سرویس جهان مشرق _ امارات متحده عربی که تا قبل از دهه هفتاد میلادی عملا وجود نداشته و منطقه جغرافیایی آن با عنوان «امارات متصالحه» و «امارات ساحل عمان» معرفی می‌شد، به عنوان یک شیخ نشین عرب نوظهور در منطقه خلیج فارس طی سالهای اخیر تکاپوی زیادی برای یافتن جایگاه منطقه ای انجام داده است. مهمترین هم پیمان امارات در منطقه عربی، عربستان سعودی است که بزرگترین همکاری این دو کشور به جنگ ویرانگر یمن برمیگردد؛ جایی که در سال ۲۰۱۵ ابوظبی با طمع نقش آفرینی در سطح منطقه و تسلط بر جنوب یمن تبدیل به متحد اصلی ریاض در تحمیل این جنگ فاجعه بار ضد یمنی ها شد.

تلاش امارات برای یافتن جایگاه منطقه ای و رقابت با عربستان

البته همین جنگ مقدمه ای برای علنی شدن اختلافات میان عربستان و امارات بود و روابط این دو کشور به دلیل اختلاف نظرهای گسترده در جنگ یمن و همچنین رقابت برای تسلط بر جنوب این کشور از مرحله همگرایی وارد فاز واگرایی شده و در مرحله کنونی ریاض و ابوظبی تبدیل به ۲ رقیب اصلی در زمینه نفت و اقتصاد شده اند و حتی امارات در صدد گرفتن جای عربستان در منطقه است.

نقش مخرب امارات در کشورهای عربی

سیاست خارجی امارات نیز همانند دیگر شیخ نشینان خلیج فارس به طور ویژه وابسته به آمریکا بوده و همچنین از سالهای گذشته روابط محرمانه با رژیم صهیونیستی داشت. اما از یک سال اخیر که روابط این دو طرف علنی شده و تا حد امضای توافق عادی سازی پیش رفت، امارات به شکل گسترده علاوه بر عمل به خواسته های آمریکا در تلاش آشکار برای تامین منافع اسرائیل در کشورهای منطقه و به ویژه کشورهای تحت نفوذ خود است.

در واقع امارات از هیچ تلاشی برای نفوذ به کشورهای عربی که از بحرانهای داخلی رنج میبرند، دریغ نمیکند. یکی از کارآمدترین اقدامات ابوظبی در این زمینه، تکیه بر پروژه خرابکاری در کشورهای عربی با تاثیرگذاری بر شخصیت های سیاسی و نظامی این کشورهاست. امارات هرکجا که فرصت داشت این پروژه خود را عملی کرده است؛ از یمن گرفته تا فلسطین و اردن و مصر و سودان و لبنان و عراق.

در این میان عراق یکی از مهمترین ایستگاه های خرابکاری امارات است که اغلب اقدامات ابوظبی در این زمینه به شکل محرمانه انجام می شود.

عراق؛ مهمترین ایستگاه خرابکاری های ابوظبی در منطقه

بعد از اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ در برخی کشورهای عربی که موج آن به شکل گسترده به عراق نیز رسید تا اکنون که عراقی ها در حال دست و پنجه نرم کردن با پیامدهای نتیجه مشکوک انتخابات پارلمانی هستند، نقش مخرب ابوظبی در این کشور به وضوح مشاهده میشود.

-با آغاز اعتراضات مردمی در عراق در اکتبر ۲۰۱۹، ابوظبی تلاش کرد، کودتای نظامی که برای آن برنامه ریزی کرده بود را اجرایی کند. در جریان اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ منابع عراقی از دستگیری یک باند وابسته به امارات در عراق خبر دادند که قصد داشتند تظاهرات مردم عراق را به نفع خود هدایت کنند. این باند مستقیما وابسته به «طحنون بن زاید» مشاور امنیت ملی امارات و برادر «محمد بن زاید» ولیعهد ابوظبی بود. فعالیت گسترده رسانه های وابسته به امارات در جریان اعتراضات ۲۰۱۹ عراق نیز موضوع پوشیده ای نیست.

-ابوظبی از برگزاری همه پرسی اقلیم کردستان عراق حمایت تمام قدی در سال ۲۰۱۷ به عمل آورد و این موضوع سبب مخالف بغداد در آن زمان شد. یک سال پس از آن محموله مواد مخدر و تسلیحات از امارات به عراق از طریق بنادر بصره توقیف شد اما فشار شدیدی وارد شد تا موضوع آشکار نشود. درحال حاضر نیز قاچاق مواد مخدر از امارات به عراق به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. محموله‌های مواد مخدر شامل تریاک و قرص‌های روان‌گردان است که بسیاری از کاربران اجتماعی عراقی، از این گونه رفتار امارات با کشورشان گلایه کرده‌اند و آن را نشانه تلاش این کشور برای نابودی روحی و روانی و به انحراف کشیدن جوانان عراقی دانسته‌اند.

- حمایت امارات از تروریست ها در عراق نیز از جمله دیگر ابعاد نقش مخرب ابوظبی در این کشور محسوب میشود و اخیرا مردم و فعالان عراقی با اشاره به اینکه رد پای امارات و عربستان در حمایت از تروریست‌ها مشخص است، از دستگاه قضاء و پارلمان می‌خواهند اقداماتی را در سطح بین المللی برای مجازات این دولت‌ها دنبال کنند. همچنین نمایش آثار باستانی ربوده شده از عراق در موزه ابوظبی دلیل دیگری بر ارتباط امارات با داعش در عراق است.

پروژه شوم امارات برای اقتصاد عراق و جاده ابریشم

اما همانطور که گفته شد نقش مخرب امارات در عراق صرفا مربوط به سطح امنیتی و سیاسی نیست؛ بلکه به اقدامات گسترده ابوظبی علیه اقتصاد عراق نیز مربوط می شود.

در همین راستا «امل عطیه» یکی از اعضای ائتلاف فتح عراق اخیرا فاش کرد که امارات با سرمایه گذاری در بندر «فاو» به دنبال تخریب جاده ابریشم است و دولت کنونی عراق حق امضای هیچگونه توافق با سایر کشورها را ندارد؛ چرا که این دولت منحصراً دولتی است که امور کشور را تا زمان تشکیل دولت جدید اداره می کند.

از طرف دیگر «نوری مالکی» رئیس ائتلاف دولت قانون نیز نسبت به این اقدام امارات هشدار داد؛ به ویژه بعد از اینکه «ناصر حسین الشبلی»، وزیر حمل و نقل عراق پیشتر از درخواست قطر و امارات برای سرمایه گذاری در بندر بزرگ فاو خبر داده بود.

ترس از خرابکاری امارات علیه پروژه جاده ابریشم به این دلیل است که این کشور مطمئناً تلاش خواهد کرد تا سرعت ساخت بندر فاو را کاهش دهد؛ با این هدف که بنادر امارات و در صدر آنها بندر «جبل علی» همچنان اهمیت و رتبه خود را در بین بنادر جهان حفظ کنند به ویژه اینکه بندر فاو در مقایسه با مسیر عبور از دریای عمان و دریای سرخ قادر است مسافت زیادی را برای حمل و نقل کالاهای تجاری تا دریای مدیترانه کوتاه کند.

علاوه بر آن «طحنون بن زاید» رئیس اداره اطلاعات و امنیت امارات که از او به عنوان مسئول پرونده عراق در ابوظبی یاد شده است در موضع گیری در زمان دولت «عادل عبدالمهدی»، گفته بود: «از نظر ما، بین بنادر منطقه‌ای که اقتصاد امارات را طی ۳۰ آینده تحت الشعاع قرار می‌دهند، تفاوتی وجود ندارد، خواه بندر «گوادر» (پاکستان) باشد که چین درصدد بهره برداری از آن است یا بندر «فاو» (عراق). ما اجازه نمی‌دهیم که برخی‌ها به حساب بازگشت امارات به عصر بیابانگردی، رشد و شکوفایی پیدا کنند.

 پروژه های خرابکارانه امارات در عراق در دوره اخیر  به شکل زیر است که در نتایج انتخابات پارلمانی این کشور نمود پیدا میکند:

-حمایت از نیروهای سیاسی عراق و از جمله «محمد الحلبوسی» رئیس فعلی پارلمان این کشور از طریق تامین بودجه مالی کمپین‌های انتخاباتی و کمک به آنها برای خریدن رای؛ با این هدف که فراکسیون پارلمانی موردنظر امارات که بتواند منافع این کشور را در سرویس های دولتی عراق تامین کند روی کار بیاید.

- مداخله فنی در فرآیند انتخابات از طریق شرکت DARK MATTER  که در موارد زیادی متهم به جاسوسی های الکترونیکی است و همین امر فرضیه ها در خصوص  تقلب در نتیجه انتخابات پارلمانی عراق را تقویت می کند.

- حمایت امارات از تیم پایبند به نتیجه فعلی انتخابات پارلمانی عراق که هنوز پاسخ قانع‌کننده‌ای به اعتراضات گسترده مردمی نسبت به تخلفات صورت گرفته در جریان این انتخابات اعم از تقلب و خطاهای فنی، نداده است.   این در حالی است که به دلیل سوء مدیریت کمیساریای عالی انتخابات و سایر نهادهای مربوطه، اعتراضات مسالمت آمیز به نتیجه انتخابات خیلی زود به خشونت کشیده شد و در جریان درگیری گسترده نیروهای امنیتی با  معترضان شمار زیادی کشته و زخمی شدند. به همین دلیل بسیاری از  ناظران معتقدند که ناآرامی های اخیر عراق را نباید جدا از نقش مخرب امارات دانست.

- حمایت امارات از کنفرانس عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی که طی دوره اخیر در اقلیم کردستان عراق در شهر اربیل برگزار شد.

- حمایت ابوظبی از پروژه جدایی اقلیم کردستان از دولت مرکزی عراق  که زمینه ساز تجزیه این کشور به سه قسمت در چارچوب طرح معروف آمریکا برای تجزیه عراق خواهد بود.

- حمایت گسترده امارات از انجمن‌های غیردولتی در جریان اعتراضات اکتبر  ۲۰۱۹ و همچنین انتخابات پارلمانی عراق.

همانطور که گفته شد این سیاست جاه طلبانه امارات صرفا مربوط به عراق نبوده و در سراسر کشورهای عربی حتی کشورهای خارج از قاره اسیا نیز ادامه دارد. این رویکرد ابوظبی به ویژه بعد از امضای توافق سازش با رژیم صهیونیستی بیش از قبل رنگ و بوی امنیتی به خود گرفته و به ویژه عملیات های جاسوسی مشترک ابوظبی با صهیونیست ها و استفاده از فناوری جاسوسی اسرائیل زنگ خطر را برای کشورهای منطقه از جمله کشورهایی همچون عراق که همواره درگیر پیامدهای مداخلات خارجی هستند به صدا در می آورد.