به گزارش مشرق، حسن رشوند طی یادداشتی نوشت: امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه جمعه گذشته با گروهی از چهره‌های معاند ضدایرانی متشکل از مسیح علی‌نژاد، رؤیا پیرایی، لادن برومند و شیما بابایی در کاخ الیزه دیدار کرد. دیداری که کاخ الیزه در بیانیه‌ای پیرامون آن اعلام کرد: «مکرون در این دیدار ضمن ادای احترام به زنان ایران، آنها را به‌دلیل «انقلاب» جاری که در حال پیشبرد آن هستند، مورد تحسین قرار داد.»
مسیح علی‌نژاد هم که محور دیدار با مکرون بود در توییتی نوشت: «در دیدار با رئیس‌جمهور فرانسه گفتم آنچه در ایران دارد اتفاق می‌افتد، انقلاب است. فرانسه می‌تواند نخستین کشور باشد برای به رسمیت شناختن این انقلاب. به‌جای جمهوری‌اسلامی با چهره‌های اپوزیسیون در آینده دیدار و اتحادیه اروپا را برای پذیرش یک ایران سکولار آماده کنید.»
در باره این دیدار و مسائل پیرامونی آن چند نکته وجود دارد که عبارتند؛
۱- استفاده از واژه «انقلاب» برای آشوب های اخیر توسط مکرون نشان از اشتباه محاسباتی و تحلیلی رئیس جمهور فرانسه از اتفاقات این روزهای ایران دارد. شاید زمانی که مکرون کلمه انقلاب را از علی نژاد شنید خود را سوار بر «ماشین زمان» ۱۴ مهر ۵۷ می دید و احساس می کرد که او « ژرژ ژیسکار دِستَن» رئیس جمهور وقت فرانسه است که در کاخ الیزا نشسته و می تواند انقلاب دیگری را در ایران به تصور غلط ، به نام خود ثبت کند.
این در حالی است که نه او «ژیسکار دستن» است که در رقابت با آمریکایی ها بدنبال ایفای نقش بود و نه امام راحل، مسیح علی نژاد است که در خاک فرانسه وقتی دولت « دستن» بدنبال ارسال پیام امام به ملت ایران به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید بود دو روز بعد در منزل یکی از ایرانیان در نوفل لوشاتو مأمورین کاخ الیزه نظر رئیس جمهور فرانسه را مبنی بر اجتناب از هرگونه فعالیت سیاسی به امام ابلاغ کردند که ایشان درگفتگو با نمایندگان دولت فرانسه دربارۀ آزادی بیان و فعالیت در فرانسه در واکنشی تند تصریح کرده بود که این گونه محدودیت ها خلاف ادعای دموکراسی است و اگر او ناگزیر شود تا از این فرودگاه به آن فرودگاه و از این کشور به آن کشور برود باز دست از هدفهایش برنخواهد کشید.
امام عزیز ما رهبری انقلابی را بر عهده داشت که خود مبدع آن بود و در پاسخ به ایجاد محدودیت رئیس جمهور فرانسه گفته بودند که حاضر است از این فرودگاه به آن فرودگاه بروند ولی زیر بار نسخه پیچیده شده رئیس جمهور کشوری نمی روند و هیچ محدودیتی را نمی پذیرند.
این بر خلاف عملی است که مسیح علی نژاد و جمع زنان همراه او انجام دادند.
امام در طول نزدیک به ۵ ماهی که در نوفل لوشاتو بودند یکبار به دیدن « دستن» نرفتند که رئیس جمهور فرانسه و همه دولت های غربی برای چنین دیداری خود را به آب و آتش می زدند و اصلا در معادله انقلاب خویش نه دولت فرانسه و نه هیچ دولتی را به حساب نیاوردند.
این در حالی است که مسیح علی نژاد هم در دیدار با پمپئو وزیر خارجه دولت ترامپ و هم در دیدار با مکرون چند سالی است که دم تکان می دهد و نمایندگان کنگره آمریکا و پارلمان اروپا را واسطه یک دیدار ۲۰ دقیقه ای با پمپئو یا یک ساعته با مکرون می کند.
۲- زمانی که امام در فرانسه بودند « ژیسکار دستن » از جمله روسای جمهوری بود که هم کشورش از قدرت خوبی در جهان برخوردار بود و هم او شخصیتی بود که در دیگر روسای جمهور اروپا تا حدود زیادی اثر گذار بود.
امروز فرانسه در کجای قدرت جهانی قرار دارد و مکرون کدام معادله جهانی و صلح منطقه ای را توانسته با توانمندی خود حل و فصل کند.اکنون که جهان شاهد جنگ اوکراین و روسیه است و کشورهای غربی به قول خودشان در وحشت سرمای زمستان قرار دارند و نرسیدن سوخت روسیه مرگ شهروندان اروپایی را رقم خواهد زد، مکرون در کجای این معاله قرار دارد که نمی تواند شهروندان کشورش را از سرما نجات دهد. لاف در غریبی یعنی اینکه رئیس جمهور مفلوکی نتواند مردم خود رااز سختی و سرما نجات دهد و سخن از انقلاب در کشور دیگر بزند.
۳- اگر آقای مکرون تاریخ مبارزاتی ملت ایران و امام راحل که منتهی به انقلاب ۵۷ شده بود را خوانده بود حتما زمانی که علی نژاد حرف از انقلاب زنانه در ایران می زد و بدون اینکه حرف علی نژاد راتکرار کند این نکته را به او گوشزد می کرد که در انقلاب ۵۷ ، رژیم پهلوی امام را مجبور به ترک وطن کرد و به عراق هم سفارش کرد همه تضقیقات و محدودیت ها را برای امام بکار بندد و با همه این سختی ها ، لحظه ای امام از مبارزه دست نکشیدند و دیگر مبارزان انقلابی هم بارها و بارها زیر بدترین شکنجه های حکومت پهلوی قرار گرفتند اما آرام ننشستند.
این در حالی است که علی نژاد و مخالفین دیروز و معاندین امروز جمهوری اسلامی تا یکی دو دهه پیش تا آخرین لحظه در کشور فعالیت عادی و رسانه ای خود را داشتند و امروز در آمریکا و اروپا در سایه دلارهای سعودی و رسانه های بی بی سی و اینترنشنال هر اعتراض و تجمعی را تفسیر به انقلاب مردم ایران می کنند. مکرون باید به علی نژاد می گفت مردم ایران انقلابی که مدعیانش در کاخ سفید و الیزه بدون پرداخت هیچ هزینه ای شعار می دهند و آروغ روشنفکری از جنس زنانه می زنند را هیچگاه نمی پذیرند.
۴- نکته دیگر اینکه ممکن است مسیح علی نژاد و هم پیاله های او از تاریخ چهار انقلاب بزرگ جهان که از قضا یکی از آنها انقلاب بزرگ فرانسه بود کم اطلاع باشند ولی رئیس جمهور فرانسه که می داند هر حرکت جنبشی که منتهی به انقلاب نمی شود که اگر چنین بود یکسال پیش که اکثر شهرهای فرانسه با حرکت اعتراضی « جلیقه های زرد» که با خشونت کم سابقه پلیس همراه بود باید امروز منتهی به انقلاب می شد.
به نظر می رسد مکرون با چهار تا شعار ساختارشکنانه و کشف حجاب جماعتی در ایران دچار توهّم شده است و البته این نشان از ناپختگی سیاستمداران امروز کشورهای غربی دارد که در تحولات منطقه و جهان تا مزه شکست را همچون جنگ سوریه نچشیدند نفهمیدند که نباید از مشتی تروریست یا مخالف نظامهای سیاسی مستقل با راهبردهای غلط خود دفاع کنند.