به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، شاید خیلی از دهه شصتی‌ها علاقه مندی‌شان به فوتبال را مدیون بازیهای زیبای تیم ملی هلند در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی باشند؛ تیمی که در آن ستارگانی چون مارکو فان باستن، رود گولیت، فرانک رایکارد و رونالد کومان بازی می کردند و هدایت این تیم را رینوس میشل فقید برعهده داشت.
تیم ملی هلند در طول تاریخ فقط یک مقام قهرمانی دارد؛ جام ملتهای اروپا 1988.
این قهرمانی در تاریخ 25 ژوئن 1988 با پیروزی 2-0 مقابل تیم قدرتمند شوروی سابق و با گلهای فان باستن و گولیت به دست آمد این برد جنبه انتقامی هم داشت چرا که هلند نخستین بازی خود را در جام ملتهای اروپا 1988 به شوروی باخته بود.
اما گل مارکو فان باستن در تاریخ فوتبال ماندگار شد و دلیل آن هم زیبایی و سخت بودن آن و مهمتر از همه زدن این گل به دروازه بان مشهوری به نام رینات داسایف بود.
فان باستن روی توپی سانترشده از سمت چپ با یک شوت سرضرب و وحشتناک پای راست از گوشه 18 قدم و از زاویه‌ای که پیوسته بسته‌تر و سخت‌تر می‌شد، دروازه روسها را فرو ریخت.
او گلی را زد که به تاریخ فوتبال تعلق دارد و نظیر آن کمتر دیده شده است. بعد از واگذاری نه‌چندان منصفانه فینال جام‌های جهانی 1974 و 78 با یوهان کرایف افسانه ای به دو میزبان تشنه رونق اقتصادی (آلمان غربی) و آرامش سیاسی (آرژانتین) سرانجام هلند به حق مسلمش رسید و در یورو 1988 با غلبه بر انگلیس در مرحله گروهی و آلمان غربی در نیمه‌نهایی و یک پیروزی خیره‌کننده مقابل روسها در فینال به قهرمانی در یک جام معتبر دست یافت.
مارکو فان باستن، بزرگ ترین ناکام دنیای فوتبال
فان باستن در طول دوران بازیگری خود یکی از بزرگترین بازیکنان دوران خود بود و توانست 3 بار توپ طلای اروپا را از آن خود کند و همچنین در دومین دوره انتخاب بهترین بازیکن جهان نیز به عنوان برترین بازیکن سال جهان انتخاب شد.
وی از سال 1981 تا 1987 برای تیم فوتبال آژاکس آمستردام بازی کرد و سپس به تیم میلان ایتالیا رفت و تا سال 1995 برای این تیم بازی کرد. وی در کل 280 بازی باشگاهی انجام داد و موفق به زدن 218 گل شد. فان باستن همچنین 58 بار برای تیم ملی هلند به میدان رفت و 24 گل برای این تیم به ثمر رساند.
تقریبا در اواخر دوران بازی‌اش، به دلیل مصدومیتی جدی در ناحیه قوزک پا مجبور به استراحت شد. آخرین بازی رسمی برای میلان را در فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر المپیک مارسی در تاریخ 26 مه سال 1993 انجام داد. بلافاصله بعد از آن، به دلیل همان مصدومیت، دوباره مجبور به استراحت و عدم بازی شد، اما با وجود زحمات زیاد، دیگر نتوانست به فعالیتش ادامه دهد و بالاخره درسال 1995 از فوتبال خداحافظی کرد.
درخصوص مصدومیت فان باستن باید گفت دو مصدومیت وی را از پا در آورد: اول در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل مارسی بارها روی او خطا شد و در یک صحنه با تکل خشن باسیل بولی مصدوم شد و پس از دوری 7 ماهه و بازگشت به میادین بر اثر زانو به زانو شدن با مارسل دسایی که تازه از مارسی به میلان آمده بود در تمرینات در اوج فوتبال و در 30 سالگی برای همیشه فوتبال را کنار گذاشت.