زمستان سال قبل بود که برای اولین بار به منطقه جرگلان "در استان خراسان شمالی "و روستای دویدوخ سفر کردم. منطقه ای سردسیر با مردمانی گرم و صمیمی و مهمان نواز.یکی از منابع مهم اقتصادی مردم این روستا قالی بافی است.فرش دوروی ابریشم، زیبا و بی نظیر در سطح جهان.برایم بسیار جالب بود که در روستایی دوردست، هنری زیبا و دلنشین و خیره کننده وجود دارد.به این ترتیب در سفردومم به این منطقه تصمیم گرفتم موضوع کارم فرش و ارتباط بافندگان و زندگی یکی از خانواده های قالیباف باشد.آوان گزل زنی ۵۸ ساله همسر آشور آفرین که کار معاملات دام و همچنین معامله فرش انجام میدهد.آنها ۱۰ فرزند دارند ۳ پسر و ۷دختر که ۵تای آنها ازدواج کردند و ۵ دخترشان در حال حاضر کناردست مادر خود کارقالیبافی را انجام میدهند.این خانواده را از این جهت انتخاب کردم، چون آنها بهترین بافندگان این روستا هستند و قالیشان گرانترین قالی روستاست به جهت رنگ، طرح و بافت و همچنین تعداد قالیبافان در این خانه بیشتر از بقیه خانه های روستا است.در بقیه خانه های این روستا زنان به تنهایی قالی میبافند ولی در خانه آوان گزل ۶ نفر در کنار یکدیگر مشغول به این کار هستند. قالی به دستان هنرمند و توانمند دختران ۱۲ ساله به بالا بافته میشود ویک شگفتی بی نظیری می آفرینند.دختران به همراه مادر خود از اوایل صبح تا زمانی که نور درآسمان باشد مشغول بافت فرش میشوند.و روزهای خود را در کنار هم به شادی میگذرانند.و تمامی کار خانه آوان گزل به عهده دختران نوجوانش است و آنها به خوبی از عهده تمامی کارها برمی آیند.