کشوری با این همه ثروت وضع مردمش اینه تدبیر و امید!

یک مدیر دلسوز باشه که به جای اینکه فکرش تمام به دست اجنبی و آویزون فلان کشور غربی و بهمان رییس جمهورشون باشه؛ فکرش خلاقانه صرف استفاده بهینه از داشته های خدادادی کشور عزیزمون باشه بسیاری از مشکلات حل میشه. همین یک مورد اگر مافیای بین المللی و داخلی زعفران را پی اش را در افغانستان و اسپانیا بگیرند که اجازه نمیده فراوری زعفران در ایران راه بیفته تا ایران فله این دسترنج را بفروشه بهشون ( شده گاهی حتی به خودشون ضرر میزنند تا سرمایه گذاری در این بخش شکل نگیره ) . کارخانه های بزرگ فرآوری راه بیفته کلی ارز وارد کشور میشه. یک مدیر دلسوز از جنس طهرانی مقدم و احمدی روشن لازمه، یکیش صنعت موشکها را به اوج رسوند و یکیش تو ماشین کنار سایت میخوابید تا مجتمع غنی سازی سنعتی را زودتر راه بندازه. ولی مدیران سیاسی خصوصا اصلاحاتچی که بیش از سه چهارم در تمام اینسالها کشور دستشون بوده چه کردند؟ یا به کشور و نظام تاختند یا اویزون غرب شدند و معطل مرحمت اونها یا گفتند درسته ما تو قدرتیم ولی نمیزارن ما کار کنیم! بهانه و چپاول کشور. فقط و فقط.

چه فایده زحمتش رو این بندگان خدا میکشن ولی پولشو یه دلال از خدا بی خبر ،بی همه چیز میبره