بیشتر بخوانید:
سینا کریمیان در کمتر از دو هفته تا آغاز مسابقه مقابل "فایتر" ژاپنی در چه شرایطی قرار دارد؟
در حال حاضر کمتر از دو هفته دیگر به مبارزه من مقابل "آیتا کاریو" افسر سابق ژاپنی باقی مانده است. طبق برنامه‌ریزی مربیانم به شدت تمرین می‌کنم تا روز مسابقه بتوانم در اوساکای ژاپن این حریف ژاپنی را هم مثل حریف سرسختم که به تفنگدار ژاپنی معروف بود شکست دهم.
سینا برای برقرای ارتباط و هم کلام شدن با مربیان ژاپنی و تایلند شرایط برای شما سخت نیست؟
من علاقه زیادی به زبان ژاپنی دارم، اما هنوز نتوانستم ژاپنی یاد بگیریم البته به خاطر آشنایی با زبان انگلیسی فعلا کارهای روزمره‌ام را به همین روش پیش می‌برم. فعلا در ابتدای مسیر هستم و تلاش می‌کنم هر چه زودتر با زبان ژاپنی آشنا شوم.
شرایط آب و هوای گرم و شرجی ژاپن و غذاهای خاصی که ژاپنی ها دارند، آیا زندگی را برای شما سخت نمی‌کند؟
من به گرمای آب و هوای ایران و تمرین در آن شرایط عادت کرده بودم، اما گرما در کشور ژاپن واقعا طاقت فرسا است و با توجه به مسابقاتی که در همین ماه دارم باید فشار دوچندانی را در تمریناتم تحمل می‌کنم تا بتوانم برای مبارزه مقابل حریفم آماده شوم. من یک مقدار آشپزی را بلدم و برای اینکه گرسنه نمانم آشپزی می‌کنم (با خنده) البته به غذاهای ژاپنی هم کم کم عادت می‌کنم.
ایرانی‌های زیادی در ژاپن زندگی می‌کنند، آیا از سوی آنها حمایتی می‌شوی؟
دوستان زیادی در ژاپن پیدا کرده‌ام و این برای من جای خوشحالی دارد. خیلی‌ها هم در صفحات مجازی چه از داخل ایران و چه از خارج ایران مرا حمایت می‌کنند این حمایت‌ها باعث می‌شود با عشق و شوق زیادی در تمریناتم شرکت کنم تا دل هواداران و مردم کشورم را شاد کنم. خانواده، دوستان و علاقمندان به این رشته حامیان خوبی برای من هستند با ارسال پیام‌های‌شان من را برای حضور در رینگ مسابقات شارژ روحی می‌کنند. از اینکه با این حمایت‌ها موفق شدم به هدفم که همان قهرمانی در سازمان K-1 است برسم؛ خیلی خوشحالم. امیدوارم در ادامه این مسیر فایترهای دیگری به ژاپن بیایند تا بتوانند برای بالا بردن پرچم ایران موفق شوند.
گویا پس از کسب عنوان قهرمانی در سازمان K-1 به شهرت زیادی در ژاپن رسیده‌ای؟
این لطف خدا بود، خوشحالم از اینکه در مراکز خرید، مترو و دیگر مکان‌های عمومی ژاپنی‌ها وقتی مرا می‌بینند با من عکس یادگاری می‌گیرند، از این اتفاق خیلی خوشحالم و همه اینها محبت خدا است.
گویا شما اخیرا با ورود به استادیومی که برای برگزاری مسابقات بیس بال تعریف شده است با استقبال بسیار خوبی روبرو شده‌اید از این موضوع هم برای من بگویید.
بله، خیلی روز خوبی برایم بود و هیچ وقت این موضوع را فراموش نخواهم کرد. در یکی از مسابقات بیس‌بال در ژاپن دو تیم خیلی معروف ژاپنی با هم می‌خواستند مسابقه بدهند، وقتی من در استادیوم به عنوان تماشاگر حضور پیدا کردم مسئولان برگزاری مسابقات از این موضوع باخبر شدند و بلافاصله با معرفی من به تماشاگران حاضر در ورزشگاه مورد تشویق عجیبی از سوی حاضرین در استادیوم شدم که این موضوع خیلی برای من غیرمنتظره بود.
پس با این حساب، شما وقتی وارد سالن مسابقات رزمی هم می‌شوید با این استقبال عجیب روبرو می‌شوید؟
وقتی در سالن مسابقه با انبوه علاقمندان ورزش‌های رزمی مواجه می‌شوم و می‌بینم 30 تا 40 هزار تماشاگر در سالن مسابقه یکپارچه من را تشویق می‌کنند، حس خیلی خوبی به من دست می‌دهد. اینکه نام ایران در سالن به صدا درمی‌آید حس عجیبی به من دست می‌دهد. علاقمندان ژاپنی به K-1 وقتی از حضور من در سالن مسابقات و حتی تمرین مطلع می‌شوند با بکار بردن کلمات فارسی از من استقبال می‌کنند. در حین مسابقه با توجه به آشنایی با کلمات ژاپنی وقتی می‌بینم آنها با زبان مادری من را تشویق می‌کنند از این رفتار آنها انرژی مضاعفی می‌گیرم. در حال حاضر هم بی‌صبرانه متنظرم تا دوباره عنوان قهرمانی در K-1 را تکرار کنم.
آیا از سوی مسئولان ورزش ایران هم مورد حمایت قرار گرفته‌ای؟
من به تنهایی و به دور از حمایت مسئولان ورزش کشورمان در ژاپن حضور دارم و به تنهایی برای موفقیت ورزش ایران در ژاپن تلاش می‌کنم. متاسفانه هیچ حامی مالی ایرانی ندارم و تنها در این کشور برای موفقیت پرچم ایران تلاش می‌کنم. همیشه در طول این مدت در سالن مسابقات چشمم به دنبال ایرانی‌ها است، دوست دارم آنها همیشه در سالن مسابقات در غربت کنارم باشند.
و صحبت پایانی شما...
از دوران کودکی علاقه بسیار زیادی به کیک بوکسینگ و ورزش‌های رزمی داشتم، آرزو می‌کردم که یک روزی قهرمان رشته‌های رزمی شوم و حالا بعد از سال‌ها به عنوان نخستین ایرانی موفق شدم کمربند سازمان K-1 را بدست بیاورم و آرزوی دوران کودکی‌ام به خاطره تبدیل شود.
۱۰:۴۴ - ۱۳۹۸/۰۵/۲۲
