سرویس فرهنگ و هنر مشرق - پس از تغییر هیات رئیسه خانه سینما با تغییر دولت در سال ۱۴۰۰ انتظار می‌رفت که تنش میان خانه سینما با سازمان سینمایی، اوج بگیرد. اما در مهره‌چینی تازه «خانه سینما» و انتصاب «مرضیه برومند» نتیجه معکوسی را برای «خانه سینما» به ارمغان آورد.

کارگردان فیلم سینمایی «شهرموش‌ها» هیچگاه از چهره‌ها یا مهره‌های نزدیک به طیف «صاحبان منافع» در سینمای ایران نبود. وی در تمام دوران فعالیت‌های صنفی خود چهره بسیار متعدلی بود که به دلیل خواستگاه سنتی‌اش به یک مبارز سیاسی – سینمایی-صنفی تبدیل نشد.

بیشتر بخوانید:

برومند به دلیل حمایت از مردم فلسطین مجبور به استعفا شد

آرامش در حضور دیگران !

پس از حوادث سال گذشته و انتخاب برومند در اسفندماه به عنوان مدیرعامل خانه سینما، انتخاب یک زن در مقام مدیرعاملی این شائبه را تقویت می‌کرد که او به خانه سینما آمده تا خواست هیئت رئیسه را برآورده کند. اما گذشت چند ماه از حضور کارگردان «مربای شیرین» در این نهاد صنفی گذشت و فضای همدلانه میان خانه سینما و سازمان سینمایی شیرین‌ترشد. با وجود افزایش تنش‌ها در سینما، خانه سینما به امور اصلی خود مشغول بود و بدون هیاهو همچنان از جایگاه و حقوق صنفی اعضایش حمایت کرد.

افراد بسیاری انتظار می‌کشیدند که برومند مواضع سیاسی سختی اتخاذ کند و زین‌ها برای یک جدال سخت شعله‌ور شوند. امااو در پشت پرده همه اتفاقات به جای سیاسی‌کاری، مشغول حقوق از دست رفته اعضای این نهاد صنفی بود.

بیشتر بخوانید:

مدیرعامل خانه سینما: ما کنار شما با رژیم‌ صهیونیستی می‌جنگیم

موش‌های هماهنگ شده به کارگردان مدرسه موش‌ها حمله کردند

بازیگر فیلم «دایره مینا» به کارگردانی داریوش مهرجویی یکی از سخنرانان روز تشییع این کارگردان بود. در مراسم وداع با کارگردان نارنجی‌پوش، «لیدرها» در شلوغی‌های پهنه رودکی بسیار هماهنگ تقسیم کار کرده بودند. اغلب آنان دختران جوانی بودند که کلاه بر سر داشتند و به فاصله سه متری کنار یکدیگر ایستاده بودند.

شعارها همان چیزی بود که برای اینترنشنال شیرین و حلاوت خاصی داشت و برش‌های فراوانی به سرعت منتشر می‌شد. شعار لیدرها نیز از «مرگ بر عامل این جنایت» به «مرگ بر آمر این جنایت » تغییر کرد. کارگردانی که در کارنامه‌اش تنها یک فیلم ثبت شده و هر روز آرزوی زندان رفتن دارد، با یک فیلمبردار وارد پهنه رودکی شد و با لیدرها گفت‌وگو می‌کرد تا اینکه مرضیه برومند که علاقه وافری به مهرجویی داشت به عنوان مدیرعامل خانه سینما روی سن سخنرانی رفت.

مدیرعامل خانه در مراسم تشییع داریوش مهرجویی در بخشی از سخنانش گفت: ما همه در این سرزمین مانده‌ایم برای اینکه خاک و مردمان را دوست داریم، با ما خوب باشید ما کنار شما با رژیم صهیونیستی می‌جنگیم.

آقای کارگردان پرحاشیه که تنها در لیست افتخاراتش یک فیلم را ثبت کرده، با هماهنگی لیدرها دستور هو کردن را صادر کرد. فیلمبردارِ همراه آقای کارگردان اغلب تصاویری که می گرفت با فاصله بسیار کوتاهی در اینستاگرام «رادیوفردا» منتشر می‌شد و جزئیات صحنه واضح بود که موش‌های ناتوان آمدند تا برومند را کارگردانی کنند، در حالیکه این بانوی فیلمساز خودش موش‌های بسیاری کارگردانی کرد.

بیشتر بخوانید:

در جنبش ززآ حتی مرضیه برومند هم حق آزادی بیان نداره!

با انتشار گسترده اظهارنظر شجاعانه کارگردان «مربای شیرین» در فضای مجازی و خبرگزاری‌های به سرعت حملات پرفشار «گروه‌های صاحب منافع» آغاز شد و طبیعی است که بانویی در این سن و سال توان مبارزه با این هجمه بزرگ را نداشت به اجبار متنی را منتشر کرد و بخشی از مواضع صریح خود را تغییر داد. در بیانیه برومند آمده است: در مراسم تشییع هنرمند بزرگ کشورمان داریوش مهرجویی، من‌هم مثل همه دوستان و همکارانم بسیار غمگین و آشفته و پریشان بودم و تمرکز کافی برای حرف زدن نداشتم، اما به حکم جایگاه حقوقی‌ام و به درخواست همکارانم در خانه سینما بی‌آنکه متنی را از پیش آماده کرده باشم روی صحنه رفتم و درباره جایگاه آقای مهرجویی و تاثیر اجتماعی آثارش صحبت کردم.

ناگهان به یاد فجایع غزه افتادم، می‌خواستم بگویم اگر رفتار مسئولین با هنرمندان و آثارشان جز این بود که متاسفانه هست، بدون شک آن‌ها هم آنچه را که در دل داشتند به زبان می‌آوردند، حوادث غمبار غزه و آنچه را که سال‌هاست بر ملت بی‌پناه فلسطین می‌گذرد محکوم و در آثارشان ثبت می‌کردند، اما متاسفانه به اشتباه واژه جنگ را به کار بردم.

من هم مثل همه هنرمندان از جنگ و خونریزی و کشتار بیزارم، هنرمندان همواره مدافع صلح و آرامش بوده‌اند و هر جنایتی را از سوی هر جنایتکاری در هرجای جهان محکوم کرده و می‌کنند، هیچ انتظاری هم از هیچ کس ندارند جز احترام به هنرشان و آثاری که خلق می‌کنند، هنری که اصلی‌ترین هدفش نفی خشونت، جنگ، نابرابری و بی‌عدالتی است.

و، اما آنچه مرا به نوشتن این متن واداشته است احترام به افکار سینماگران، هنرمندان و مردم ایران است نه پاسخ به واکنش‌های مغرضانه و جعلی که به راه افتاده و پیش از این هم آن‌را تجربه کرده بودم. آن‌ها که آثار مرا دیده‌اند و با کارهای من بزرگ شده‌اند می‌دانند که من چگونه می‌اندیشم.

به عنوان مدیرعامل خانه سینما باز هم تأکید می‌کنم و از مدیران و مسئولان فرهنگی می‌خواهم که در رفتار خود با سینما و سینماگران تجدیدنظر کنند.

خانم برومند انصافا پای کار هستند!

مستندات بسیاری گواهی می‌دهد که برومند برای یک جنگ تمام عیار با وزارت ارشاد انتخاب شد، اما کارگردان مدرسه موش‌ها وارد جنگ دیگری شدو به جای اتخاذ تصمیمات هیجانی و سیاسی، دور از چشم «اسمشونبر»‌ها با سازمان سینمایی همکاری تنگاتنگی را آغاز کرد تا مطالبات صنفی اعضا را محقق کند.

یازدهم آبان رئیس سازمان سینمایی در برنامه صف اول به چند مورد از تعاملات مصلحانه برومند و با سازمان سینمایی با عنوان مدیرعامل خانه سینما اشاره کرد. او در این گفت‌وگو می‌گوید: ما الان رفتیم با شورای عالی تامین اجتماعی جلسه گذاشتیم، خود خانم برومند هم حضور داشتند، کارگروه مشترک گذاشتیم و به شدت پیگیر هستیم تا موضوع بازنشستگی سینماگران و ترمیم حقوق پایه اصلاح و حل شود. می دانید که اعضا سینما - همین متفکرین، کارگردانان صاحب نام و فیلمسازان ما با حداقل حقوق بازنشستگی بازنشست می‌شوند ؟ با حداقل حقوق کارگری؟ چه کسی باید اقدام کند ؟ در واقع، این نهادهای صنفی هستند باید پیشقدم شوند. دوستان من! وقتی همواره به مسائل حاشیه می پردازید اصل را فراموش می کنید. در جریانات صنفی، رفاهی، بحث مالیات ، یا بحث ۲۰۰ بیماری خاص که برخی همکاران ما گرفتار آن تا هستند، در همین سینما دچار مشکلات عدیده هستند ، دیگر نمی توانند کار کنند ، کجا باید به این‌ها توجه کند ؟ معلوم است من دولت، نهاد صنفی، آنها باید بخواهند در کنار من قرار بگیرند من دولت بتوانم برنامه ریزی جدی بکنم ، هر چقدر این مسائل در عالم سینما مطرح می شود، توسط کسانی که دوست ندارند سینما رونق بگیرد بازدارنده های زیادی پیش می آید، دوست ندارند اقتصاد سینما را ببینند ، می خواهم خدمت تان عرض کنم ،ناراحت و عصبانی نباشند.

بالاخره سینما رونقش دست من نیست، دست همین هنرمندها و خانواده سینماست، خودشان پای کار آمدند و خدا هم لطف کرد و اتفاقات خیلی خوبی دارد می افتد، شاید آنها گمان میپکردند در این دولت باید سینما تعطیل و درهای سینما بسته شود، اقتصادی وجود نداشته باشد، رونق نداشته باشد تا به اهداف سیاسی خودشان برسند.

بیشتر بخوانید:

سینماگران به پیشکسوت خود هم احترام نمی‌گذارند

او در بخشی از سخنانش می‌گوید:
در همین شورای عالی سینما ما بحث مسکن را داشتیم ، من یک آماری گرفتم از صنوف سینمایی، جا دارد یک تشکر هم بکنم از خانم مرضیه برومند، شخص خانم برومند که انصافا پای کار هستند در رفع مشکلات صنفی هنرمندان ، پیرو مصوبه شورای عالی سینما اماری در خصوص سینماگران فاقد مسکن گرفتیم که دیدیم تقریبا ۱۸۰۰ نفر در تهران فاقد مسکن هستند و بالای ۶۰۰ نفر در شهرستان ها، فهرست و مکاتبات پیرو هماهنگی‌های قبلی ارائه شده و به امید خدا زمین مشخص می شود تا طی دو سال یا سه سال ساخته شود. بالاخره ما کلنگ جریان حل مشکل مسکن هنرمندان را خواهیم زد.

جمله "شخص خانم برومند انصافا پای کار هستند" و پرداختن مدیرعامل نشان می‌دهد او به جای سیاسی کاری و فعال کردن جبهه جدید در مقابل خانه سینما به دنبال امور صنفی سینماگران بود

همین اظهارات خزاعی عملا تیر محسوب می‌شد. این سطح از تعاملات با سازمان سینمایی آنچیزی نبود که او برایش برگزیده شده باشد و تیر خلاص شلیک و کارگردان خاطره‌ساز مجبور استعفا شود.

در متن استعفای برومند شاید برخی دلخوری‌های وی از دادرسی دوباره پرونده فعالان زن کشف حجاب شده مطرح شده باشد اما فشار صحنه‌گردانان صاحب منافع را نمی‌توان نادیده گرفت.

بیشتر بخوانید:

فیلم/ مرضیه برومند: از دیدن مسیح علینژاد چندشم می‌شود!

تعارض دیدگاه مرضیه برومند و مسیح‌علی‌نژاد

اگر فرض کنیم که برومند دلایل ذکر شده استعفا کرده باشد، اما رویکرد او در یک مصاحبه تصویری جنجالی بسیار قابل تامل است.
کارگردان شهرک کلیله و دمنه در برنامه تصویری "بین خودمان باشد" با اجرای احمدی طالبی نژاد می‌گوید: مردم به خانواده هایشان نگاه کنند و در خانواده ما مادر تصمیم گیر بود و در خانواده های موفق زنان حرف اول را می زدند. من نشست های زنان خارج از کشور را می بینم چیزی را تبلیغ می کنند {منظور چهارشنبه‌های سفید} که نه تنها راهگشا نخواهد بود بلکه وضع را بدتر خواهد کرد،من وقتی این خانم های وزوزی را می بینم چندشم می شود.

این اظهارنظر به تنهایی موید آن است که مدیرعامل سابق خانه سینما، نسبت مشخص فکری با حرکات آنارشیستی سال گذشته دارد و در دامنه همکاری‌اش با سازمان سینمایی نشان می‌دهد او مهره موثری برای ایجاد دوقطبی متشنج در فضای سینمای ایران نبود. حالا باید منتظر ماند و دید که آیا هیئت رئیسه با انتخاب تازه‌اش می‌تواند حاشیه‌هایی مشابه با سال 1390 تا 1392 را تکرار کند.