در حال حاضر با معضلات فرهنگی زیادی در جامعه مواجه هستیم؛ بدحجابی و کشف حجاب، ترویج بیحیایی توسط سلبریتیها، وجود لباسهای زننده و مغایر با پوشش اسلامی، سگگردانی و بسیاری موارد دیگر که به بهانههای مخلتف مثل وجود مشکلات اقتصادی، در حاشیه و کمتوجهی قرار دارند. در این میان با وجود سازمانهای فرهنگی مختلف، مدیریت اجرایی واحد، پاسخگو و قوی برای حل معضلات فرهنگی کشور وجود ندارد؛ و این در حالی است که دشمن تهاجم، شبیخون، ناتو، نفوذ و ولنگاری فرهنگی را در فضای حقیقی و مجازی، طی چند دهه گذشته به شدت گسترش داده است، و مسئولان فرهنگی کشور هم در حالت خوشبینانه، اگر خواب نباشند، متأسفانه در این زمینه عملکرد خوبی هم نداشتهاند، و همواره در موضع انفعال بهسر بردهاند. مثلاً در حوزه حجاب و عفاف، شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان سیاستگذار کلان در کشور، قانون گسترش فرهنگ عفاف و حجاب را در سال 84 تصویب، و وظائف تخصصی 15 سازمان و نهاد مرتبط را هم تعیین نمود. اما بعد از گذشت 16 سال هیچ موفقیتی حاصل نشده و حتی عقبگرد شده است و هیچیک از این سازمانها هم پاسخگو نیستند. در زمانی که کرونا در کشور رایج شد با فاصله زمانی کمی ستاد ملی مبارزه با کرونا تشکیل گردید و به نحوی مدیریت واحد در این زمینه صورت پذیرفت؛ حال با وجود این همه معضل فرهنگی، ضرورت تشکیل یک مدیریت واحد و قوی در بالاترین سطح مدیریت اجرایی کشور کاملاً احساس میشود، که بتواند تمام سازمانهای مرتبط و نیز مردم را برای رفع این مشکلات به طور جهادی به میدان بیاورد و بسیج کند، تا انشاءالله سبک فرهنگ ایرانی اسلامی در کشور رایج گردد، و این خواسته بحق ما از دولت و مجلس محترم است تا در اسرع وقت این مدیریت واحد و قوی را تحت عنوان ستاد ملی مبارزه با بحران معضلات فرهنگی، سازماندهی، حمایت و پاسخگو کنند.