سرویس جهان مشرق - نشریه آمریکایی فارین پالیسی در یادداشتی به قلم جیم آینهاف سناتور اوکلاهما و عضو کمیته نیروهای مسلح سنا نوشت: تیم بایدن در سنا با مشکل روبرو خواهند شد مگر اینکه ثابت کنند که از شکست توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ درس آموخته‌اند. رئیس‌جمهور جو بایدن بارها قصد خود را برای بازگشت مجدد توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران ابراز داشته است. این یک اشتباه وحشتناک خواهد بود زیرا ایالات متحده هرگز نباید دوباره وارد توافق ناقص شود. در حالی که من و بسیاری از همکارانم در کنگره ایالات متحده از تلاش‌های دیپلماتیک برای پایان دادن به دهه‌ها تقابل ایالات متحده با رژیم ایران حمایت می‌کنیم، باید یک توافق جدید و بهتری حاصل شود تا ما از آن حمایت کنیم.
مخاطبان گرامی، محتوا و ادعاهای مطرح‌شده در این گزارش، صرفاً جهت تحلیل و بررسی رویکردها و دیدگاه‌های اندیشکده‌های غربی منتشر شده است و ادعاها و القائات احتمالی این مطالب هرگز مورد تأیید مشرق نیست.
بازگشت مجدد به برجام منطقی نخواهد بود
توافق قدیمی، هدیه‌ای برای ایران بود. این توافقنامه تحریم‌های مهم علیه تهران را لغو کرد در حالی که فعالیت‌های هسته‌ای آن فقط تا حدودی محدود شده بود - و آن محدودیت‌ها در سال ۲۰۲۵ منقضی می‌شدند. این توافق همچنین نتوانست به توسعه مداوم موشک‌های بالستیک ایران و همه فعالیت‌هایی که به طور گسترده در مطبوعات گزارش شده است، پایان دهد. آن توافق قطعاً اهداف امنیت ملی ایالات متحده را پیش نمی‌برد.
به همین دلایل، وقتی من و بسیاری از همکارانم پس از مذاکره برای رفع بسیاری از اشکالات توافق به جایی نرسیدیم، از خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین از برجام در سال ۲۰۱۸، به شدت حمایت کردیم. ورود مجدد به همان توافق مشکل ساز که تنها چهار سال دیگر منقضی می‌شود، منطقی نخواهد بود.
چهار اصل مورد نظر آمریکا برای توافق جدید با ایران
برای رسیدن به این هدف، هر توافقنامه جدید ایالات متحده با ایران باید به چهار اصل پایبند باشد:
اول، یک توافق جدید با تهران باید جامع باشد. این توافق باید به بودجه رژیم برای عوامل تروریستی وابسته‌اش بپردازد، برنامه موشک‌های بالستیک تهران را محدود کند و همه راه‌های دستیابی به توانایی تولید سلاح هسته‌ای را ببندد.
دوم، یک معامله باید شامل نظرات متحدان ما باشد. هرگونه مذاکره باید به شدت نظرات و نگرانی‌های اسرائیل و شرکای عرب ما را در نظر بگیرد و امضای ایالات متحده منوط به حمایت آنها باشد. شرکای ما در یک معامله بد بیشترین ضرر را می‌بینند و می‌توانند به یک توافق خوب مشروعیت اساسی دهند. آنها نباید مانند زمان دولت اوباما کنار گذاشته شوند و ما هرگز نباید مانند توافق قبلی با ایران معامله‌ای انجام دهیم که بیشتر آنها را به خطر بیندازد.
سوم، یک قطعنامه باید دائمی باشد. مقررات و محدودیت زمانی وجود نداشته باشد که در نهایت به ایران اجازه دهد از توانایی تولید تسلیحات هسته‌ای برخوردار بشود، همانطور که در معامله فعلی اتفاق افتاد، و یا بحث مربوط به فعالیت‌های تروریستی خود را به طور نامحدود به تعویق می‌اندازد.
چهارم، اجرای هر معامله باید شفاف باشد، و امکان بازرسی منظم و بدون قید و شرط از برنامه هسته‌ای ایران را فراهم کند و همچنین ایران را ملزم به آشکار کردن کلیه فعالیت‌های هسته‌ای قبلی خود کند.
حفظ اهرم فشار علیه ایران از طریق تثبیت تحریم‌های فعلی
این سناتور آمریکایی در بخش دیگری از یادداشت خود نوشت: من از دولت بایدن می‌خواهم که اکنون مقدمات لازم را ایجاد کند تا در صورت آماده بودن تهران، پایه و اساس یک توافق جدید فراهم شود. این به معنای حفظ اهرم فشار علیه ایران از طریق تثبیت تحریم‌های فعلی و استقرار بیشتر نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه است - فشاری که تنها با تغییرات واقعی و قابل اثبات در رفتار ایران قابل کاهش است. این همچنین به معنای آغاز گفتگوها با متحدان اروپایی و شرکای منطقه‌ای ما برای هماهنگی اولویت‌ها برای یک توافق جدید است.
بایدن همچنین باید برای سمت‌های ارشد امنیت ملی، از معرفی مقامات دولت سابق اوباما که مستقیماً در مذاکره در مورد توافق اصلی ایران نقش داشته و همچنین افرادی که آن را تبلیغ می‌کردند، خودداری کند. تا زمانی که این نامزدها نتوانند نشان دهند که از اشتباهات قبلی خود درس گرفته‌اند، روند تأیید آنها در سنا دشوار خواهد بود.
در پایان گزارش فارین پالیسی آمده است: من و همکارانم کاملاً امیدواریم که از درگیری بیشتر با ایران جلوگیری کنیم. دولت بایدن فرصتی برای ایجاد یک توافق دیپلماتیک واقعاً جامع، فراگیر و دائمی با حمایت هر دو حزب کنگره دارد. بایدن می‌تواند از تکرار همان اشتباهاتی که در زمان معاونت ریاست جمهوری اوباما انجام داد، خودداری کند. توافق جدیدی که به این اهداف دست یابد، نتیجه بهتری را تضمین می‌کند - توافقنامه‌ای که منوط به انتخابات بعدی ریاست جمهوری یا کنگره نخواهد بود و توافقنامه‌ای که به ایالات متحده امکان می‌دهد تا بیشتر بر روی چالش‌های روسیه و چین تمرکز کند.