گروه بین‌الملل مشرق- چند روزی بیش‌تر از آغاز سال نوی میلادی نگذشته است. ماه ژانویه به عنوان اولین ماه تقویم میلادی، علاوه بر کاج‌های تزئین‌شده، بابانوئل، کادوهای رنگارنگ و تصاویر خیابان‌ها و خانه‌های پوشیده از برف، به یک چیز دیگر هم مشهور است. پایگاه خبری شبکه "سی‌ان‌بی‌سی"[1] آمریکا می‌نویسد: "ژانویه معروف است به این‌که زوج‌های زیادی در آن از یک‌دیگر طلاق می‌گیرند." تا جایی که این ماه به "ماه طلاق"[2] معروف شده است. در میان شهرهای دنبا لندن، پایتخت انگلیس بیشترین آمار طلاق را به خود اختصاص داده است به طوری که به پایتخت طلاق جهان مشهور شده است. طلاق در انگلیس صنعتی به ارزش یک و نیم میلیارد دلار تبدیل شده است. قوانین طلاق در انگلیس به سمتی هدایت شده است که وزارت خزانه‌داری این کشور پول زیادی از طلاق های صورت گرفته به دست میاورد. این سود به اندازه ای اهمیت دارد که دادگاه‌ها ادامه همین روال دادرسی تشویق می شوند. پرونده‌های بزرگ طلاق که در لندن حل و فصل می‌شود، بسیاری از درآمد مالیاتی کشور را تأمین می‌کند و از همین درآمد برای پرداخت هزینه دادگاه‌هایی استفاده می‌شود که پرونده‌های کوچک‌تر را بررسی می‌کنند.

شبکه خبری "سی‌ان‌ان"[3] طی گزارشی با اشاره به این‌که نه تنها ژانویه بلکه سه ماه اول سال میلادی شاهد بیش‌ترین آمار طلاق نسبت به ماه‌های دیگر سال هستند، برخی از این نظریه‌ها را مطرح می‌کند که "در سه ماهه اول سال، چه اتفاقی می‌افتد که باعث می‌شود این همه زوج، به جمع زوج‌هایی بپیوندند که اولین ازدواج‌شان به طلاق می‌انجامد؟ "مایلز ماسون"[4] وکیل خانواده و طلاق مستقر در "ممفیس" آمریکا معتقد است: "مردم نمی‌خواهند دوستان و خانواده‌شان آن‌ها را متهم کنند که قبل از کریسمس سنگ‌دلی به خرج داده‌اند و از همسرشان جدا شده‌اند. بسیاری از افرادی که ژانویه پیش ما می‌آیند و درخواست طلاق دارند، پیش از تعطیلات سال نو تصمیم خود را گرفته‌اند.""

سی‌ان‌ان ادامه می‌دهد: "برای برخی، مسئله صرفاً پول است. پایان سال زمانی است که هدیه رد و بدل می‌شود و بخشی از این هدایا نیز از سوی همسر می‌آید. همچنین، تأخیر انداختن طلاق تا ژانویه، در بحث مالیات سال گذشته هم که اکثر زوج‌ها با هم پرداخت می‌کنند، مشکلی ایجاد نمی‌کند." در ادامه این گزارش به نقل از "مارک بنشیک"[5] روان‌پزشک و نویسنده کتاب "طلاق هوشمندانه" آغاز سال جدید را زمانی تعیین‌کننده می‌داند که "مردم در آن به زندگی خود نگاه می‌کنند، گاه به این نتیجه می‌رسند که زود تصمیم (به ازدواج) گرفته‌اند و اکنون از زندگی خود خرسند نیستند."

"هافینگتن‌پست"[6] نیز در گزارشی به ابعاد این مسئله می‌پردازد و در این‌باره به "کتی میر"[7] مشاور طلاق، استناد می‌کند: "اگرچه درخواست طلاق معمولاً در خود ماه ژانویه صورت می‌گیرد، اما بلافاصله بعد از کریسمس (25 دسامبر) جستجوهای اینترنتی درباره مراحل و چگونگی درخواست طلاق آغاز می‌شود. روز بعد از کریسمس، شاهد افزایش بسیار چشم‌گیری در حجم این جستجوها هستیم." "میر" به یک دلیل احتمالی دیگر اشاره می‌کند: "چیزی که من از مشتریان خود می‌شنوم، این است که قبل از شروع تعطیلات، به این نتیجه رسیده‌اند که به این شیوه زندگی علاقه‌ای ندارند. اما اکثر آن‌ها، به خصوص اگر بچه داشته باشند، اعتقاد دارند که تعطیلات سال نو، یک "زمان جادویی" است و به همین خاطر می‌خواهند بچه‌هایشان آخرین تعطیلات خود را به عنوان یک خانواده کامل جشن بگیرند."

صرف‌نظر از این‌که دلیل افزایش طلاق در ماه‌های اولیه سال چیست، پایگاه خبری "بیزنس‌اینسایدر"[8] در مقاله‌ای به نقل از خبرگزاری فرانسهه می‌نویسد: "اگر لاس‌وگاس آمریکا بهترین جا برای ازدواج است، لندن انگلیس هم در یک زمینه مشابه مشهور است. به این شهر، "پایتخت طلاق جهان" می‌گویند. هزاران نفر از چین، روسیه، آمریکا و اروپا که بسیاری از آن‌ها یا در بخش تجاری لندن کار می‌کنند و یا اموالی در انگلستان دارند، اکنون برای طلاق پیش قاضی‌های انگلیسی می‌روند."

در گزارش پایگاه خبری سی‌ان‌بی‌سی آمده است: "اگر شما هم ازدواج‌تان رو به طلاق است، عضو قشر پردرآمد هستید و در عین حال، کم‌تر از شریک زندگی‌تان سرمایه دارید، لندن بهترین مکان برای حل و فصل پرونده طلاقتان به شکلی سخاوتمندانه است. مهم‌ترین عامل در محبوبیت لندن آزادی عمل قضات این شهر است که در اعطای مصالحه و هزینه ماهانه زندگی به زنان کاملاً انعطاف‌پذیر هستند.

"سوزان کینگستون"[9] عضو شرکت حقوق خانواده "ویترز"[10] در این‌باره بیش‌تر توضیح می‌دهد: در انگلیس "قاضی می‌تواند عوامل بسیاری را در نظر بگیرد، آن‌ها را مطابق دیدگاه خود بسنجد و تصمیم بگیرد، در حالی که در سایر حوزه‌های قضایی، یک فرمول وجود دارد که تعیین می‌کند چه حقوقی به زن و مرد تعلق می‌گیرد."

بنا به گزارش ماه گذشته پایگاه خبری "صبح شهر"[11]، در پرونده‌ای که به "پرهزینه‌ترین طلاق تاریخ انگلیس" مشهور شده است، "کریستوفر هان"[12] سرمایه‌دار بزرگ انگلیسی و مدیر "صندوق سرمایه‌گذاری کودکان"[13] برای طلاق دادن همسر خود، مجبور به پرداخت 530 میلیون دلار از مجموع سرمایه حدود 1.5 میلیارد دلاری خود به وی شده است. "جیمی کوپر-هان"[14] همسر سابق "هان" درخواست کرده بود تا نیمی از ثروت او را بعد از طلاق به عنوان مصالحه دریافت کند. این در حالی است که سرمایه‌دار انگلیسی تنها حاضر شد یک چهارم از ثروت خود را به همسر سابقش بدهد." به گزارش پایگاه خبری "بلومبرگ"[15]، "هان" که همسر خود را در دهه 1990، طی یک مهمانی شام در دانشگاه هاروارد ملاقات کرده بود، اخیراً او را به ''فعالیت‌های مجرمانه'' و نقض وظیفه امانت‌داری به بنیاد خیریه مشترک‌شان متهم کرده است.

"ژرونال جامعه قضایی"[16] در خصوص این پرونده می‌نویسد: "وکلا پس از اعلام حکم دیوان عالی لندن مبنی بر پرداخت بزرگ‌ترین مبلغ مصالحه طلاق در تاریخ انگلیس توسط کریستوفر هان، "هشدار" داده‌اند که لندن ممکن است شهرت خود را به عنوان پایتخت طلاق جهان از دست بدهد،" چرا که مردها از این پس به سادگی تن به طلاق در لندن نخواهند داد.

اما چگونه لندن به عنوان پایتخت طلاق جهان مطرح شد؟ "صبح شهر" در بخشی از مقاله خود و تحت عنوان "پایتخت طلاق"[17] به پرونده "وایت مقابل وایت"[18] اشاره می‌کند. این پرونده طلاق که بیش از ده سال پیش و در سال 2000 دادگاهی شد، نقطه عطفی در قوانین طلاق انگلیس به حساب می‌آمد. طبق گزارش پایگاه مجلس اعیان انگلیس[19] که رأی نهایی این پرونده را صادر کرد، "طی پرونده مذکور، زوجی که سرمایه‌شان بیش از 7 میلیون دلار بود، تصمیم به طلاق گرفتند. این در حالی بود که هیچ یک از زوجین برای رفع نیازهای معمولی و منطقی خود، به این اندازه ثروت نیاز نداشتند. قاضی به این نتیجه رسید که نبود نیاز مالی، به معنی تغییر رویه دادگاه در صدور حکم اعطای "مصالحه سخاوتمندانه" نیست، صرف‌نظر از این‌که سرمایه چه‌قدر بزرگ باشد. در نتیجه تصمیم نهایی مجلس اعیان، این امکان برای دادگاه‌های انگلیس فراهم شد تا بر اساس سرمایه زوجین، مبلغ مصالحه را تعیین کنند و نه بر اساس نیازها و الزامات مالی دو طرف. در تمام موارد، قاضی باید بر اساس "معیار تقسیم برابر" حکم کند."

توضیح بیش‌تر درباره پرونده وایت مقابل وایت این‌که "مارتین وایت"[20] و "پاملا وایت"[21] به صورت اشتراکی در یک زمین زراعی کار می‌کردند و سرمایه خود را از این طریق جمع کرده بودند. مجلس اعیان، تصمیم گرفت که پاملا وایت به خاطر نقشش، هم در درآمدزایی و هم در تربیت فرزندان و کمک به خانواده، باید حدود 2.3 میلیون دلار مصالحه دریافت کند.

روزنامه گاردین[23] در گزارشی توضیح می‌دهد که پرونده "وایت مقابل وایت"، اصلی را وارد قوانین طلاق کرد که از این قرار بود: "بعد از آن‌که نیازهای مالی زن برطرف شد، باز هم "نان‌آور" نمی‌تواند همه دارایی‌های باقی‌مانده را برای خود بردارد، بلکه بقیه ثروت باید به طور مساوی بین دو طرف تقسیم شود." "مارلین استو"[24] عضو ارشد مؤسسه "حقوق خانواده استو"[25] نیز در تأیید این قانون می‌گوید: "ازدواج در چشم قانون باید یک شراکت برابر تلقی شود، صرف‌نظر از ویژگی‌ها و توانایی‌های فردی هر یک از زوجین. "ازدواج" است که باید در چشم قانون ارزش بیش‌تری داشته باشد، نه مبالغ هنگفت پولی که مرد دارد."

پایگاه "صبح شهر" با اشاره به روند طلاق‌های پرهزینه در انگلیس، می‌نویسد: "پرونده کوپر-هان-هانز" برای رسیدن به رکورد بیش‌ترین مبلغ مصالحه در تاریخ انگلیس، باید چندین و چند پرونده دیگر را پشت سر می‌گذاشت. این پایگاه سپس لیستی از پرهزینه‌ترین طلاق‌های انگلیس را می‌آورد که به ترتیب از این قرار است: در پرونده "اسکات یانگ"[26] (سرمایه‌دار) و "میشل یانگ"[27]، و بعد از 7 سال دعوای قضایی، بنا به رأی دادگاه بیش از 31 میلیون دلار مصالحه به میشل یانگ تعلق گرفت. "پل مک‌کارتنی"[28] عضو گروه مشهور موسیقی "بیتلز"[29] وقتی از همسر سابقش "هدر میلز"[30] جدا شد، حدود 38 میلیون دلار به وی مصالحه داد.

"فیل کالینز"[31] (موزیسین) پس از طلاق دادن "اوریان چوی"[32] مبلغ بیش از 39 میلیون دلار به عنوان مصالحه به وی داد. "جان چارمن"[33] سرمایه‌دار صنعت بیمه لندن پس از آن‌که از "بورلی چارمن"[34] جدا شد، مجبور شد تا حدود 75 میلیون دلار به او پرداخت کند. "بوریس برزوفسکی"[35] سرمایه‌دار روس و "گالینا بشاروا"[36] که روی هم رفته حدود 780 میلیون دلار سرمایه داشتند، در سال 2010 و طی یک جلسه ده دقیقه‌ای دادگاه در لندن از هم طلاق گرفتند و برزوفسکی مصالحه هنگفتی به بشاروا داد. طبق برخی گزارش‌ها این مبلغ "بیش از 156 میلیون دلار" بود، اما گزارش‌های دیگر، مبلغ مصالحه را تا 343 میلیون دلار هم ذکر کرده‌اند.

خبرگزاری فرانسه با اشاره به پرونده چند صد میلیون دلاری جدایی یک ملکه زیبایی مالزیایی از همسر مولتی‌میلیونر خود توضیح می‌دهد: "پرونده "خو کی پنگ"[37] سرمایه‌دار 640 میلیون دلاری و "پائولین چای"[38] ملکه زیبایی مالزیایی که 1000 جفت کفش، 34000 دلار حقوق ماهانه راننده خودروی "رولز رویس" وی مطبوعات انگلیس را شیفته کرده است، توجه تازه‌ای را به موضوعی جلب می‌کند که چند وکیل انگلیسی را تقریباً به اندازه موکلین‌شان ثروتمند کرده است."

"ساندرا دیویس"[39] رئیس بخش خانواده در مؤسسه قضایی بین‌المللی "میشکان د ریا"[40] می‌گوید: "انگلیس به بهشت زنانی تبدیل شده است که می‌خواهند طلاق بگیرند، چون منافعی که در لندن به زنان متقاضی طلاق داده می‌شود، از هر جای دیگری در دنیا بیش‌تر است." خبرگزاری فرانسه گزارش می‌دهد: "وقتی قاضی دیوان عالی لندن حکم داد که طلاق "چای" و "پنگ" می‌تواند در لندن انجام بگیرد، ملکه زیبایی سابق مالزی که در دادگاه حاضر بود، از لذت شنیدن این خبر، همان‌جا خانواده و وکلای خود را در آغوش گرفت. تیم قضایی وی به رهبری "آیشه ورداگ"[42] مؤسس و رئیس "ورداگز"[43] بزرگ‌ترین مؤسسه قضایی خانواده در انگلیس، و معروف به "ملکه طلاق"[44] توانسته بود دادگاه را متقاعد کند که خانم "چای" به اندازه کافی در انگلیس زندگی کرده است تا پرونده‌اش همین جا در لندن بررسی شود. پرونده "چای" و پنگ می‌توانست به نسبت طول مدت ازدواج دو طرف (40 سال)، رکورد جدیدی در "سود زن از طلاق" به ثبت رسانده بود."

آیشه ورداگ که وبسایت شرکتش خود را یک "شرکت خدمات حقوقی طلاق و خانواده شناخته‌شده در جهان با تخصص در پرونده‌های بزرگ و پیچیده، اغلب با یک عامل بین‌المللی" معرفی می‌کند، در گفتگو با پایگاه خبری "مدیرعامل اروپا"[45] و در پاسخ به سؤالی درباره حجم مالی پرونده‌های طلاق در انگلیس می‌گوید: "البته محاسبه این چیزها سخت است، اما ما فکر می‌کنیم طلاق، یک صنعت بیش از 1.5 میلیارد دلاری در انگلیس است."

وقتی از ورداگ درباره "توریسم طلاق"[46] انگلیس و منفعت آن برای دولت این کشور پرسیده می‌شود، وی توضیح می‌دهد: "توریسم طلاق زمانی است که مردم بر اساس تاکتیک و با توجه به این‌که منافعشان چه حکمی می‌کند، تصمیم می‌گیرند در کدام نظام قضایی، طلاق بگیرند. هر طلاقی که این‌جا صورت می‌گیرد، اساس آن هر چه که می‌خواهد باشد، وزارت خزانه‌داری انگلیس پول زیادی از آن به جیب می‌زند، از هزینه‌های قانونی گرفته تا پولی که به وکیل، قیمت‌گذارها، حسابداران و غیره داده می‌شود."

این وکیل خانواده ادامه می‌دهد: "وزارت خزانه‌داری آن‌قدر سود فوق‌العاده‌ای از این صنعت می‌برد که دادگاه‌ها را به ادامه این وضعیت وادار می‌کند. پرونده‌های بزرگ طلاق که در لندن حل و فصل می‌شود، بسیاری از درآمد مالیاتی کشور را تأمین می‌کند و از همین درآمد برای پرداخت هزینه دادگاه‌هایی استفاده می‌شود که پرونده‌های کوچک‌تر را بررسی می‌کنند."

آیشه ورداگ همچنین اشاره می‌کند: "یک نکته کلی وجود دارد: هر چه اقتصاد یک کشور پیشرفته‌تر باشد، نرخ طلاق هم بالاتر است. این نوعی "عوارض" است که جامعه مدرن بر روابط شخصی افراد وضع کرده است. یک دلیلش این است که وقتی اقتصاد پیشرفت می‌کند و هر دو طرف می‌توانند فرصت کار کردن و درآمدزایی داشته باشند، دیگر کسی در دام (ازدواج) نمی‌افتد."

البته این تنها خارجی‌های ثروتمند نیستند که برای طلاق به دادگاه‌های انگلیسی مراجعه می‌کنند. چند ماه پیش آماری منتشر شد که نشان می‌داد، 179 زوج ایتالیایی تلاش کرده‌اند تا برای فرار از روندهای طولانی در کشور خود، طلاقشان را به انگلستان بیاورند، در حالی که حتی یک روز هم در این‌جا زندگی نکرده بودند. یک سازمان ایتالیایی، طی یک کلاهبرداری سازمان‌یافته، آدرس‌های جعلی انگلیسی را به دادگاه ارائه می‌داد تا زوج ایتالیایی بتوانند در این کشور طلاق بگیرند."

شبکه خبری "سی‌ان‌بی‌سی" در گزارشی که درباره محبوبیت شهر لندن برای طلاق گرفتن خانواده‌ها نوشته است، تشریح می‌کند: "دلایل بسیاری وجود دارد که زوج کم‌درآمدتر ترجیح بدهد در لندن طلاق بگیرد. به همین دلیل، لندن برای شرکت‌های حقوق خانواده و طلاق به یک بازار تبدیل شده است." شاید با فرا رسیدن سال نوی میلادی رونق گرفتن "صنعت طلاق" در لندن و ورود سرمایه زوج‌های بین‌المللی در آستانه طلاق، بتواند بخشی از مشکلات اقتصادی انگلیس را کاهش دهد.