به گزارش مشرق به نقل از گاردین، مطالعه جدید نشان می دهد افرادی که به طور متوسط ۱.۵ ساعت در روز در معرض نور بیرون قرار می گیرند، بدون توجه به استعداد ژنتیکی آنها برای افسردگی، کمتر خطر ابتلا به آن را دارند. افرادی که زمان بیشتر یا کمتر از آن را در خارج از منزل سپری می کردند، بیشتر در معرض خطر افسردگی بودند. این مطالعه در مجله Translational Psychiatry منتشر شد.

افسردگی بیماری روانی رایجی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری شامل ترکیبی از علائم عاطفی، شناختی و فیزیکی، مانند احساس غم، خستگی، مشکل در تمرکز، تغییر در اشتها یا الگوی خواب و کمبود انگیزه است. تعداد بیماران مبتلا به افسردگی در سال های اخیر در سراسر جهان رو به افزایش بوده است.

اعتقاد بر این است که این مشکل ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی است. احتمال ابتلای فرزندان والدین با سابقه افسردگی ۳ تا ۴ برابر بیشتر از فرزندان والدین غیرافسرده است. مطالعات ژن‌های خاصی را شناسایی کرده‌اند که با افزایش خطر افسردگی مرتبط هستند.

خطر افسردگی نیز با عواملی مانند در دسترس بودن نور در فضای باز مرتبط است. نور فضای باز بر فرآیندهای فیزیولوژیکی مهم بدن تأثیر می گذارد. هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار می گیرد، واکنش شیمیایی ایجاد می کند که یک مولکول خاص در پوست را به ویتامین D فعال مورد نیاز بدن انسان تبدیل می کند. همچنین مشخص شده که قرار گرفتن در معرض نور فضای باز باعث کاهش غلظت هورمون استرس کورتیزول می شود.

جینگ لین، نویسنده این مطالعه به همراه همکارانش می خواستند ارتباط بین زمان سپری شده در نور فضای باز و خطر افسردگی را بررسی کنند.

نتایج نشان داد که ۳.۵۸ درصد از شرکت کنندگان این آزمایش در طول ۱۲.۵ سال مورد تجزیه و تحلیل در مطالعه، مبتلا به افسردگی بودند. شرکت‌کنندگانی که به افسردگی مبتلا شده‌اند، در مقایسه با بقیه نمونه‌های مورد مطالعه، مسن‌تر، اغلب زن و اغلب سیگاری‌تر بودند. آنها همچنین هرگز یا به ندرت از ضد آفتاب استفاده می کردند.

افراد مبتلا به افسردگی در مقایسه با افراد بدون افسردگی، به طور متوسط زمان بیشتری را در نور فضای باز می گذرانند. با این حال، تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که رابطه بین قرار گرفتن در معرض نور در فضای باز و افسردگی ساده نیست. کمترین خطر ابتلا به افسردگی در افرادی مشاهده شد که به طور متوسط ۱.۵ ساعت در روز را در خارج از منزل سپری می کردند که معادل ۱ ساعت در روز در زمستان و ۲ ساعت در روز در تابستان است.

شرکت‌کنندگانی که بیشتر یا کمتر از آن در معرض آفتاب بودند، بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار داشتند. خطر ابتلا به افسردگی در افرادی که کمتر از آن زمان صرف می‌کنند ۹ درصد بیشتر است، در حالی که افرادی که بیش از ۱.۵ ساعت در روز می‌گذرانند، ۱۳ درصد بیشتر در معرض خطر افسردگی هستند. تفاوت در خطر زمانی که با عوامل ژنتیکی همراه شد به ۳۴ تا ۳۵ درصد افزایش یافت.

محققان گفتند که کمبود نور در فضای باز ممکن است بر سیستم عصبی غدد تأثیر منفی بگذارد. سروتونین یک ماده شیمیایی است که بر خلق و خوی ما تأثیر می گذارد و نور خورشید به تنظیم تولید آن کمک می کند. هنگامی که نور کافی در فضای باز دریافت نمی کنیم، می تواند سطح سروتونین را مختل کند و منجر به تغییرات خلق و خو، به ویژه در فصول خاص شود. عدم قرار گرفتن در معرض نور در فضای باز همچنین می تواند تولید ویتامین دی را که با افسردگی و الگوهای فصلی آن مرتبط است، کاهش دهد.