خانه سرشار از عشق و امنیت است و اساسا آنچه خانه را از مکان های دیگر جدا می کند، آسایش و آرامشی ست که در این محیط حکم فرماست. اصلا انگار خانه و خانگی بودن، تبدیل به یک صفت شده که استفاده از آن برای هر کلمه دیگر، معانی زیبایی همچون یکرنگی، یکدلی، صمیمیت و دوری از هیاهو و شلوغی را با خود به همراه دارد. حال اگر یک مفهوم زیبا مثل روضه و عزای سیدالشهدا را با صفت خانگی بودن تلفیق کنیم، حاصل آن یک عزاداری خالص و بی ریاست.
