به گزارش مشرق، اهل‌بیت علیهم‌السلام به سبب جایگاهی که در مقام هدایت، رشد و کمال خلایق و نیز به سبب مقامی که در هدایت آنها به سوی بهترین خیرات و ثمرات الهی بر عهده دارند، خداوند ایشان را مجهز به ابزارهای معنوی، علم لدنی و نیز صاحب فضایل و کرامات فراوانی قرار داد؛ یکی از این ابزارها، ابزار معجزات و کرامات است. این معجزات به قدری فراوان بود که علمای بزرگوار اسلام به جمع‌آوری آنها پرداختند که از جمله ایشان سید هاشم بحرانی صاحب تفسیر مشهور «البرهان» و از عالمان قرن یازدهم هجری که کتابی با عنوان «مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر» درباره معجزات ائمه دوازده‌گانه نوشت و یا شیخ حرّ عاملی که کتابی با عنوان «إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات‏» را نگاشت. 

اما یکی از ثمرات مطالعه معجزات اهل بیت پیامبر (ص)، آشنایی با فضائل آسمانی و غیبی این انوار مقدس است که به طور حتم در اصلاح باورها و ایمانیات نسبت به خداوند متعال تأثیرگذار خواهد بود. همچنین مطالعه این کرامات، انسان مؤمن را از محدوده تاریخ زندگانی عترت و یا نگرش تاریخی به زندگانی این بزرگواران جدا کرده و او را به سوی کمالات معنوی این انوار مقدس سوق می‌دهد و زمینه‌های تقویت اعتماد انسان به خداوند متعال را فراهم می‌آورد.

به عنوان نمونه عبداللّه بن مغیره می‌گوید: موسی بن جعفر علیه‌السلام در منا با زنی مواجه شد که گریه می‌کرد و فرزندانش هم گردش می‌گریستند؛ زیرا گاو آنها مرده بود. حضرت نزدیک آن زن رفت و فرمود: چرا گریه می‌کنی ای کنیز خدا؟ زن گفت: ای بنده خدا، من فرزندانی یتیم دارم و گاوی داشتیم که زندگی من و کودکانم از آن می‌گذشت، اکنون آن گاو مرده و من و فرزندانم از همه‌چیز دست کوتاه و بی‌چاره مانده‏‌ایم.

امام فرمود: ای کنیز خدا، می‌خواهی آن را برای تو زنده کنم؟ به او الهام شد که بگوید بله ای بنده خدا. حضرت به کناری رفت و دو رکعت نماز خواند و اندکی دست بلند کرد و لبهایش را تکان داد. سپس برخاست و گاو را صدایی زد و نفهمیدم با سر عصا یا پنجه‌ی پایش بود که به آن گاو زد؛ ناگهان گاو برخاست و راست ایستاد. زمانی که زن نگاهش به گاو افتاد فریادی کشید و گفت: به پروردگار کعبه این مرد عیسی ابن مریم است. حضرت میان مردم رفت و از آنجا عبور کرد. (مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر، ج‏۶، ص۲۸۸)؛ (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏۱، ص: ۴۸۴)