لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) نه خورشید را ( در نظام حرکت طبیعی خود ) می سزد که این قمر ( و سایر اقمار خود ) را دریابد ، و نه شب سبقت گیرنده بر روز است ( مثلا به دنبال شب شنبه شب یکشنبه سبقت جوید و روز شنبه را به تأخیر اندازد و حرکت زمین مختل شود ) ، و هر یک ( از خورشید و اقمار آن ) در مدار خاصی شناورند.