ناجی غرق کی تو استخر آموزش میبینه با ناجی که تو دریا آموزش میبینه 180 درجه فرق داره !

سلام هر چند نباید زحمات این عزیزان را فراموش کرد ولی باید عرض کنم امسال در ساحل کارکنان دولت فرح آباد ساری شاهد نکاتی بودم که ارزش شنیدن دارد. 2 عزیزی که در زیر سایبان غریق نجات بعنوان ناجی باید همواره مراقب شناگران باشند برای تهیه تنقلات مانند کیک و آبمیوه و چیبس و ... با موتور خود همراه باهم به محل تهیه تنقلات رفتند و در حدود 20 الی 30 دقیقه در محل پست خود حضور نداشته و غائب بودند و سپس با هم نیز برگشتند . حال سوال اینجاست که اگر در مدت غیبت آن دو ناجی ، شناگری دچار مشکل شده و غرق می شد چه کسی پاسخگوی جان این عزیز از دسته رفته بود ؟؟؟!!!!!!! هر چند برای مسئولیت های خطیر باید حقوق مکفی بدهند اما در قبول مسئولیت نیز باید ناجیان محترم مختار باشند یعنی یا قبول این مسئولیت با حقوق پیشنهادی را بکنند یا قبول نکنند اما اگر قبول کردند باید ذره ای اهمال و سستی و غیبت در سر پست خود نداشته و خود را در برابر جان مردمی که برای رفع خستگی سالانه به دریا آمده اند مسئول بدانند و کمترین بی مسئولیتی در این حوزه خطرناک از هیچکس پذیرفته نشود که جان انسان که اشرف مخلوقات است چیز کم اهمیتی نیست که اگر خدای نکرده اتفاق بدی مانند مرگ شناگر واقع شود آنگاه دیگر پشیمانی سودی نداشته و علاوه بر پاسخگوئی به خانواده شناگر متوفی باید یک عمر در برابر وجدان خود شرمنده باشد. البته حقیر این نکته را با زبانی نرم و لین به آنان گوشزد کردم. نکته دوم که این ناجیان هر آنچه که می خوردند زباله آن را به ساحل می انداختند و این موضوع نیز مرا بشدت رنج داد. آیا یک مربی نجات صرفا باید ناجی جان انسان ها باشد و لاغیر. یک مربی نجات نباید مربی و معلم و ناجی محیط زیست خود و همه هموطنان خود باشد؟؟!! او باید معلم نظیفی باشد که محیط زیست را از جان خود بیشتر دوست داشته باشد همچون جان شناگران در ساحل. و این اوست که میتواند از مسئولین امر بخواهد که ضمن دادن تذکرات به شناگران ، سطل های زباله ای را تهیه نموده و در دسترس مردم و خودشان قرار دهند تا محیط زیبای ساحل با زباله های نفهمی و بی مبالاتی ما آلوده نشود. وقتی این موضوع را هم تذکر دادم گفت ای بابا از همین امروز از ماشین های عبوری ... تومان عوارض می گیرند خب بیایند و خودشان فکر سطل زباله و نظافت ساحل هم باشند دیگر. این سخن شاید تا حدی درست باشد و رافع مسئولیت مدیران منطقه ای نباشد اما رافع مسئولیت ما هم نیست و همه ما در برابر تمیزی و حفظ محیط زیست باید پاسخگو باشیم یا به مردم یا به وجدان خودمان. مثلا اگر یک نایلون کوچک که همان تنقلات را تهیه کرده ایم را بعنوان کیسه زباله فرض کرده پس از خوردن تنقلات پاکت آنرا درون آن نایلون قرار دهیم آیا کاری صعب و دشوار خواهد بود. بیایید خودمان مربی و ناجی محیط زیست باشیم اگر نجات غریق بودن کاری سخت است ناجی محیط بودن کاری سخت نیست باور کنید و بعد امتحان کنید ... یاعلی مدد

الانی شما استخر میبینی ؟ داداشا مازنی و ... دریا دارن . میخوان برن استخر چیکار ؟ یه چیزی پروندی ها.

ما که نفهمیدیم اگر سواحل نجات غریق دارد پس دریافتنی این وسط چکاره هست.کاش یک گزارشی از دریابانی پخش می کردید هم ما ساحل نشینان بااون ها آشنا بشیم و هم نقاط ابهام روشن تر بشه

قصه نوشتی ها