از دهداری تا استعفا

انتخاب پرویز دهداری چهره مشهور مكتب شاهین به عنوان سرمربی تیم ملی بعد از شكست ایران مقابل لهستان در مسابقات دهه فجر1364 رخ داد، پرویز دهداری بعد از انتصاب محمودی یاوری به جای فریدون عسگر‌زاده با تغییر و تحولات فدراسیون به عنوان سرمربی انتخاب شد.

دهداری در اردوهای مختلف اما به بازیكنان سراسر ایران چشم داشت و از چهره‌هایی مثل احد شیخ‌لاری ستاره فوتبال تبریز، حسین حسین‌بیگی مدافع تیم خیبر خرم‌آباد، حسین مسگر ساروی مدافع تیم دریای بابل و ... دعوت به عمل آورد و آنها را تا مراحل پایانی اردو نگه داشت در تیم او همچنین كریم باووی مهاجم تیم شاهین انتخاب اول برای خط حمله بود،‌ چیزی كه البته چندان به مذاق ستاره‌های وقت تیم ملی خوش نیامد.

سكوت خبری

فضای سال 5-1364هنوز در یاد ورزشی‌خوان‌ها هست در آن روزها دو هفته‌نامه دنیای ورزش و كیهان ورزشی جو غالب را در دست داشتند و هفته‌نامه‌های دیگری مثل هدف، پهلوان و ... به اخبار حاشیه‌ای‌تر می‌پرداختند اما به طور كلی فضای خبری با امروز به شدت متفاوت بود و بنابراین با وجود اخبار گاه و بی‌گاه از درون اردوی تیم ملی كه نشان می‌داد پرویز دهداری با بعضی از ستاره‌ها مثل درخشان، پنجعلی، چنگیز، بیانی‌ها رابطه خوبی ندارد، خبر خاصی به بیرون مخابره نمی‌شد در این فضا تیم ملی بعد از یك بازی دوستانه با تیم ملوان برای شركت در بازی‌های سئول 1986 به كره جنوبی رفت، كره در آن سال به جام جهانی صعود كرده بود و با كسب نتایج قابل قبول به كشورش بازگشته بود، آنها در آغاز روزهای استیلا بر آسیا بودند. ایران در بازی اول با گل‌های ناصر محمدخانی و عبدالعلی چنگیز، دو بر سه ژاپن را برد، سپس با 4 گل از سد بنگلادش گذشت بعد یك بر صفر به كویت باخت و با پیروزی 6 بر صفر مقابل نپال به مرحله بعد رسید كه در مرحله حذفی در ضربات پنالتی مغلوب كره میزبان شد و از دور مسابقات كنار رفت. این شكست نوك اوج تنش در تیمی بود كه ستاره‌هایش با سرمربی سر سازگاری نداشتند.

استعفای دسته جمعی

14 تن از بازیكنان تیم ملی كه همه آنها جزو ستارگان مهم و سرشناس آن روزهای فوتبال بودند در بازگشت از كره جنوبی در نامه‌ای استعفای خود را از تیم ملی اعلام كردند، این یك اقدام عجیب و غیرقابل تصور بود كه پیش از این رخ نداده بود، چرا كه اصولا دعوت به تیم ملی و ملی‌پوش بودن یك شغل نیست كه بتوان از آن استعفا داد اما به هر حال این یك اعتراض مدنی است پس از سه ماه زندگی غیرمسالمت‌آمیز میان چهره‌های آن روز و پرویز دهداری و دستیارانش بود.

این خبر كه برای اولین‌بار در روزنامه ابرار منتشر شد تیراژ این روزنامه صبح را به عدد 100 هزار و بالاتر رساند. صفحه ورزشی این روزنامه توسط اردشیر لاردوی اداره می‌شد كه خود از علاقمندان به دهداری بود اما علی رئیسی خبرنگار این روزنامه در سئول سرنخ اخبار را در دست داشت، او از زمانی یاد می‌كند كه مرحوم سیروس قایقران كه یكی از امضا كنندگان این استعفانامه بود به سراغ وی می‌آید و از او می‌خواهد به خاطر یك وام ده هزار تومانی اسم او را از این برگه خط بزند. به جز سیروس كه بنده خدا معلوم نشد به وام 10هزارتومانی‌اش رسید یا نه مجید نامجومطلق،‌ كریم باووی، احمد سجادی، حسین مسگرساروی و چند چهره دیگر پای برگه استعفا را امضا نكردند. اما ستارگان اصلی مثل چنگیز، پنجعلی، درخشان، حاجی‌لو، بیانی، محمدخانی، پیوس و چندتای دیگر از تیم ملی كنار كشیدن و 4 تن از آنها نیز با محرومیت‌های سنگین مواجه شدند.

مردم علیه دهداری

در آن روزهای دهه شصتی و در تب و تاب جنگ و مشكلات كمرشكن اقتصادی، تحمل خبر قهر ستاره‌ها كه اكثرشان برای ادامه فوتبال به قطر سفر كردند دشوار بود. این اقدام و ماجراهای بعدی محبوبیت پرویز دهداری را به شدت كاهش داد و او با وجود اصولی كه روی آن پای می‌فشرد در نهایت دو سال بعد در یك روز برفی با فحاشی تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی كه او را یك چهره ستاره‌ستیز می‌دانستند برای همیشه از فوتبال ملی كنار رفت.

پرویز دهداری در فوتبال ایران به معلم اخلاق مشهور شد اما آنچه كه از او به خاطر می‌آوریم همین جنگ بی‌پایانش با ستاره‌هایی است كه سه سال بعد با استقبال شدید مردم در زمان مربیگری پروین به تیم ملی بازگشتند.