وخامت اوضاع برای میلیون‌ها نفر از مردم عادی ونزوئلا خواهد شد».
از نظر این روزنامه‌نگار ارشد گاردین، «پر افتخارترین دستاورد دیلماتیک ترامپ تا حالا که همان اولین دیدار رئیس‌جمهور آمریکا با رهبر کره شمالی بوده است هم دارد به یک دستاورد توخالی تبدیل می‌شود چرا که کیم جونگ اون به آرامی در حال ساختن زرادخانه اتمی خودش و ازسرگیری آزمایش موشکی است».
در گزارش گاردین با اشاره به گزارش اخیر پنتاگون درباره «ظهور مجدد داعش»، از مواضع ترامپ درباره اینکه دولت او توانسته داعش را ۱۰۰ درصد نابود کند، به شدت انتقاد شده است.
برگر همچنین نوشت: «مسائل سیاست خارجی، به ندرت نقشی مهم در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ایفا می‌کنند اما ترامپ به طور خستگی ناپذیر خودش را به عنوان فردی نمایش داده است که به شکلی بی‌نظیر قادر به بستن توافقات با رهبران خارجی بوده است. برخی از بحران‌های جهانی تاثیر مستقیم داخلی دارند. در حال حاضر، در فقدان توافق با چین که ترامپ قبلا قولش را داده بود و با توجه به اعمال تعرفه‌ها و احتمال تشدید جنگ تجاری (بین آمریکا و چین)، این مصرف کنندگان و تولیدکنندگان آمریکایی هستند که مستقیما هدف قرار خواهند داشت».
در ادامه یادداشت، از مواضع دولت ترامپ در قبال ایران و خروج واشنگتن از برجام به امید رسیدن به یک توافق «خوب»، به شدت انتقاد شده است.
برگر در این باره نوشته است: «هدف از استراتژی "فشار حداکثری" علیه ایران این بود که رفتار دولت تهران در منطقه را تغییر دهد، به برنامه غنی سازی اورانیوم پایان دهد و همچنین آن را از دخالت مستقیم در سوریه، عراق و یمن یا غیرمستقیم از طریق نیروهای نیابتی اش برحذر دارد و همچنین (ایران) را قانع کند که با مذاکرات جدید با آمریکا خارج از چارچوب توافق چند جانبه سال ۲۰۱۵ (برجام) رضایت دهد. اگر بخواهیم همین اهداف را ملاک قرار دهیم، باید بگوییم که استراتژی (ترامپ در قبال ایران) دارد نتیجه معکوس می‌دهد. ایران در حال جلو بردن برنامه هسته‌ای خود فراتر از محدودیت‌های توافق ۲۰۱۵ است و در خلیج فارس تهاجمی‌تر شده و دارد به کشتیرانی منطقه آزار می‌رساند و چندین بار میانجی‌گری‌ها درباره پیشنهاد مذاکرات با ترامپ را رد کرده است».
وی در بخش دیگری از یادداشتش، به شدت به ترامپ درباره توسل به گزینه اقدام نظامی چه در قبال ایران و چه درباره کره شمالی هشدار داده است.
در یادداشت آمده است: «گزینه دیگر ترامپ، دست زدن به یک اقدام جسورانه خواهد بود که می‌تواند شکل نظامی به خود بگیرد اما چنین اقدامی گزینه آخر او خواهد بود. یک درگیری جدید در شبه جزیره کره یا خلیج فارس، هم از منظر انتخاباتی و هم از مناظر دیگر، فاجعه‌بار خواهد بود. رئیس‌جمهور (آمریکا) برای حمله به ایران در ماه ژوئن (بعد از سرنگونی پهپاد گلوبال هاوک) "کاملا آماده بود" اما در لحظه آخر دستور لغو این عملیات را داد چرا که به او هشدار داده شد که انجام این حمله می‌تواند سبب از دست رفتن دوره دوم ریاست‌جمهوری (و شکستش در انتخابات ۲۰۲۰) شود».
در بخش دیگری از این مطلب، بر ادامه تلاش‌های ترامپ برای گفت‌وگوی مستقیم با مقام‌های ایران تاکید شده است، تلاش‌هایی که به گفته نویسنده این یادداشت، «ایران آنها را پس زده است».
برگر می‌نویسد: «با این حال، مجمع عمومی سازمان ملل، فرصتی دیگر برای انجام یک دیدار با حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران فراهم می‌کند. ترامپ شاید فکر می‌کند که انجام این دیدار به ریسکش می‌ارزد حتی اگر سبب خروج جان بولتون مشاور امنیت ملی دست راستی و افراطی او از منصبش شود».
وی افزود: «قطعا تهران بیشتر دوست دارد که دیگر شاهد حضور ترامپ (در منصب ریاست جمهوری) نباشد و راغب نیست که برای او جهت گرفتن عکس‌های یادگاری صحنه‌آرایی کند».
