به گزارش مشرق، «جولیان آسانژ» بنیانگذار ویکی‌لیکس که بسیاری از اسناد محرمانه دولت آمریکا را فاش کرد هم‌اکنون یادداشتی را در هفته‌نامه «نیوزویک» به چاپ رسانده است.
آسانژ در بخشی از این یادداشت به اقدامات گوگل در تحولات جهان اشاره کرد و نوشت، «جرد کوهن» که هم‌اکنون مدیر بخش ایده‌های گوگل است در سال 2010 از وزارت خارجه آمریکا به گوگل رفت. وی پیش از آن یکی از مشاوران ارشد «سوزان رایس» و «هیلاری کلینتون» وزرای خارجه سابق آمریکا آمریکا بود. او در آن زمان خود را کارشناس امور مربوط به «تروریسم، افراط‌گرایی، اثرات فناوری‌های ارتباطی قرن 21 با سیاستمداری و همچنین ایران» معرفی کرده بود.
به گفته آسانژ دوستی صمیمی کوهن با گوگل در همان سال آغاز شد که با «اریک اشمیت» مدیرعامل گوگل در خصوص خرابه‌های پس از اشغال بغداد تحقیق انجام داد. فعالیت‌های وی در آنجا نهایتا به شکل‌گیری بخش «ایده‌های گوگل» منجر شد.
آسانژ ادامه داد، کوهن چند ماه قبل از آنکه با من دیدار کند، در صدد بود که سفری به مرز ایران در آذربایجان داشته باشد، تا با جامعه ایرانیانی که در نزدیکی مرز هستند بعنوان بخشی از پروژه‌ای کار کند که تحت عنوان «جوامع سرکوبگر» بود.
«فرد برتون» معاون رئیس اطلاعات استراتفورد که خود یکی از مقامات امنیتی وزارت خارجه آمریکا بود، در یک ایمیل داخلی در اینباره نوشته بود: «گوگل از حمایت و پوشش هوایی کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا برخوردار است. در واقع گوگل کارهایی را می‌تواند انجام دهد که سیا قادر به انجام آن نیست».
بنیانگذار ویکی‌لیکس به نقش کوهن اشاره کرد و نوشت که کوهن کسی است که وقتی هنوز در وزارت خارجه آمریکا بود، در سال 2009 به «جک دورسی» مدیر اجرایی توییتر ایمیل زد و از او خواست تا تعمیرات سایت را که برای آن زمان برنامه‌ریزی شده بود، برای کمک به اعتراضات در ایران به تعویق بیاندازد.
وی تصریح کرد که گوگل بعنوان یکی از بزرگترین شرکت‌های اینترنتی جهان، می‌بایست بعنوان یک نگرانی جدی در سطح جهان تلقی شود و گفت: «گوگل به طور پیوسته برای بسیاری از افراد به اینترنت تبدیل شده است. نفوذ گوگل بر گزینه‌ها و رفتار کلی افراد به مفهوم قدرت واقعی این شرکت اینترنتی برای نفوذ در مسیر تاریخ است».
نیوزویک در مورد دیدار آسانژ و اشمیت نوشته است: «برای آسانژ، توان آزادی‌بخش اینترنت بر اساس آزادی و عدم وابستگی به کشورهاست. اما برای اشمیت، آزادی‌بخشی یکی از اهداف سیاست خارجی ایالات متحده است که از طریق مرتبط کردن کشورهای غیرغربی به شرکت‌ها و بازارهای غربی به دست می‌آید».
آسانژ در بخشی از این یادداشت به اقدامات گوگل در تحولات جهان اشاره کرد و نوشت، «جرد کوهن» که هم‌اکنون مدیر بخش ایده‌های گوگل است در سال 2010 از وزارت خارجه آمریکا به گوگل رفت. وی پیش از آن یکی از مشاوران ارشد «سوزان رایس» و «هیلاری کلینتون» وزرای خارجه سابق آمریکا آمریکا بود. او در آن زمان خود را کارشناس امور مربوط به «تروریسم، افراط‌گرایی، اثرات فناوری‌های ارتباطی قرن 21 با سیاستمداری و همچنین ایران» معرفی کرده بود.
به گفته آسانژ دوستی صمیمی کوهن با گوگل در همان سال آغاز شد که با «اریک اشمیت» مدیرعامل گوگل در خصوص خرابه‌های پس از اشغال بغداد تحقیق انجام داد. فعالیت‌های وی در آنجا نهایتا به شکل‌گیری بخش «ایده‌های گوگل» منجر شد.
آسانژ ادامه داد، کوهن چند ماه قبل از آنکه با من دیدار کند، در صدد بود که سفری به مرز ایران در آذربایجان داشته باشد، تا با جامعه ایرانیانی که در نزدیکی مرز هستند بعنوان بخشی از پروژه‌ای کار کند که تحت عنوان «جوامع سرکوبگر» بود.
«فرد برتون» معاون رئیس اطلاعات استراتفورد که خود یکی از مقامات امنیتی وزارت خارجه آمریکا بود، در یک ایمیل داخلی در اینباره نوشته بود: «گوگل از حمایت و پوشش هوایی کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا برخوردار است. در واقع گوگل کارهایی را می‌تواند انجام دهد که سیا قادر به انجام آن نیست».
بنیانگذار ویکی‌لیکس به نقش کوهن اشاره کرد و نوشت که کوهن کسی است که وقتی هنوز در وزارت خارجه آمریکا بود، در سال 2009 به «جک دورسی» مدیر اجرایی توییتر ایمیل زد و از او خواست تا تعمیرات سایت را که برای آن زمان برنامه‌ریزی شده بود، برای کمک به اعتراضات در ایران به تعویق بیاندازد.
وی تصریح کرد که گوگل بعنوان یکی از بزرگترین شرکت‌های اینترنتی جهان، می‌بایست بعنوان یک نگرانی جدی در سطح جهان تلقی شود و گفت: «گوگل به طور پیوسته برای بسیاری از افراد به اینترنت تبدیل شده است. نفوذ گوگل بر گزینه‌ها و رفتار کلی افراد به مفهوم قدرت واقعی این شرکت اینترنتی برای نفوذ در مسیر تاریخ است».
نیوزویک در مورد دیدار آسانژ و اشمیت نوشته است: «برای آسانژ، توان آزادی‌بخش اینترنت بر اساس آزادی و عدم وابستگی به کشورهاست. اما برای اشمیت، آزادی‌بخشی یکی از اهداف سیاست خارجی ایالات متحده است که از طریق مرتبط کردن کشورهای غیرغربی به شرکت‌ها و بازارهای غربی به دست می‌آید».