مقایسه هزینه های جاری دولت در نیمه اول امسال به سال های قبل از 1392، نشان از رشد بالای این شاخص دارد به طوری که به عنوان مثال هزینه های جاری دولت نسبت به نیمه اول سال 1390 حدودا 2 برابر شده است.
با رشد 7 /33 درصدی هزینه های جاری دولت در نیمه اول سال 1393، می توان گفت دولت روحانی اکثر رکوردهای دولت احمدی نژاد را جابجا کرده است. بر اساس آمار بانک مرکزی، میانگین رشد هزینه های جاری 8 سال دولت احمدی نژاد حدودا 3/ 18 درصد بود. فقط رشد هزینه های جاری نیمه اول 1385 از رشد نیمه اول امسال، بالاتر بوده است.
دولت های نهم و دهم به علت افزایش هزینه های جاری، به شدت تحت انتقاد کارشناسان و اقتصاددانان خصوصا چهره های اصلاح طلب قرار داشت.
افزایش هزینه های جاری دولت، تبعات نامناسبی همچون بزرگتر شدن حجم دولت، وابسته تر شدن به درآمدهای نفتی و کاهش سهم بخش عمرانی را به دنبال دارد.
حسن روحانی از منتقدان رشد هزینه های جاری در دولت احمدی نژاد بود. به عنوان مثال، روحانی در 26 بهمن 1387 در سمینار «تطبیق لایحه بودجه سال 1388 با سند چشم‌انداز و سیاست‌های کلان برنامه چهارم» گفته بود: «در زمینه کاهش اتکای دولت به درآمدهای نفتی هم به رغم برخی شعارهایی که داده می‌شود، شاخص‌های رسمی نشان می‌دهد مطلقاً پیشرفتی نداشته‌ایم.
بر اساس سیاست‌های کلان نظام، اتکای هزینه‌های جاری دولت به درآمدهای نفت و گاز باید حداکثر تا پایان برنامه پنجم یعنی 6 سال آینده به صفر برسد. گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد که شاخص تراز عملیاتی بودجه در سال 1383 حدود منفی 128 هزار میلیارد ریال بوده است.
این عدد در سال 1384 به منفی 191، در سال 1385 به منفی 257 و در سال 1386 به عدد بی‌سابقه منفی 210 هزار میلیارد ریال رسیده است. بنابراین به رغم شعارهایی که داده می‌شود، اتکای دولت به درآمدهای نفتی نه تنها کاهش نیافته که طی سه سال اخیر افزایش داشته است.»
روحانی در مناظرات انتخاباتی سال 1392 نیز با افزایش هزینه های جاری دولت، ابراز مخالفت کرده و گفته بود: «دولت در سال‌های گذشته اموالی را که جزو ثروت ملی بود، می‌فروخت و برای بودجه‌های جاری خرج می‌کرد. در سال 91، 151 هزار و 396 میلیارد از سهام برای مخارج روزمره دولت بر بودجه جاری هزینه شد. دولت از سرمایه‌های ملی برای هزینه‌های جاری صرف می‌کند و حجم دولت نیز مرتبا افزایش پیدا می‌کند.»
بر اساس سیاست‌های کلان نظام، اتکای هزینه‌های جاری دولت به درآمدهای نفت و گاز باید حداکثر تا پایان برنامه پنجم یعنی 6 سال آینده به صفر برسد. گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد که شاخص تراز عملیاتی بودجه در سال 1383 حدود منفی 128 هزار میلیارد ریال بوده است.
این عدد در سال 1384 به منفی 191، در سال 1385 به منفی 257 و در سال 1386 به عدد بی‌سابقه منفی 210 هزار میلیارد ریال رسیده است. بنابراین به رغم شعارهایی که داده می‌شود، اتکای دولت به درآمدهای نفتی نه تنها کاهش نیافته که طی سه سال اخیر افزایش داشته است.»
روحانی در مناظرات انتخاباتی سال 1392 نیز با افزایش هزینه های جاری دولت، ابراز مخالفت کرده و گفته بود: «دولت در سال‌های گذشته اموالی را که جزو ثروت ملی بود، می‌فروخت و برای بودجه‌های جاری خرج می‌کرد. در سال 91، 151 هزار و 396 میلیارد از سهام برای مخارج روزمره دولت بر بودجه جاری هزینه شد. دولت از سرمایه‌های ملی برای هزینه‌های جاری صرف می‌کند و حجم دولت نیز مرتبا افزایش پیدا می‌کند.»