به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژههای خود نوشت:
به گزارش ایلنا، محمدرضا عارف پس از سفر به قم و در جمع خبرنگاران اظهار داشت: طرح گفتوگوی ملی که آن را در مجلس مطرح کردیم، خوشبختانه با استقبال خوبی روبهرو شد؛ البته بنا بود خیلی هم بحثهای گفتوگوی ملی رسانهای نشود که بتوانیم به سمت همگرایی بهخصوص در مسائل مشترک برسیم.
بیشتر بخوانید:
چرا اصلاحطلبان نقش دولت در اقتصاد را انکار میکنند؟
شیوه تشکیل ستاد انتخابات شورای عالی اصلاح طلبان
وی خاطرنشان کرد: در یکی از جلساتی که داشتیم، بحث انتخابات مجلس در اسفندماه سال جاری مطرح و گفته شد که اگر دو جریان اصیل سیاسی کشور، در مسئله انتخابات برخورد جدی نکنند، ممکن است یک عده فرصتطلب به بهانه حضور در انتخابات و کسب رای مردم، وارد بحثهای جدی تخریبی چه علیه شخصیتها و چه علیه کلیت نظام شوند و لذا خوب است که جریانات اصیل انقلاب، روی میثاقنامهای با همین موضوع طرح گفتوگوی ملی، به توافق برسند.
رئیس فراکسیون امید اضافه کرد: در همین راستا بررسیهایی شد و دیدیم خانه احزاب میثاقنامهای درهمین راستا دارد که همین میثاقنامه، توسط کارگروهی که بین نمایندگان مجلس با عنوان کارگروه گفتوگوی ملی تشکیل شده است، بازنگری و بررسی شد؛ همچنین در کارگروهی که در خارج از مجلس هم هست، این موضوع مورد بحث واقع شد و قرار شد با خانه احزاب هم صحبت شود که تقریبا آن میثاقنامه، نهایی شده که انشاءالله وقتی نهایی و قطعی شد و نظرات اعمال شد، آن را جهت اطلاع هم احزاب و هم جریانات سیاسی و هم چهرههای تاثیرگذار در انتخابات مثل ائمه جمعه، ارسال خواهیم کرد که انشاءالله مورد توجه قرار گیرد.
عارف یادآور شد: هدف کلی تدوین میثاقنامه طرح گفتوگوی ملی، این است که ما حس میکنیم دو جریان داخل نظام که از ابتدای انقلاب هم بودند (اصولگرا و اصلاحطلب) و مشترکات فراوانی دارند، بیاییم و روی این مشترکات حرکت کنیم و بهطور طبیعی روی مواردی هم که اختلافنظر هم داریم، بحث کرده و سعی کنیم در چارچوب قانون و رهنمودهای امام و رهنمودهای مقام معظم رهبری، یک اجماعی را در کشور و روی مسائل کلان نظام ایجاد کنیم تا در نهایت بتوانیم در انتخابات اسفندماه، در یک رقابت سالم، تلاش بیشتری برای پاسخ به مطالبات مردم و چالشهای دیگر داشته باشیم.
درباره اظهارات آقای عارف و تحرکاتی که چندماه است با تدارک اصلاحطلبان و به بازی گرفتن چند نفر از اصولگرایان گفتنی است؛ طبعا اصل گفتوگوی برای نیل به اشتراک نظر و کاهش تنش و اختلاف در فضای سیاسی کشور، اقدام پسندیدهای است، اما باید عنایت داشت که با وجود قوانین و مکانیزمهای قانونی روشن، نیازی به کدخدامنشی و این قبیل رفتارهای فراقانونی نیست. افراطیون مدعی اطلاحطلبی طی چند سال گذشته و پس از سرشکستگی در فتنه سال ۸۸ که همپوشانی روشنی با نقشه مشترک آمریکا و اسرائیل و انگلیس داشت، ادعای آشتی ملی و گفتوگوی ملی را برای خروج از مظان اتهام پیش کشیدند و این در حالی بود که آنها برای جلب اعتماد اصولگرایان و مردم و نظام، قبل از هر چیز باید با دست اندرکاران فتنه سبز، اعلام مرزبندی و بیزاری کنند.
در واقع طراحان فتنه سبز، با آلت دست قرار دادن کسانی چون خاتمی و موسوی و کروبی، اقدام به شورش علیه اسلامیت و جمهوریت کردند و تا مرز هتاکی علیه مجالس عزای سالار شهیدان(ع) در روز عاشورا پیش رفتند اما بساط خیانت آنها توسط خود مردم جمع شد.
بنابراین کمترین توقع از مدعیان اصلاحطلبی که خود را وفادار نظام و قانون اساسی معرفی میکنند، این است که با فتنه و فتنهگران، بهعنوان خط قرمز نظام مرزبندی کنند، در غیر این صورت، ناظران و تحلیلگران حق دارند مباحثی چون گفتوگوی ملی را سرپوشی برای بیصداقتی و فریبکاری ارزیابی کنند. آنچه این گمانه را تقویت میکند، اصرار بر رسانهای نکردن تحرکات مذکور است و حال آنکه، در صورت صداقت در این زمینه، نباید مخفیکاری صورت بگیرد. از سوی دیگر منطقاً وقتی جماعتی قانون اساسی و امنیت ملی را در آشوب نیابتی ۸۸ زیر پا گذاشتهاند، باید در عمل، جبران مافات کنند و نه با طرحهای کاغذی. در واقع کسانی که قانون اساسی را نقض کنند، هیچ استعبادی ندارند که طرحهای کمخاصیتی از این دست را نیز زیر پا بگذارند؛ بنابراین برای اثبات برادری باید صراحتاً با فتنهگران ابراز مرزبندی کنند.