ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف سوفی مسلک فارسی زبان بود. او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره های شاخص خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی شناخته می شود که به عنوان مفسر قرآن، محدث، اهل فن جدل و استاد اخلاق، دستی بر آتش داشته است. عمده شهرت وی بخاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، بخصوص در مدح و ثنای خداوند به زبان های عربی و فارسی بوده است.