به گزارش مشرق، این بیماری بیشتر در کشورهای گرمسیر جهان از جمله ایران، چین، سوریه، عراق و فلسطین و همچنین جنوب شرقی کشورهای پاکستان، هند و روسیه وجود دارد. سالانه ۱۹ هزار مورد ابتلا به سالک در ایران ثبت می‌شود.

این بیماری مناطق گرمسیر و فاقد جنگل بسیار شایع بوده و ابتلا به آن در شهرهای شرقی استان گلستان بسیار گزارش شده است و این استان از نظر بروز بیماری سالک در رتبه ۶ کشور قرار دارد. در مناطق شرقی استان مانند گنبد کاووس و مراوه تپه و همچنین مناطق مرزی که از پوشش کم جنگلی بهره می برند، نسبت به شهرهای غربی این بیماری شیوع بیشتری دارد و آثار آن را بر روی صورت مردم به ویژه کودکان ساکن در این منطقه می توان به وفور دید. سالک با زخم هایی که بر روی بدن ایجاد می کند، بیمار را مورد اذیت و آزار قرار می دهد و چهره او را نازیبا می کند.

یکی از عوامل تاثیرگذار در شیوع این بیماری، عوامل محیطی و شرایط زندگی است. به گفته کارشناسان علوم پزشکی بیماری سالک در استان گلستان از نوع روستایی و مخزن آن موش صحرایی است. عامل این بیماری یک نوع انگل و به وسیله یکی از گونه های پشه خاکی منتقل می شود.

برای پیشگیری از این بیماری هیچ گونه واکسنی وجود ندارد و برای کنترل این بیماری طرح شناسایی لانه های فعال موش صحرایی و تهیه و تدارک طعمه و سموم مورد نیاز برای اجرای طرح مبارزه با موش صحرایی انجام می شود که با این حال همچنان شاهد شیوع این بیماری در روستاهای شرقی و مرزی استان گلستان هستیم و انتظار می رود برنامه های پیشرفته ای برای جلوگیری از شیوع این بیماری در این استان انجام شود.