به گزارش مشرق، در پی نمایش فیلم (اتوبوس شب )در جشنواره فیلم صلح و دوستی ایرانیان درسی و نهمین سالگرد بمباران اتمی شهر هیروشیما در ژاپن مقاله خبرنگار خبرگزاری کیدو و درس صلحی که میتوان از این فیلم گرفت بازتابهای جالبی در چند نشریه توکیو و ژاپن داشت.
در این فیلم حساب ملت عراق به عنوان نوعی دیگر از قربانیان جنگ از برانگیزاننده جنگ یعنی صدام و حزب بعثش جدا شده است و ادامه کینه بین دو ملت ایران و عراق را ادامه ناخواسته هدف صدام و تفکرش می‌داند.
سوگیتا در این مورد چنین نوشته است:
شصت و نهمین سالگرد پایان جنگ دوم جهانی
در روز هشتم اوت، در جشنواره فیلم صلح و دوستى ایران، فیلم "اتوبوس شب” را دیدم. در زمان جنگ ایران و عراق، سرباز جوان ایرانى، با گروگان عراقى مانند شیطان برخورد مى کند. سرباز عراقى نیز در مقابل آن مقاومت مى کند. اما دو نفر بعد از گذراندن سختى ها در هنگام تردد در میدان جنگ، به تدریج وابسته به یکدیگر مى شوند.
من با آقاى کیومرث پوراحمد، کارگردان فیلم مذکور که جهت شرکت در مراسم یادبود قربانیان بمباران اتمى در هیروشیما به ژاپن آمده بود، مصاحبه کردم. وى اظهار داشت: من با تهیه فیلم خود، مى خواستم پیامى را به تماشاگران برسانم که حتى در مقابل دشمن نیز وقتى در کنار هم باشیم، خصومت از بین مى رود.
کارگردان مزبور، صحنه هاى اول و آخر را صحنه نمادین این فیلم توصیف کرد. در صحنه اول، سرباز ایرانى به سوى کبوتر با دهان خود صدا در مى آورد. در صحنه آخر، گروگان عراقى که به بازداشتگاه رسیده، همان کار را انجام مى دهد. آقاى پوراحمد با لبخند گفت: هم ایرانى و هم عراقى انسان هستند و بین آنها هیچ تفاوتى وجود ندارد.
این فیلم، مرا به خاطرات خوب گذشته برد. موضوعى که هم دشمن، و هم دوست، هر دو انسان هستند، در ژاپن بعد از جنگ نیز بارها در فیلم منعکس شده و براى مردم حس نزدیکى ایجاد شده است. اما در عین حال، این موضوع، تازگى نیز داشت. زیرا در حال حاضر در این کشور، چنین پیامى مبنى بر تأکید بر تفاهم انسان ها بدون در نظر گرفتن نژاد و مملکت آنها کمتر به گوش ما مى رسد.
"نباید بگذاریم که چین ژاپن را ببلعد”، "کره جنوبى دروغگو”… در رسانه ها و شبکه اینترنت، شعارهاى کلیشه اى که خصومت را بر مى انگیزد، فراوان است. علاوه بر این مسئله، تعداد زیادى از مردم ژاپن ذهنیتى را که به یک کشور دارند، به مردمان آن کشور نسبت مى دهند. پیامى که هم دشمن و هم دوست، انسان هستند، در جامعه کمرنگ شده است.
اما با این اقدام، ذهنیت منفى مردم ژاپن علیه چین و کره جنوبى برطرف نمى شود، و نمى توان از مسئله تقابل بین کشورها عبور کرد.
شصت و نهمین سالگرد پایان جنگ فرا رسید. روزى است که به فاجعه جنگ فکر کرده و پایبندى به صلح را قسم مى خوریم. اما در حال حاضر شرایط امنیت بین المللى بسیار جدى است؛ رویارویى بین آمریکا و روسیه برسر اوضاع اوکرین، جنگ در عراق و غزه، افزایش نفوذ چین در دریاى همسایه خود، و مباحث دفاع دست جمعى در ژاپن…
در چنین شرایط بین المللى، براى ایجاد صلح، دیگر موضعگیرى انتزاعى مبنى بر سوگند پایبندى به صلح کفایت نمى کند. لازم است که براساس واقعیت ها بیشتر فکر کنیم که چه باید کرد.
وقتى که یکایک مردم بیش از حد براى مملکت خود اهمیت قائل شده و تفکر انحصارگرایى قومى داشته باشند، ممکن است تاریخ تلخ گذشته که منجر به وقوع جنگ شده، تکرار گردد. در منطقه شمال شرقى آسیا، ژاپنى ها از همه بیشتر طعم تلخ جنگ را چشیده اند. لذا باید با خونسردى و آرامش به فکر احساسات مردم همسایه خود باشیم، و به نکات مشترک دست یابیم.
منبع: روزنامه هاى اوکیناوا، کوچى، و توکوشیما مورخ ١٦ اوت ٢٠١٤
نویسنده: سوگیتا، عضو هیئت تحریریه خبرگزارى کیودو
در این فیلم حساب ملت عراق به عنوان نوعی دیگر از قربانیان جنگ از برانگیزاننده جنگ یعنی صدام و حزب بعثش جدا شده است و ادامه کینه بین دو ملت ایران و عراق را ادامه ناخواسته هدف صدام و تفکرش می‌داند.
سوگیتا در این مورد چنین نوشته است:
شصت و نهمین سالگرد پایان جنگ دوم جهانی
در روز هشتم اوت، در جشنواره فیلم صلح و دوستى ایران، فیلم "اتوبوس شب” را دیدم. در زمان جنگ ایران و عراق، سرباز جوان ایرانى، با گروگان عراقى مانند شیطان برخورد مى کند. سرباز عراقى نیز در مقابل آن مقاومت مى کند. اما دو نفر بعد از گذراندن سختى ها در هنگام تردد در میدان جنگ، به تدریج وابسته به یکدیگر مى شوند.
من با آقاى کیومرث پوراحمد، کارگردان فیلم مذکور که جهت شرکت در مراسم یادبود قربانیان بمباران اتمى در هیروشیما به ژاپن آمده بود، مصاحبه کردم. وى اظهار داشت: من با تهیه فیلم خود، مى خواستم پیامى را به تماشاگران برسانم که حتى در مقابل دشمن نیز وقتى در کنار هم باشیم، خصومت از بین مى رود.
کارگردان مزبور، صحنه هاى اول و آخر را صحنه نمادین این فیلم توصیف کرد. در صحنه اول، سرباز ایرانى به سوى کبوتر با دهان خود صدا در مى آورد. در صحنه آخر، گروگان عراقى که به بازداشتگاه رسیده، همان کار را انجام مى دهد. آقاى پوراحمد با لبخند گفت: هم ایرانى و هم عراقى انسان هستند و بین آنها هیچ تفاوتى وجود ندارد.
این فیلم، مرا به خاطرات خوب گذشته برد. موضوعى که هم دشمن، و هم دوست، هر دو انسان هستند، در ژاپن بعد از جنگ نیز بارها در فیلم منعکس شده و براى مردم حس نزدیکى ایجاد شده است. اما در عین حال، این موضوع، تازگى نیز داشت. زیرا در حال حاضر در این کشور، چنین پیامى مبنى بر تأکید بر تفاهم انسان ها بدون در نظر گرفتن نژاد و مملکت آنها کمتر به گوش ما مى رسد.
"نباید بگذاریم که چین ژاپن را ببلعد”، "کره جنوبى دروغگو”… در رسانه ها و شبکه اینترنت، شعارهاى کلیشه اى که خصومت را بر مى انگیزد، فراوان است. علاوه بر این مسئله، تعداد زیادى از مردم ژاپن ذهنیتى را که به یک کشور دارند، به مردمان آن کشور نسبت مى دهند. پیامى که هم دشمن و هم دوست، انسان هستند، در جامعه کمرنگ شده است.
اما با این اقدام، ذهنیت منفى مردم ژاپن علیه چین و کره جنوبى برطرف نمى شود، و نمى توان از مسئله تقابل بین کشورها عبور کرد.
شصت و نهمین سالگرد پایان جنگ فرا رسید. روزى است که به فاجعه جنگ فکر کرده و پایبندى به صلح را قسم مى خوریم. اما در حال حاضر شرایط امنیت بین المللى بسیار جدى است؛ رویارویى بین آمریکا و روسیه برسر اوضاع اوکرین، جنگ در عراق و غزه، افزایش نفوذ چین در دریاى همسایه خود، و مباحث دفاع دست جمعى در ژاپن…
در چنین شرایط بین المللى، براى ایجاد صلح، دیگر موضعگیرى انتزاعى مبنى بر سوگند پایبندى به صلح کفایت نمى کند. لازم است که براساس واقعیت ها بیشتر فکر کنیم که چه باید کرد.
وقتى که یکایک مردم بیش از حد براى مملکت خود اهمیت قائل شده و تفکر انحصارگرایى قومى داشته باشند، ممکن است تاریخ تلخ گذشته که منجر به وقوع جنگ شده، تکرار گردد. در منطقه شمال شرقى آسیا، ژاپنى ها از همه بیشتر طعم تلخ جنگ را چشیده اند. لذا باید با خونسردى و آرامش به فکر احساسات مردم همسایه خود باشیم، و به نکات مشترک دست یابیم.
منبع: روزنامه هاى اوکیناوا، کوچى، و توکوشیما مورخ ١٦ اوت ٢٠١٤
نویسنده: سوگیتا، عضو هیئت تحریریه خبرگزارى کیودو