به گزارش مشرق، شما اسم استفاده از شبکه ای از دوربین هایی را که پیوسته در حال ضبط کردن هستند و پلیس به آنها دسترسی دارد چه می گذارید؟ خب، طبق اعلام «رینگ» شرکت امنیت خانگی آمازون، جواب این سئوال به شکلی «نظارت» نیست.
رینگ که به مشارکت محرمانه با سازمان های مجری قانون محلی ملحق شده، دسترسی به ویدئوهایی را که از طریق دوربین های دربازکن خانه ها صورت می گیرد فراهم می کند و گفته شده که پلیس از توصیف این مشارکت تحت عنوان «نظارت» منع شده است. آنها به این دلیل می توانند این کار را انجام دهند که قرارداد فیمابین به رینگ اجازه می دهد که پیش از هر گونه انتشار رسانه ای ویدئوها توسط پلیس، آنها را مورد بررسی قرار دهد. البته مضحک است، چون این روند، مردم را در مورد کاری که سازمان های مجری قانون در حال انجام آن هستند در تاریکی نگه می دارد. با این حال انگیزه هایی را فراهم می کند که این فرایند به سازوکاری سودآور هم برای پلیس و هم رینگ تبدیل شود. پلیس ابزار جدید کارآمدی را برای تحقیقات در مورد جرایم به دست می آورد، در حالی که رینگ دوربین هایی را می فروشد که ممکن است اصولا در بازار وجود نداشته باشند.
بیشتر بخوانید:
تمام این فرایند یک سیستم نظارتی است. هر چند که رینگ با استفاده از اپلیکیشن «نیبرز» خود به پلیس اجازه درخواست ویدئوهای تمام کسانی را که دارای یک دربازکن دوربین دار هستند می دهد، بی آنکه به هیچ حکم قانونی برای این کار نیاز باشد. تنها چیزی که آنها نیاز دارند رضایت مالک دوربین است. کسانی که فیلم آنها گرفته شده هیچ محلی از اعراب ندارند. بعلاوه گفته می شود که این شرکت در حال تشویق ادارات پلیس به این است که هر چه در توان دارند انجام دهند که تا حد امکان ساکنان بیشتری «تشویق» شوند ویدئوهای دربازکن های خود را با پلیس به اشتراک بگذارند: این شرکت حتی در این مورد که ماموران پلیس چگونه ساکنان را متقاعد به ارسال ویدئوهایشان کنند نیز به آنها آموزش می دهد.
همانطور که اندرو گوتری فرگوسن استاد حقوق دانشگاه ناحیه کلمبیا در واشنگتن پست نوشته، رینگ ساکنان خانه ها را متقاعد می کند که وجود این دوربین ها ضروری است. رینگ این کار را از طریق بازی کردن با «نیاز فرضی برای خودنظارتی بیشتر و بازی کردن با ترس های مشتری درباره جرم و امنیت» انجام می دهد. این کار با وجود این واقعیت انجام می شود که نرخ های جرایم در آمریکا همچنان پایین تر یا نزدیک به سطح رکوردهای ثبت شده پیشین است.
رینگ این دوربین ها را به ادارات پلیس نیز می فروشد و حتی گاه رایگان در اختیارشان قرار می دهد. به گفته آلفرد ان جی گزارشگر سنت، پلیس برای تعیین اینکه این دوربین ها در کدام محلات حضور زیادتری دارند، از «نقشه داغ» این شرکت استفاده می کند. سپس آنها یا فعالانه برای فروش این دوربین ها در این محلات تبلیغ می کنند یا به رایگان آنها را بین ساکنان توزیع می کنند. هدف از این کار ساده است: برای تضمین اینکه در هر محله دوربین های بیشتری که برای پلیس قابل دسترسی است نصب شده باشد. این دوربین ها در کنار دوربین هایی تحت تملک دولت در مکان های عمومی مثل پارک ها، امکان تشکیل یک سیستم نظارت جمعی نزدیک را در مناطق محلی به وجود می آورد.
تد کوک رئیس پلیس مونتن بروک در آلاباما موضوع را اینطور مطرح می کند: «پلیس می تواند به طور دیجیتال یک بلوک ساختمانی را ظرف چند ثانیه پوشش دهد.» این کار از جهاتی مثل نظارت به نظر می رسد، اینطور نیست؟
ایجاد چنین شبکه وسیعی ممکن است دور از دسترس به نظر برسد، اما برخی شهرها نظیر بلوفیلد در نیوجرسی به طور گسترده ای زیر پوشش دوربین های رینگ قرار گرفته اند. نقشه داغ بلوم فیلد نشان می دهد که شما نمی توانید حتی از یک خیابان مسکونی رد شوید بی آنکه تصویر شما در یکی از دوربین های درب منازل ضبط نشود. آنگاه فیلم گرفته شده می تواند بدون رضایت شخص در اختیار پلیس گذاشته شود. تنها کاری که پلیس لازم است انجام دهد، این است که از صاحب دوربین درخواست دسترسی به این فیلم را دهد، بی آنکه شخص تحت نظارت قرار گرفته شده اطلاعی از ماوقع داشته باشد و هیچ حقی برای جلب رضایت او درنظر گرفته شده باشد. اگر آنها نخواهند تحت نظارت قرار گیرند تنها کاری که از دستشان ساخته است این است که پا به خیابان ها نگذارند.
میزان فیلم هایی که پلیس هنگام تحقیق در یک مورد مشخص می تواند به آنها دسترسی داشته باشد نیز تکان دهنده است و حتی از دامنه تحقیقات نیز فراتر می رود. مثلا تصور کنید که جرمی در ساعت 10 صبح در خیابان 123 واقع می شود. پلیس از طریق پورتال پلیس رینگ اطلاع می دهد که فیلمی به ارزش 10 ساعت را از تمام دوربین های داخل یک منطقه مشخص تعیین شده حول و حوش خیابان 123 در اختیار آن قرار دهد. این منطقه مشخص می تواند دقیقا همان نشانی یا منطقه گسترده تری باشد و شعاعی چند کیلومتری را در بر بگیرد. بعد با فشار یک دکمه درخواست اداره پلیس برآورده می شود.
متاسفانه به نظر می رسد که جذابیت رینگ برای سازمان های مجری قانون در حال افزایش است، چرا که این مشارکت ها هرچه می گذرد فراگیرتر می شوند. روز 28 آگوست واشنگتن پست گزارش داد که رینگ با بیشتر از 400 اداره در سطح آمریکا همکاری دارد. پیشتر قرار و مدارهای رینگ با پلیس، مخفی نگه داشته می شد، اما جامع ترین بررسی از تعاملات آنها توسط شریز گاندلور فعال حوزه حریم خصوصی صورت گرفته که برای به دست آوردن جزئیات بیشتر به قانون آزادی اطلاعات استناد کرده است. او به این نتیجه رسیده که این شرکت دست کم با 332 سازمان مجری قانون در سطح کشور کار کرده است. وقتی که گاندلور اولین بار این نقشه را در ابتدای آگوست تهیه کرد، این تعداد تنها 231 مورد بود.
شرکتی که با صدها اداره مجری قانون، کار می کند هنگام راه رفتن در یک خیابان ناخواسته با دوربینی از شما فیلم می گیرد و به احتمال زیاد آن را دراختیار می گذارد؛ اگر معنای این کار «نظارت» نیست پس چیست؟ قطعا ما نباید تصمیم گیری درباره پاسخ این سئوال را به خود آمازون واگذار کنیم.
