به گزارش مشرق به نقل از ایرنا، امروز بیست و پنجم ربیع الاول مصادف با امضای پیمان صلح امام حسن (ع) با معاویه است كه در سال 41هجری قمری واقع شد.
كتاب صلح الحسن به قلم مرحوم شیخ راضی آل یاسین و با مقدمه علامه مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین، در سال 1348 به قلم رهبر معظم انقلاب به فارسی ترجمه شد.
ایشان در مقدمه این كتاب نوشتند: پیش از اینكه به ترجمه این كتاب بپردازم، مدت ها در فكر تهیه نوشته ای در تحلیل موضوع صلح امام حسن (ع) بودم و حتی پاره ای یادداشت های لازم را نیز گرد آورده بودم ولی امتیازات فراوان این كتاب ، مرا از فكر نخستین بازداشت و به ترجمه این اثر ارزشمند وادار كرد.
معظم له در ادامه اظهار امیدواری كردند كه جامعه فارسی زبان نیز همچون ایشان از مطالعه این كتاب بهره گیرند و برای اولین بار درباره این موضوع با اهمیت، كتابی جامع در معرض افكار جویندگان و محققان قرار گیرد.
رهبر انقلاب در ادامه خاطرنشان كردند: درباره كتاب و مولف آن هر چه بنویسم، به شیوایی نوشته سید شرف الدین عاملی -آن شرف دین و آبروی مسلمین- نخواهد بود كه در معرفی این دو، به راستی و درستی و انصاف سخن رانده و بیش از آن، حد من نیست.
در قسمتی از مقدمه این كتاب آمده است: صلح حسن (ع) با معاویه از دشوارترین حوادثی بود كه امامان اهل بیت پس از رسول اكرم (ص) از ناحیه این امت بدان دچار شدند. امام حسن (ع) با این صلح آن چنان محنت طاقت فرسایی كشید كه هیچ كس جز به كمك خداوند، قادر بر تحمل آن نیست، لیكن او این آزمایش عظیم را با پایداری و متانت تحمل كرد و سربلند و پیروزمند و دست یافته، به هدف خود یعنی مراعات حكم خدا، قرآن، پیامبر و صلاح مسلمانان از آن بیرون آمد و این همان هدفی بود كه او برای هر گفتار و عمل به آن نظر داشت و عشق می ورزید.
آنان كه او را به راحت طلبی و عافیت اندیشی متهم كرده اند و هم آن دسته از شیعیان كه تحت تاثیر شور و احساس، آرزو برده اند كه كاش وی نیز در جهاد با معاویه پایداری می كرد و از راه شهادت، زندگی می یافت و به پیروزی از همان راهی كه برادرش در روز عاشورا رفت و رسید، می رفت و می رسید، این مساله هر دو گروه را در میزان سنجش فكر و خرد، وزن و مقداری نیست.
شگفت آن كه مردم هنوز درباره صلح دچار اشتباه و كج بینی اند و كسی نیست كه با بررسی كامل و با استناد و دلایل و شواهد عقلی و نقلی سیمای این صلح را روشن سازد.
من بارها در این صدد بودم و مشیت حكیمانه خدای عزوجل در این قرار گرفت كه بدین مهم كسی را كه ازهمه سزاوارتر و شایسته تر است برانگیزد و او، فراهم آورنده این كتاب مبتكرانه صلح الحسن است كه به حق در موضوع خود، سخن آفرین است و گذارنده قضاوت راستین و نماینده مرز حق وباطل است.
در فصول درخشنده ای چند از آن كتاب كه نمایشگر فضل مولف بزرگوار است، واقف آمدم و آن را به راستی در كاوشگری و باریك بینی و میانه روی و هم در قاطعیت بیان و استدلال، ریزه كاری و تتبع و پرهیز و احتیاط در نقل گفتارها و رادمنشی در مجادله و احاطه بر چیزهای مناسب موضوع، درعین روانی اسلوب و انسجام سخن و زیبایی و گیرایی یافتم.
شیخ راضی آل یاسین، فرزند شیخ عبدالحسین بن شیخ باقر از علما و محققان و مورخان نجف بود كه به سال 1314 هجری قمری متولد شد و در 15 ذیقعده سال 1372 یعنی درست سال انتشار كتابش صلح الحسن درگذشت.
چاپ ششم كتاب صلح امام حسن (ع) پرشكوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ به قلم شیخ راضی آل یاسین و ترجمه آیت الله سید علی خامنه ای، در سال 1386 از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی در 546 صفحه منتشر شد.
كتاب صلح الحسن به قلم مرحوم شیخ راضی آل یاسین و با مقدمه علامه مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین، در سال 1348 به قلم رهبر معظم انقلاب به فارسی ترجمه شد.
ایشان در مقدمه این كتاب نوشتند: پیش از اینكه به ترجمه این كتاب بپردازم، مدت ها در فكر تهیه نوشته ای در تحلیل موضوع صلح امام حسن (ع) بودم و حتی پاره ای یادداشت های لازم را نیز گرد آورده بودم ولی امتیازات فراوان این كتاب ، مرا از فكر نخستین بازداشت و به ترجمه این اثر ارزشمند وادار كرد.
معظم له در ادامه اظهار امیدواری كردند كه جامعه فارسی زبان نیز همچون ایشان از مطالعه این كتاب بهره گیرند و برای اولین بار درباره این موضوع با اهمیت، كتابی جامع در معرض افكار جویندگان و محققان قرار گیرد.
رهبر انقلاب در ادامه خاطرنشان كردند: درباره كتاب و مولف آن هر چه بنویسم، به شیوایی نوشته سید شرف الدین عاملی -آن شرف دین و آبروی مسلمین- نخواهد بود كه در معرفی این دو، به راستی و درستی و انصاف سخن رانده و بیش از آن، حد من نیست.
در قسمتی از مقدمه این كتاب آمده است: صلح حسن (ع) با معاویه از دشوارترین حوادثی بود كه امامان اهل بیت پس از رسول اكرم (ص) از ناحیه این امت بدان دچار شدند. امام حسن (ع) با این صلح آن چنان محنت طاقت فرسایی كشید كه هیچ كس جز به كمك خداوند، قادر بر تحمل آن نیست، لیكن او این آزمایش عظیم را با پایداری و متانت تحمل كرد و سربلند و پیروزمند و دست یافته، به هدف خود یعنی مراعات حكم خدا، قرآن، پیامبر و صلاح مسلمانان از آن بیرون آمد و این همان هدفی بود كه او برای هر گفتار و عمل به آن نظر داشت و عشق می ورزید.
آنان كه او را به راحت طلبی و عافیت اندیشی متهم كرده اند و هم آن دسته از شیعیان كه تحت تاثیر شور و احساس، آرزو برده اند كه كاش وی نیز در جهاد با معاویه پایداری می كرد و از راه شهادت، زندگی می یافت و به پیروزی از همان راهی كه برادرش در روز عاشورا رفت و رسید، می رفت و می رسید، این مساله هر دو گروه را در میزان سنجش فكر و خرد، وزن و مقداری نیست.
شگفت آن كه مردم هنوز درباره صلح دچار اشتباه و كج بینی اند و كسی نیست كه با بررسی كامل و با استناد و دلایل و شواهد عقلی و نقلی سیمای این صلح را روشن سازد.
من بارها در این صدد بودم و مشیت حكیمانه خدای عزوجل در این قرار گرفت كه بدین مهم كسی را كه ازهمه سزاوارتر و شایسته تر است برانگیزد و او، فراهم آورنده این كتاب مبتكرانه صلح الحسن است كه به حق در موضوع خود، سخن آفرین است و گذارنده قضاوت راستین و نماینده مرز حق وباطل است.
در فصول درخشنده ای چند از آن كتاب كه نمایشگر فضل مولف بزرگوار است، واقف آمدم و آن را به راستی در كاوشگری و باریك بینی و میانه روی و هم در قاطعیت بیان و استدلال، ریزه كاری و تتبع و پرهیز و احتیاط در نقل گفتارها و رادمنشی در مجادله و احاطه بر چیزهای مناسب موضوع، درعین روانی اسلوب و انسجام سخن و زیبایی و گیرایی یافتم.
شیخ راضی آل یاسین، فرزند شیخ عبدالحسین بن شیخ باقر از علما و محققان و مورخان نجف بود كه به سال 1314 هجری قمری متولد شد و در 15 ذیقعده سال 1372 یعنی درست سال انتشار كتابش صلح الحسن درگذشت.
چاپ ششم كتاب صلح امام حسن (ع) پرشكوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ به قلم شیخ راضی آل یاسین و ترجمه آیت الله سید علی خامنه ای، در سال 1386 از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی در 546 صفحه منتشر شد.
