به گزارش مشرق، در طلیعه دوران هسته‌ای، آمریکا امیدوار بود که بتواند در عرصه این سلاح جدید یکه‌تاز باشد اما اسرار و فناوری ساخت بمب اتمی خیلی زود گسترش یافت و کشورهای دیگر نیز به آن دست یافتند.
پایگاه اطلاع رسانی « armscontrol » در گزارشی درباره تعداد تسلیحات هسته‌ای موجود در جهان نوشت که آمریکا نخستین آزمایش انفجار هسته‌ای خود را در جولای ۱۹۴۵ (تیرماه ۱۳۲۴) انجام داد و در آگوست ۱۹۴۵ (مرداد ۱۳۲۴) دو بمب اتمی بر روی دو شهر هیروشیما و ناگازاکی ژاپن انداخت. تنها چهار سال بعد، اتحاد جماهیر شوروی نخستین آزمایش انفجار هسته‌ای خود را انجام داد. انگلیس در سال ۱۹۵۲، فرانسه در سال ۱۹۶۰ و چین نیز در سال ۱۹۶۴ به سلاح هسته‌ای دست یافتند.
آمریکا و کشورهایی که به سلاح هسته‌ای دست یافته بودند در تکاپوی جلوگیری از دست یابی کشورهای بیشتر به سلاح هسته‌ای افتادند و در سال ۱۹۶۸ درباره پیمان منع اشاعه هسته‌ای (ان‌پی‌تی) مذاکره کرده و در سال ۱۹۹۶ نیز درباره پیمان جامع منع آزمایش هسته‌ای به توافق رسیدند.
رژیم صهیونیستی، هند و پاکستان نیز هرگز ان‌پی‌تی را امضا نکرده و دارای زرادخانه‌های هسته‌ای هستند.
زمانی که ان‌پی‌تی حاصل شد، زرادخانه‌های هسته‌ای آمریکا و اتحاد جماهیر شوروری (روسیه) دارای ده‌ها هزار سلاح هسته‌ای بود. اما از سال‌های ۱۹۷۰ و پس از چند دور مذاکره، ابتکارها و توافقنامه‌های دوجانبه کنترل تسلیحات هسته‌ای، به کاهش حجم و تعداد زرادخانه‌های هسته‌ای کمک کرد.
تقریبا ۹۰ درصد کلاهک‌های هسته‌ای در جهان در اختیار دو کشور آمریکا و روسیه قرار دارند
امروزه، آمریکا و روسیه هر کدام تقریبا ۱۳۵۰ کلاهک جنگی راهبردی را بر روی صدها بمب‌افکن و موشک نصب کرده و به مدرن سازی سامانه‌های پرتاب هسته‌ای خود پرداخته‌اند.
علاوه بر آن، روسیه و چین تعدادی کلاهک‌های جنگی هسته‌ای غیر راهبردی دارند که تحت هیچگونه پیمانی که آنها را محدود می‌کند قرار ندارد.
چین، هند و پاکستان همگی در حال پیشبرد طرح‌های موشک‌های بالستیک جدید، موشک‌های کروز و سامانه‌های هسته‌ای دریایی هستند.
علاوه بر آن، پاکستان با توسعه قابلیت‌های تاکتیکی تسلیحات هسته‌ای برای مقابله با تهدیدهای نظامی هند، آستانه استفاده از سلاح هسته‌ای را کاهش داده است. کره شمالی نیز همچنان به پیشبرد برنامه تسلیحات هسته‌ای خود ادامه می‌دهد.
کشورهایی که سلاح هسته‌ای آنها برسمیت شناخته شده است
کشورهای هسته‌ای جهان پنج کشور هستند که شامل چین، فرانسه، روسیه، انگلیس و آمریکا است که به صورت رسمی در پیمان ان‌پی‌تی به عنوان دارنده تسلیحات هسته‌ای شناخته می‌شوند اما تحت بند ششم پیمان ان‌پی‌تی قرار نیست که این پنج کشور چنین سلاح‌هایی را برای همیشه داشته باشند.
در سال ۲۰۰۰، پنج کشور هسته‌ای تعهد بی چون و چرایی دادند که حذف کامل زرادخانه‌های هسته‌ای خود را انجام دهند.
به دلیل ماهیت محرمانه‌ای که این کشورها درباره زرادخانه‌های هسته‌ای خود دارند، بیشتر آمارها درباره سلاح‌های هسته‌ای که این کشورها در اختیار دارند به صورت برآوردی است که این سلاح‌ها شامل سرهای جنگی راهبردی و کوتاه برد و بمب‌های هسته‌ای کم بازده هستند.
چین
در مجموع ۳۲۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد.
فرانسه
حدود ۲۹۰ کلاهک هسته‌ای دارد
روسیه
در بیانیه پیمان نیواستارت در مارس ۲۰۲۰ آمده است: ۱۳۲۶ کلاهک جنگی بر روی ۴۸۵ موشک بالستیک بین قاره‌ای، موشک‌های بالستیک با قابلیت پرتاب از زیردریایی و بمب‌افکن‌های راهبردی.
فدارسیون علوم آمریکا برآورد کرده که روسیه ۴۳۱۵ کلاهک هسته‌ای دارد که شامل ۱۵۷۰ عدد کلاهک راهبردی تهاجمی، ۱۸۷۵ کلاهک غیر راهبردی و ۲۰۶۰ کلاهک از رده خارج است که منتظر از بین بردن هستند.
انگلیس
حدود ۲۱۵ کلاهک راهبردی دارد که برآورد شده ۱۲۰ عدد آن بر روی موشک نصب شده و ۹۵ عدد نیز در انبار قرار دارند. انگلیس در مجموع دارای دارای ۴ زیردریایی هسته‌ای «ونگارد» با قابلیت پرتاب موشک هسته‌ای است که به طور اختصاصی بازدارندگی هسته‌ای دریایی این کشور را تشکیل می‌دهد.
آمریکا
بیانیه نیواستارت در مارس ۲۰۲۰: ۱۳۷۳ کلاهک هسته‌ای راهبردی که بر روی ۶۵۵ موشک بالستیک بین قاره‌ای، موشک‌های بالستیک با قابلیت پرتاب از زیردریایی و بمب‌افکن‌های راهبردی.
همچنین برآورد می‌شود که آمریکا دارای ۱۵۰ بمب گرانشی هسته‌ای B-۶۱ است که در ۶ پایگاه پیمان آتلاتیک شمالی (ناتو) در ۵ کشور اروپایی مستقر شده است که این پایگاه‌ها عبارتند از «آویانو» و «غدی» در ایتالیا، «بوچل» در آلمان، «اینجرلیک» در ترکیه، «کلین بروجل» در بلژیک و «ولکل» در هلند است. همچنین برآورد می‌شود که آمریکا در مجموع ۲۳۰ بمب گرانشی هسته‌ای B-۶۱ در زرادخانه‌های هسته‌ای خود دارد.
فدراسیون علوم آمریکا نیز برآورد کرده که آمریکا در مجموع ۵۸۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد که ۳۸۰۰ کلاهک هسته‌ای این کشور در زرادخانه‌ها قرار داشته و ۲۰۰۰ کلاهک هسته‌ای نیز از رده خارج بوده و منتظر از بین بردن می‌باشد.
اما دولت‌هایی نیز وجود دارند که پیمان ان‌پی‌تی را امضا نکرده و دارنده تسلیحات هسته‌ای هستند.
هند، پاکستان و رژیم صهیونیستی هرگز پیمان ان‌پی‌تی را امضا نکرده و به عنوان دارنده تسلیحات هسته‌ای به شمار می‌آیند.
هند نخستین سلاح هسته‌ای خود را در سال ۱۹۷۴ آزمایش کرد. این آزمایش پاکستان را تحریک کرد تا کار بر روی برنامه تسلیحات هسته‌ای مخفیانه خود را تسریع بخشد.
هند و پاکستان هر دو به طور آشکار، با انجام آزمایش هسته‌ای در ماه مه ۱۹۹۸، توانمندی‌های تسلیحات هسته‌ای خود را به نمایش گذاشتند.
رژیم صهیونیستی نیز تا کنون به صورت آشکارا آزمایش هسته‌ای انجام نداده و نه انکار و نه تایید کرده که دارای تسلیحات هسته‌ای است. اگر چه جامعه جهانی می‌داند که رژیم صهیونیستی دارنده تسلیحات اتمی است اگر چه تعداد دقیق این تسلیحات نامشخص است.
برآورد تسلیحات هسته‌ای در هند، پاکستان و رژیم صهیونیستی بر اساس مقدار پلوتونیوم و اورانیوم غنی شده با درصد بالاست که هر کدام از این دولت‌ها دارای آن هستند. مواد شکافت پذیر عنصر کلیدی برای ساخت تسلیحات هسته‌ای به شمار می‌آید. هند و رژیم صهیونیستی در تسلیحات هسته‌ای خود از پلوتونیوم استفاده می‌کنند اما گمان می‌رود که پاکستان از اورانیوم با درصد غنای بالا برای ساخت تسلیحات هسته‌ای خود استفاده کرده است.
هند:
بر اساس برآوردها این کشور دارای ۱۵۰ کلاهک هسته‌ای است.
پاکستان:
این کشور تقریبا ۱۶۰ کلاهک هسته‌ای دارد.
رژیم صهیونستی:
برآورد می‌شود که این رژیم ۹۰ کلاهک هسته‌ای در زرادخانه‌های خود داشته و مواد شکافت پذیر کافی برای ساخت ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای دیگر نیز دارد.
کره شمالی نیز کشوری است که از پیمان ان‌پی‌تی خارج شده است.
کره شمالی که به ان‌پی‌تی پیوسته بود به عنوان کشور غیرهسته‌ای شناخته می‌شد اما در سال ۲۰۰۳ خروج خود از این پیمان را اعلام کرده است. کره‌شمالی به تست تسلیحات هسته‌ای و موشک‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای پرداخته است اما درباره تعداد تسلیحات هسته‌ای که کره‌شمالی در اختیار دارد اطمینانی وجود ندارد.
در ژانویه ۲۰۲۰ برآورد شده بود که کره شمالی تقریبا ۳۰ تا ۴۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد. از سوی دیگر برآورد شده که این کشور ۲۰-۴۰ کیلو پلوتونیوم و ۲۵۰-۵۰۰ کیلوگرم اورانیوم با درصد غنای بالا در اختیار دارد که برای ساخت ۶-۷ سلاح هسته‌ای کافی است.