به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه جوان درباره این همسویی عجیب می‌نویسد: اواخر هفته گذشته، چابهار و راسک صحنه رویارویی نیروهای حافظ امنیت ایران با تروریست‌های جیش‌الظلم بود. این بار تلاش کردند چند مرکز نظامی در جنوب استان سیستان و بلوچستان را به تصرف خود درآورند، اما ناکام ماندند و علی‌رغم بیانیه‌های فریبنده که از مردم می‌خواستند در طول درگیری در خانه‌های خود بمانند، پس از ناکامی و در حین فرار وارد ساختمانی که محل سکونت مردم بود، شدند و با گروگان‌گیری مردم، در واقع از شهروندان به عنوان سپر انسانی استفاده کردند.
تروریست‌های جیش‌الظلم صراحتاً در بیانیه خود پس از عملیات‌های تروریستی هفته گذشته اعلام کرده‌اند که برای ناکام گذاشتن پروژه و طرح توسعه سواحل مکران دست به چنین اقدامی زده‌اند. آن‌ها تلاش دارند با ایجاد ناامنی، هم مسافران را از آن منطقه فراری دهند و هم مانع سرمایه‌گذاری شوند.
در سال ۱۳۸۷ برای اولین بار اهمیت منطقه مکران در سخنان مقام معظم رهبری مطرح شد، از آن زمان توسعه این سواحل همواره در مواضع و نشست‌های مسئولان مطرح شده است، اما پروژه با کندی بسیار همراه شده است.
سرانجام دی ماه ۱۴۰۲ کلیات طرح در هیئت دولت به تصویب رسید. به گفته یک کارشناس، «دسترسی به منابع غنی انرژی، تسلط بر مهم‌ترین مسیر انتقال انرژی و کالا در سطح جهان، فراهم کردن دسترسی کشورهای محصور در خشکی در آسیای مرکزی به آب‌های آزاد و قرار گرفتن در مسیر دریایی راه ابریشم و راه ادویه بخشی از این قابلیت‌ها بوده که پیشرفت و توسعه کشور را به این سواحل گره زده است.»
از سویی این توسعه می‌تواند باعث رونق کسب و کار مردم در آن منطقه شود؛ و این همان چیزی است که تروریست‌های تجزیه‌طلب نمی‌پسندند. چه آنکه بهانه آن‌ها برای اقدامات تروریستی را که مبتنی بر عدم رسیدگی به آن منطقه بوده، از دست‌شان خارج می‌کند.
در این میان، همسویی تروریست‌ها با صحبت‌های مولوی عبدالحمید در نماز جمعه مسجد مکی زاهدان جالب توجه است. میان آخرین موضع‌گیری عبدالحمید علیه توسعه مکران با زمان انجام عملیات‌های تروریستی هفته گذشته، کمتر از ۴۰ روز فاصله است.
۱۱ اسفند ۱۴۰۲ بود که عبدالحمید به بهانه سیل در سیستان و بلوچستان، طرح توسعه مکران را «بزرگ و بلندپروازانه» دانست و در موضعی پوپولیستی گفت: «هزینه‌هایی که می‌خواهید برای سواحل مکران و اسکان دیگران در این سواحل خرج کنید، این هزینه‌ها را برای رسیدگی به همین مردم و حل مشکلات زیرساختی آن‌ها انجام بدهید.... بهتر است به‌جای این پروژه‌های بزرگ، به ملت ایران رسیدگی شود که نان برای خوردن ندارند و از فقر و گرسنگی و تنگدستی تلف می‌شوند. اگر کشور سرمایه‌ای دارد بهترین مصرف آن همین مردم هستند. رسیدگی به ملت از هر برنامه و پروژۀ دیگری مهم‌تر و بزرگ‌تر است.»
سیاه‌نمایی مطلق عبدالحمید در مورد وضعیت مردم و تقابل با توسعه سواحل مکران در حالی است که از قضا این پروژه به نفع همین مردم است. او پیش از این هم در شهریور ماه ۱۴۰۲ علیه پروژه توسعه مکران موضع گرفته بود. جالب آنکه در سال‌های گذشته، او از این طرح دفاع و حتی مخاطبان خود را تشویق به آموختن فنونی می‌کرد که بتوانند در این پروژه ایفای نقش کنند. حالا، اما با رد پروژه توسعه مکران، به زمینه‌سازی روانی برای توجیه عملیات تروریستی تکفیری‌ها دست می‌زند.